دوشنبه 16 آبان 1401 , 11:33
سیلی تماشایی ملت ایران به رئیس‌جمهور فرتوت آمریکا
عوامل مختلف دست به دست هم داد تا راهپیمایی روز 13 آبان، با شکوه‌تر و تماشایی‌تر از همیشه برگزار شود.
روزنامه همشهری با طرح این پرسش که چرا 13 آبان 1401 تماشایی‌تر از همیشه شد؟ نوشت: تماشایی شد، چون باشکوه‌ترین، معنادارترین و پرشورترین راهپیمایی ۱۳آبان تاریخ جمهوری اسلامی ایران برگزار شد. خب، چرا این مردم اینقدر تماشایی به خیابان آمدند؟ مردم، صحنه واقعی این روزها را تشخیص داده‌اند. فهمیده‌اند که قصه این وحوش آدمکش کف خیابان، روایت مشکلات اقتصادی و جورشدن دخل و خرج نیست. دغدغه این جماعت آشوبگر لاابالی، دردها و اعتراضات واقعی این مردم نیست. ملت این را فهمیده‌اند. و البته هزینه این بیدارشدن مردم، خون‌های شهدایی است که در ۵۰روز گذشته ریخته شد. این خون‌ها کار خودش را کرد و حق و باطل را مثل روز برای مردم آشکار ساخت. برای همین هم معنادارترین ۱۳ آبان برپا شد.
۱۳ آبان تماشایی شد، چون دشمنان این‌بار نمی‌توانستند بهانه‌ای خیالی برای به خیابان آمدن مردم بیاورند. نه مراسم تشییع شهدا بود، نه مناسبتی مذهبی. نمی‌توانستند بگویند که با تحریک احساسات دینی مردم، آنها را به خیابان آورده‌اند. روز تعطیل بود، نمی‌توانستند بگویند مردم را از مدارس و ادارات با اتوبوس به خیابان آورده‌اند. ۱۳ آبان، روز مبارزه با استکبار است؛ سیاسی‌ترین روز در تقویم جمهوری اسلامی. از تبعید امام از ایران در ۱۳ آبان۴۳ تا تبعید آمریکاییها از ایران در ۱۳ آبان۵۸ و حتی کشتار دانش‌آموزان در ۱۳ آبان۵۷، همه‌‌چیز رنگ و بوی سیاسی دارد. ۱۳ آبان امسال هم فقط یک روز سیاسی بود تا مردم بار دیگر به همه آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی ایران لبیک بگویند.
تماشایی شد، چون این‌بار شعارها متفاوت بود. در این ۴۳سال، هیچ سالی نبوده که توطئه‌ای علیه مردم ایران به رهبری آمریکا و صهیونیست صورت نگیرد. این را مردم خوب می‌دانند، اما شعار ۱۳آبان فقط در شعارهای استکبار‌ستیزی خلاصه نمی‌شد. مردم آمده بودند تا مطالبه پایان مماشات با آشوبگران داخلی را فریاد بزنند. آمده بودند تا نسبت به سلبریتی‌های وطن‌فروش اعلام برائت کنند. آمده بودند تا خواسته‌شان را به مسئولان امنیتی کشور بگویند و دلشان را قرص کنند که مثل همیشه پای این نظام خواهند ایستاد.
تماشایی شد، چون همه حضور داشتند. شاید ۱۳آبان سال‌های گذشته با حضور دانش‌آموزان و نوجوانان شکل می‌گرفت، اما این‌بار با حضور همه نسل‌های انقلاب برگزار شد. همه قومیت‌ها به خیابان آمدند؛ عرب ما، ترک ما، لر ما، کرد ما و بلوچ ما در سراسر این سرزمین، تصاویر دیدنی خلق کردند. نشان دادند ملت هوشیار و حواس‌جمع است. نشان دادند که می‌دانند حرف اول و آخر را در این غائله باید خودشان بزنند، نه نیروهای مسلح، نه پلیس، نه مسئولان. این مردم هستند که باید زیر میز فتنه دشمنان قسم‌خورده ایران بزنند. مردم در این ۴۳سال فهمیده‌اند که فقط با آگاهی، با هوشیاری، با بیدار ماندن و به خواب نرفتن، می‌توان به جلو حرکت کرد و سنگ‌اندازی دشمنان در این مسیر هیچ‌گاه متوقف نخواهد شد.
۱۳ آبان تماشایی شد، چون در اوج دشمنی استکبار مردم به خیابان آمدند. دشمنی آمریکا با ملت ایران، دشمنی یکی دو روزه نیست. ربطی به هسته‌ای و موشکی و انکار دولت صهیونیستی و... هم ندارد. اینها هم نباشد آنها با موجودیت جمهوری اسلامی مخالفند. از هژمونی ایران در منطقه می‌ترسند. شب قبل از ۱۳آبان امسال، رئیس‌جمهور هپروتی آمریکاییها، در تریبونی رسمی می‌گوید که ایران را آزاد می‌کنند. معنی این «آزادی» برای مردمی که ۴۳سال طعم دشمنی آمریکاییها را چشیده‌اند، مشخص است. مردم به خیابان آمدند تا به‌خاطر همین اظهارنظر صریح، سیلی محکمی هم به این پیر فرتوت آمریکایی بزنند.
