تظاهرات جهانی روز نکبت از آرژانتین تا انگلیس

فاش نیوز - همه ساله در «روز نکبت» مردم در 5 قاره جهان برای حمایت از مردم مظلوم اقدام به برگزاری ضدصهیونیستی می‌کنند. امسال نیز از آفریقا تا آمریکا و اروپا و حتی داخل سازمان ملل، مراسم ضدصهیونیستی برگزار شد.

بین سال‌های 1947 تا 1949، نیروهای اشغالگر صهیونیست بیش از 78 درصد از سرزمین تاریخی فلسطین را تصرف کردند و حداقل 750 هزار فلسطینی را از سرزمین‌ها و خانه‌های خود بیرون راندند. این رقم بیشتر از نصف جمعیت فلسطین در آن زمان بود. هفتادوپنج سال بعد، هزاران نفر در شهرهای نیویورک آمریکا، لندن انگلیس، کیپ‌تاون آفریقای جنوبی، بوینس‌آیرس آرژانتین، وینیپگ و مونترال کانادا و سیدنی استرالیا و برخی دیگر از شهرهای غرب آسیا و جهان گرد هم آمدند تا سالروز اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی در سازمان ملل، یعنی 15 می ‌را به‌عنوان روز نکبت محکوم کنند. نکبت در زبان عربی به معنای «فاجعه» است و توسط فلسطینیان به‌عنوان یک روز سیاه شناخته می‌شود. طی این سال‌ها، اصطلاح روز «نکبت» به قدری پذیرفته شده است که حتی کسی در سطح «بان‌کی‌مون»، رئیس وقت سازمان ملل در سال ۱۳۸۷، در گفت‌وگو با تشکیلات خودگردان فلسطین، از این اصطلاح استفاده کرد. در روزهای ابتدایی پس از روز نکبت در سال ۱۹۴۸، حداقل ۱۵ هزار فلسطینی شهید شدند. همچنین با شروع اشغال رسمی فلسطین از سال‌ ۱۹۴۸، بیش از ۵۳۰ شهر و روستای فلسطینی تخریب شد. بسیاری از این تخریب‌ها با این هدف صورت گرفت که فلسطینی‌های آواره نتوانند به خانه‌های خود بازگردند. بنا به آماری که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، تعداد پناهندگان و نوادگان فلسطینی‌های اخراج شده که در نتیجه روز نکبت در کشورهای مختلف پناهنده اجباری شده‌اند به بیش از هفت میلیون نفر می‌رسد. این آمار احتمالا امروزه بسیار بیشتر خواهد بود و برخی پیش‌بینی کرده‌اند که فلسطینی‌تباران در سراسر دنیا به بیش از 10 میلیون نفر می‌رسند.

روز نکبت در 5 قاره جهان

بسیاری از معترضان حامی فلسطین که در بسیاری از شهرهای جهان به مناسبت روز نکبت تظاهرات برگزار کردند، در یک شعار محوری مشترک هستند و آن «آزادی فلسطین» است. در واقع امروزه روز نکبت، بیش از یک اعتراض به نمادی از مقاومت، زندگی، فرهنگ و مبارزه مداوم فلسطین برای آزادی سرزمین‌شان تبدیل شده و این آرمان اکنون دیگر به مرزهای فلسطین محدود نیست، بلکه به هدف انسانی و جهان شمولی تبدیل شده که مرز نمی‌شناسد. همان‌گونه که هفتادوپنجمین سالگرد روز نکبت در همه 5 قاره جهان برگزار شد.

در نیویورک آمریکا، تظاهرات روز نکبت با همکاری بیش از 20 سازمان از جمله سازمان آمریکایی سامیدون، شبکه همبستگی زندانیان فلسطینی، جنبش جوانان فلسطینی ساکن در آمریکا، مسلمانان آمریکایی برای فلسطین و انجمن اتحاد سیاهان برای صلح مورد حمایت واقع شد. البته مراسم روز نکبت در ایالات متحده بدون جنجال برگزار نشد. در اوایل این هفته، «کوین مک کارتی»، رئیس مجلس نمایندگان، مراسمی را که قرار بود به مناسبت روز نکبت در ساختمان کنگره برگزار شود، لغو کرد و گفت که در عوض میزبان یک گفت‌وگوی دو حزبی برای گرامیداشت هفتادوپنجمین سالگرد روابط واشنگتن و تل‌آویو خواهد بود. این رویداد در نهایت با اصرار و امضای سناتور «برنی سندرز» به‌عنوان حامی این رویداد به اتاق استماع سنا منتقل شد.

همچنین امسال سازمان ملل برای اولین‌بار مراسم روز نکبت را برگزار کرد. کمیته اعمال حقوق مسلم مردم فلسطین (CEIRPP) سازمان ملل متحد جلسه ویژه‌ای در سطح عالی برگزار و در آن محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین سخنرانی کرد. تصمیم سازمان ملل برای برگزاری مراسم روز نکبت در واقع اعترافی به نقش مرکزی و مخرب این سازمان در تقسیم نابرابر و نامشروع فلسطین است که به‌صورت یک‌جانبه همه حقوق فلسطینیان را سلب کرد. این در حالی است که نماینده آمریکا و رژیم صهیونیستی در سازمان ملل، تلاش زیادی برای جلوگیری از برگزاری این مراسم در سازمان ملل گرفته بود، اما تلاش آنها ناکام ماند. در لندن نیز، راهپیمایی روز نکبت با عنوان «پایان دادن به آپارتاید، پایان دادن به اشغالگری» در مرکز لندن آغاز شد و در فاصله 1.5 مایلی اقامتگاه نخست‌وزیر انگلیس به پایان رسید. در این مراسم «جرمی کوربین»، رهبر سابق حزب کارگر انگلیس در حمایت از فلسطین به سخنرانی پرادخت. همزمان با روز نکبت، وزارت خارجه سوریه نیز با انتشار بیانیه‌ای از جامعه جهانی خواست که عاملان جنایات صهیونیست‌ها علیه ملت بی‌گناه فلسطین را محاکمه کند. نمایندگان نهادهای اجتماعی و حقوقی در آرژانتین و اقلیت‌های فلسطینی و عربی در این کشور مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در بوینس‌آیرس پایتخت آرژانتین تظاهرات کردند و جنایت‌های رژیم صهیونیستی را محکوم کردند. سفارت فلسطین در آفریقای جنوبی در سالروز نکبت، تظاهرات گسترده‌ای را در «کیپ‌تاون» پایتخت این کشور با مشارکت گسترده احزاب سیاسی، نهادهای جامعه مدنی و سازمان‌های حامی مردم فلسطین برگزار کرد.

نکبت، یک روز نیست؛ یک روند است

برگزاری مراسم روز نکبت در شهرهای مهم غربی از جمله در تورنتو کانادا یا تجمع در لندن با حضور شهروندان غیرفلسطینی و حتی با حضور غیرمسلمان نشان داد که علی‌رغم تلاش‌های جدی و فراوان برای سرکوب آزادی بیان و جلوگیری از انتشار حقایق مرتبط با فلسطین، اما فلسطینی‌ها طی سال‌های گذشته توانسته‌اند در رسانه‌ها و در روایت مستقیم در مسیر مبارزه مدنی فعالانه ایفای نقش کنند. این نقش فعال افکار عمومی جهان غرب را تحت تأثیر قرار داده است، اگرچه هنوز سیاست غرب در قبال مسئله فلسطین تغییر نکرده است. در عین حال تردیدی نیست که فشار افکار عمومی سرانجام خواهد توانست سیاست‌های رسمی در غرب را نیز درباره فلسطین دچار تغییر کند، اگرچه کمی این تغییرات در فضای سیاسی کشورهای غربی زمان بر خواهد بود. در عین حال، روز نکبت محدود به 15 می ‌سال 1948 نیست، بلکه روز نکبت روندی است که همچنان در فلسطین ادامه دارد. تاسیس رژیم اسرائیل در 1948 دردناک‌ترین بخش روز نکبت است، اما روز نکبت سال‌ها قبل از تاسیس رژیم اسرائیل آغاز شده بود و همچنان پس از 75 سال ادامه دارد. کشتار 7 کودک و زن بی‌گناه ساکن نوار غزه بر اثر بمباران جنگنده‌‍‌های رژیم صهیونیستی در هفته گذشته جدیدترین نتیجه روز نکبت است و فلسطین همچنان بابت روز نکبت قربانی می‌دهد. هنوز پس از هفتادوپنج سال از اوج‌گیری روز نکبت، فاجعه برای مردم فلسطین ادامه دارد و فلسطینی‌ها همچنان به زور از خانه‌های خود بیرون رانده می‌شوند، نمونه‌اش تلاش دادگاه تل‌آویو برای مصادره خانه فلسطینیان ساکن شیخ جراح یا تخریب روستای معروف «العراقیب» در جنوب فلسطین اشغالی که تاکنون 216 بار تخریب شده و هربار فلسطینی‌ها از نو برای خود خانه و کاشانه به پا می‌کنند. آخرین‌بار نظامیان صهیونیست 20 روز پیش این روستا را تخریب کردند. رژیم صهیونیستی حاضر نیست این روستای فلسطینی را به رسمیت بشناسد و به هر شیوه‌ای به‌دنبال تخریب و مصادره اراضی آن است تا از آن برای توسعه شهرک‌سازی استفاده کند اما ساکنان روستا تحت هیچ شرایطی حاضر به ترک این روستا نیستند. از دیگر نتایج ادامه‌دار روز نکبت آن است که آن دسته از اعراب فلسطینی که در سرزمین‌های اشغالی سکونت دارند، با وجود آنکه سرزمین‌ها متعلق به خودشان است، به‌عنوان شهروندان درجه دو شناخته می‌شوند. گروه‌های حقوق بشری، ۵۰ قانون از سوی صهیونیست‌ها را شناسایی کرده‌اند که تبعیض علیه شهروندان عرب محسوب می‌شود. وضعیت این دسته از فلسطینی‌ها به‌گونه‌ای است که لفظ آوارگان داخلی به آنها نسبت داده می‌شود.

اذعان اشغالگران به جنگ‌های بی‌فایده با فلسطینی‌ها

همان‌گونه که گفته شد، تازه‌ترین نتیجه روز نکبت، بمباران 5 روزه اخیر نظامیان صهیونیست علیه مناطق مسکونی فلسطینی‌ها در نوار غزه بود که در نتیجه آن حداقل 33 فلسطینی به شهادت رسیدند. حال «سلامه معروف»، رئیس دفتر اطلاع‌رسانی دولتی در نوار غزه اعلام کرده است که تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی باعث وارد آمدن بیش از ۴۰ میلیون دلار زیان اقتصادی به نوار غزه شده است. وی در نشست خبری در این خصوص گفت: «مجموعه واحد‌های مسکونی که در تجاوز اخیر رژیم اشغالگر به غزه خسارت‌دیده، به ۲۰۴۱ واحد رسیده و این خسارت‌ها حدود ۹ میلیون دلار برآورد شده است.»

همچنین بسیاری از منابع صهیونیست اذعان دارند که جنگ‌های مداوم با فلسطینی‌ها بی‌فایده است، از جمله «عوفر کاسیو»، عضو چپگرای کنست رژیم صهیونیستی در گفت‌وگویی که با روزنامه یدیعوت احارانوت داشت، اعلام کرد: «طی 20 سال گذشته ارتش (رژیم) اسرائیل حدود 16 بار به نوار غزه حمله نظامی داشته است، اما نتیجه تمامی این حملات چه بود، هیچ راه‌حل نظامی برای این مسئله وجود ندارد، وقت آن فرا رسیده است که جامعه اسرائیل بداند که رهبرانش فقط به آنها اطلاعات دروغ می‌فروشند، تمامی این حملات جز افزایش رنج و سختی و قتل و ویرانی در نوار غزه و به تبع آن نفرت متقابل چیزی به بار نیاورده و در این میان نباید فراموش کرد که ضربات خطرناکی که به همین دلیل به اسرائیل وارد شده است.»

عیران شامیر مدیر مرکز امنیت داخلی اندیشکده دموکراسی اسرائیل هم در این رابطه گفت: «اسرائیل تنها به‌خاطر تصمیم نخست‌وزیر و وزیر جنگش وارد این جنگ با نوار غزه شد، در حالی که کمیته وزارتی امور امنیتی (کابینه امنیتی) با آن موافقت نکرده بود، این اقدام مغایر قانون است که در آن تاکید شده است، اسرائیل بدون تصویب کابینه امنیتی حق ورود به جنگ یا انجام اقدام نظامی بزرگ را ندارد، ولی آنچه که رخ داد، باعث می‌شود تا نگرانی‌‌هایی را به وجود آورده و شک و تردیدهایی در رابطه با اینکه این جنگ اصولا به دلایل نظامی صورت نگرفته و علل دیگری پشت آن قرار داشت را مطرح می‌کند.»

«یوفال دیسکین»، رئیس سابق سرویس اطلاعات عمومی رژیم صهیونیستی «شاباک» هم بعد از اعلام آتش‌بس و پایان جنگ 5 روزه اعلام کرد: «بسیار حایز اهمیت است که جامعه اسرائیل در پایان این جنگ چندان به توهم‌های اعلام شده دل نبندند، بلکه باید خود را برای دور بعدی موشک باران آماده نماید.»