من جانبازم، گدا نیستم!

بنام خدا
آقایان محترم عاجزانه وملتمسانه درخواست دارم درنوشتن دقت کنید دربحث عملیاتهاوشهداودفاع مقدس همانطوریکه ازنامشان پیداست مطهرن ومقدسن بایداولاباطهارت بوددومایک نقطه بالاوپائین نشود عملیات بدراسفند63بوده نه64لطفابه احترام شهداودفاع مقدس هیچ مطلبی رابدون استدلال واستنادننویسیدچراکه ذهن مخاطب رامنحرف میکند جسارت این حقیرراهم ببخشید

حاج محمدعلی عزیز اینکه چیزی نیست اولاغریبه بوده خیلی دردنداره کارش.همینجاتوی مملکت خودمتن که سرشارازانرژی وهزاران موادمعدنی است وجزکشورهای غنی هستیم به دوستانت که دیروزدرخاکریزهاجانشان رادرطبق اخلاص نهاده بودندوسلامتیشان رابرای حفظ این کشوردادندمیگویندمعسر.یعنی کسیکه توان زندگی وتامین آن راندارددراصل کلمه ته این کلمه منتهی میشودبه ناتوان وناتوان یعنی گرایش بسمت سائلی این درد داردودردش خیلی دردناک است والایک مردعرب که شئورشناخت اسطوره ای مثل شماراندارداواگرمیدانست شمایک رزمنده گردان بوده ایدوبرای حفظ کشورت اینگونه شده ای بخاک می افتادوالیعاذبالله شماراستایش میکرد پس خیلی دردندارد دردهمینجاست برادرم

دوستم من
اینکه خارج از کشوربوده بنده کسی سراغ دارم( جانباز قطع نخاع و ویلچری) درهمین کشور و توی خیابان همین کشور بهش صدقه دادن !!!! اینها را به کی باید گفت که ما هنوز نتوانستیم جایگاه این عزیزان را برای مردم خودمون مشخص کنیم./.

برادرعبدالله اینهارابایدفریادکشیدتوی سردولتمردانی که قدرشناس نیستن بایدفریادزدتوی کله مسئولینی که زندگیهاشون ازطریق همین انقلاب وهمین نظام وهمین ایثارگران به درجه اولی رسیدوبنابودکارفرهنگی بکنندولی منحصربخودشان شدندو هرآنچه بودرابرداشت شخصی کردندجان بازویلچری یعنی افتخارایران بعنی کسیکه چهل سال آرزوی یک پیاده روی بافرزندش یانوه اش رادرون سینه کشت بخاطرمن وخانواده من وماکه حق بودشایسته بودمن وماخم میشدیم وپایش رابوسه میزدیم پایی که روزگاری قهرمانی رادرون محورهای جنگی میچرخاندحالاساکت وبب حس بخاطرامنیت ماشده ومردم هم اینگونه نگاهش میکنند چقدرسخت است آم لحظات خدانگذردازبانیانش آنخایی که میتوانستنددرترویج این فرهنگ بزرگ کارکنندونکردندوتفهیم مشدبمردم که جان بازکیست ویلجزچیست وچرااینگونه شده وضعیت یک انسان. خدانگذردازمسئولینی که بجای خدمات دهی به جان باز به اوبرچسب مصرف سیگارمیزنن خدانگذردازآنهایی که میگوینددرصد جانبازی حق الناس است امادرتوزیع این حق الناس خدارادرنظرنگرفتندوخیلی هارابه زمین زدندوخیلی ازجنگ ندیده ها رادرصد دادند تاهم خودشان وهم فرزندانشان نهایت سواستفاده راببرندوبه ریش ماهم بخندندومن ازاین حماعت کتارخودم دارم وهرروزنگاهش رابایدتحمل کنم کسی که پنج روزآمد تاپادگان پدرش آمدسراغش برگشت خانه حالاجانبــاز۳۵درصد است وقتی مرخصی ساعتی میگیردمن بایدثبتش کنم وقتی میروم بیمارستان پسرش راببینم که پزشک شده خودش راببینم یک مقطع بالاترحقوق بگیرد وووو ازاین دست مسایل الا ماشا الله خدا نگذرد ازهمه این جرثومه ها ان وقت جانبازی که بایدمدالش روی سینه اش نصب باشد و وقتی حرکت میکند همه به اخترامش بایستند بایدصدقه بهش بدهند این است آن دردی که ما فریادش می زنیم

درد آنجاست که زندگی و کشورمان را از شهدا، جانبازان، آزادگان، جاویدالاثرها و رزمندگان داریم و قدر آنان آنطور که باید دانسته شود نیست. به فکر دزدی از یکدیگر به هر طریقی و بر باد دادن کشور عزیزمان هستیم.
آرزویم ازدواج با جانباز قطع نخاعی بود. انگار سعادت می‌خواهد و من عاری از این سعادت بودم متاسّفانه.