علیکم بالنص!

فاش نیوز - بسم الله الرحمن الرحیم؛ گویی اراده ای وجود دارد برای اینکه بین ما و متون اصلی، رفرنس ها و منابع اصلی فاصله بیندازد...

خواهر گرامی، و برادر عزیز که دغدغه دینداری داری، واسطه ها را کنار بگذار. خودت به متن رجوع کن. بگذار بگویند تفسیر به رای می‌کنی. بگویند، و بگویند شاید خسته شوند.

محرم آمده. ماه اباعبدالله آمده. زحمت بکش و به متن سخنان امام حسین علیه السلام رجوع کن. ترجمه های تحت اللفظی و من‌درآوردی را هم کنار بگذار. به خود متن رجوع کن؛ اگر عربی هم بلد بودی چه بهتر...

روی در و دیوار بعضی هیآت که میروی تا دلت بخواهد جمله از افراد مختلف هست؛ بجز جملات خود امام حسین(ع)..

نه اثری از خطبه امام حسین در منا می بینی، نه نامه های امام خطاب به بزرگان بصره و کوفه، نه وصیت های امام خطاب به محمد حنفیه، و ...

برخی قرائت های بزرگان و اندیشمندان از کربلا و قیام عاشورا هم خوب است؛ ولی اصل را قاعدتا باید بر متن جملات امام حسین گذاشت و بی واسطه به این ذوات مقدس رجوع کنیم که بیشتر به صلاح است.

به نظرم باید با تمام متون دینی مواجهه مستقیم و بی واسطه کرد. باید خودمان قرآن را آیه به آیه بخوانیم و تدبر و تفکر کنیم. باید با آیات درگیر شویم، مسئله هایمان را با قرآن درمیان بگذاریم، با سوال سراغ کتاب خدا برویم؛ با هدف گرفتن پاسخ(لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکُمْ کِتَابًا فِیهِ ذِکْرُکُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ)انبیا آیه ۱۰

با باقی کتاب های مهم و بی نظیری چون نهج البلاغه و صحیفه سجادیه هم باید مواجهه مستقیم داشت. باید با خطبه های نهج البلاغه زندگی کنیم. باید خودمان نهج البلاغه را بخوانیم و بخوانیم و زندگیمان را از سطور این کتاب بزرگ صورت‌بندی کنیم...

باید روزانه با صحیفه‌ی سجادیه مأنوس شویم. دعاهای امام سجاد را بخوانیم تا یاد بگیریم چگونه باید با خدا حرف بزنیم؛ تا دغدغه های زین العابدین را بفهمیم.

در این عصر غیبت که وجه بارزش حیرت است، تنها دستاویزهای ما در کنار عقل، همین کتب است؛ در کنار روایات رسیده از جانب معصومین، البته با محوریت قرآن...

روزی با عزیزی از مداحان صحبت می کردم. گفتم تو را به خدا تا می توانید ذائقه مخاطبینتان را با متن دعاهای اهل بیت مانوس کنید؛ اگر قصد برگزاری مناجات دارید، محوریت را بگذارید مناجات شعبانیه و دعای کمیل و مناجات حضرت امیر(ع) در کوفه و مناجات خمس عشر و دعاهای صحیفه سجادیه و خطبه های سیدالشهد و در کمیل و دعای مجیر و ...

چرا اصرار دارید با شعرهای صدمن یه غاز سیم مستمعین را وصل کنید؟
شعر خوب هم داریم، اما خب هر چه خودمان را به متن دعاهای رسیده از اهل بیت نزدیک کنیم، قطعا از آسیب های این راه، چون غلو و دروغ و تحریف و جهل دور می شویم.

متاسفانه امروز در مجالس اهل بیت، تعداد مداحانی که مجالسشان حول قرآن کریم و «دعا» شکل می‌گیرد، بسیار کم است؛ به جایش مجالس اکثر مداحان و واعظان، تا دلتان بخواهد پر است از شعرهای بی معنی، بی محتوا، حرف های بی سند و مدرک، روضه های ساختگی و زبان حال...

عزیزدل، روضه هم می خواهی بخوانی برو کتاب های مرجع را ببین و از روی متن روضه بخوان...

سرتان را درد نیاورم، عقلانی و منطقی این است که واسطه ها را کنار بزنیم و خودمان به متن سخنان و مکتوبات اهل بیت رجوع کنیم؛ بی واسطه برویم سراغ قرآن و برای فهم دین برای خودمان عاملیت و ارزش و فاعلیت قائل باشیم.

در مراحل بعد قطعا استفاده از مکتوبات و سخنرانی های برخی بزرگان و اندیشمندان با تقوا هم کمک کننده و بسیار مفید و قابل استفاده است.

|| محمدرضا سابقی