واکنش شهید صیاد شیرازی نسبت به کاری که پنهانی انجام شد

 خبرگزاری تسنیم، وقتی می خواهیم از شخصیت یک اسطوره روایت کنیم معمولاً به یک زاویه از زندگی او که پررنگ تر است می پردازیم و بقیه ابعاد وجودی‌اش که تکمیل کننده شخصیت است مورد غفلت واقع می شود. مثلا یک فرمانده شهید نظامی را که می‌خواهیم معرفی کنیم بیشتر به زندگی نظامی او توجه می‌کنیم. در حالی که زندگی شخصی او می‌تواند خیلی مهم تر باشد زیرا مجموعه ای از رفتارهاست که یک فرد را اسطوره می کند. 

سپهبد شهید علی صیاد شیرازی که امروز مصادف با سالروز شهادتش است نیز از جمله همین انسان هاست. معمولا جنبه نظامی و ارتشی بودن او مد نظر قرار می گیرد اما در زندگی شخصی رفتارهایی داشته است که می تواند یک الگوی خوب برای جوانان امروز باشد. در ادامه خاطره ای بخوانید از این شهید عزیز که عکس العمل جالبی داشته نسبت به دوستانی که می خواستند برایش دایه دلسوزتر از مادر شوند!

در سال‌های جنگ، بنیاد شهید به تعدادی از خانواده‌های ایثارگران در یکی از شهرک های تازه تاسیس تهران زمین می‌داد. دوستان صیاد شیرازی که از نزدیک وضع مالی او را می دانستند، از رئیس بنیاد شهید خواستند به فرمانده نیروی زمینی که جانباز هم بود، قطعه زمینی اختصاص بدهند. رییس بنیاد هم که از زندگی او بی اطلاع نبود، موافقت کرد. دوستان برای این که او را در مقابل کار انجام شده قرار دهند، وام گرفتند و حتی خود نیز پولی فراهم کردند و دست به کار ساختمان سازی شدند.

بیشتر بخوانید

• جانشین فرمانده کل سپاه: شهید زاهدی دلداده انقلاب اسلامی بود

تا این که در نیمه کار صیاد فهمید. چنان عصبانی شد که حتی صدایش می لرزید. شاهدان ماجرا اذعان می کنند که هر گز او ر ا چنین ندیده بودند.

او حتی برای نخستین بار بر دوست قدیمی اش داد زده بود که: «شما چطور توانستید بدون اجازه من دست به چنین کاری بزنید؟» عصبانیتش که فروکش کرد، از آنان عذرخواست. گفت می داند آنان قصد خدمت به او و خانواده اش را داشته اند، اما او چنین استحقاقی ندارد. بعد برای رییس بنیاد شهید نامه ای نوشت به این مضمون:«اکنون در وضعیتی قرار دارم که احساس می کنم به ازای رسیدن به مسکن، بهای گرانی را دارم می پردازم، آن هم ثمره همه مجاهدت های فی سبیل اللهی (که اگر خداوند آن را تایید فرماید) که قلبم رضایت نمی دهد چنین شود.

لذا با توجه به این که خدا می داند، نه تنها خود را لایق چنین عنایاتی از جمهوری اسلامی نمی دانم بلکه هم چنان مدیون هستم و باید تا روزی که نفس در بدن دارم، عاشقانه به اسلام عزیز خدمت نمایم. قاطعانه اقدام فرمایید که ساختمان نیمه کاره مسکن این جانب را از طرف بنیاد شهید تحویل گرفته و فقط مخارجی را که اضافه بر وام واگذاری (مبلغ چهارصد هزار تومان) هزینه شده است، به ما پرداخت نمایند تا به صاحبانش مسترد نمایم»