عزت، شاه‌کلید شخصیت آموزگار شهادت

فاش نیوز - اباعبدالله الحسین(ع) کسی نبود که در برابر ذلت و بیداد یزیدیان سر خم کند و بیم آن داشت که با پذیرش امان‌نامه، ذلت بر او و رهروانش تحمیل شود.

در واقعه عاشورا امام حسین و یاران با وفایش مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت برگزیدند و سرور شهیدان در طول تاریخ به تمام جهانیان نشان داد که چه گروه جاهل و متحجر و دنیا طلبی در مقابلش صف کشیده بودند.. مردمی که جهالت، تردید و هیجان‌زدگی و خشوع شرک ‌آمیز در برابر ظلم و داشتن تکبر همراه با حماقت در برابر مظلوم از خصوصیات بارزشان بود.

آنها کسانی بودند که نرم‌خویی را همیشه با درشتی پاسخ می گفتند و در عوض، در مقابل ظالمان و ستمکاران ناتوان و درمانده بودند.. کسانی که عجولانه و بی ‌تدبیر گام پیش می نهادند و تسلیم در برابر ندامت از خصوصیات بارزشان بود. در صحنه عمل نیز چنان شتاب ‌زده پای در عمل می‌ نهادند که فرصتی برای تفکر و تدبیر باقی نمی گذاردند.

اما چه زود کارشان به پشیمانی کشید و عجیب‌تر این که برای جبران پشیمانیشان به مسیری ‌افتادند که بازگشتی نداشت و همین روحیه بود که باعث شد بنیان خوارج از آنجا شکل بگیرد.

امام حسین (ع) ماندگارترین باور را بر پهنه تاریخ نگاشت و در آخرین لحظات زندگی خود طفل شیرخواره اش، حضرت علی اصغر (ع) را قربانی حقانیت قیامش قرار داد و با این عمل، اندیشه فلاسفه و بزرگان عالم را متحیر ساخت که چگونه در این دم آخر، با آن همه مصائب جانکاه و افکار متلاطم و عطش و کثرت جراحات، باز هم از مقصد عالی خود دست برنمی دارد.

رهبر آزادگان جهان با این که می دانست بنی امیه ستمگر بر فرزند صغیرش هم رحم نخواهند کرد، برای بزرگ نمودن مصیبت عاشورا بچه شیرخوار خود را بر سر دست گرفت و تمنای آب کرد ولی با تیری بر گلوی نوزاد جواب گرفت.

قصد امام حسین (ع) از این حرکت هدایت خلقی بود که زر و زور کورشان کرده بود؛ وگرنه در آن حالت که امام همه یاران و اهل بیت خود را از دست داده بود، آب از گلوی آن بزرگوار پایین نمی رفت که تقاضای آب کند. امام در آن لحظه هم تشنه هدایت خلق بود.

امام حسین (ع) آموزگار بزرگ شهادت است و برخاست تا به همه آنها که جهاد را تنها در توانستن مى ‏فهمند و به همه آنها که پیروزى بر خصم را تنها در غلبه می دانند بیاموزد که شهادت نه یک جان باختن که یک انتخاب است و با این کار ماندگارترین باور را بر پهنه تاریخ نگاشت.

||  احمد رضا بهمنیار