روایت فتح خون در غزه

فاش نیوز - دنیا در تب و تاب است و غزه در خون است و ما به نظاره نشسته ایم این رویارویی حق و باطل را.

خدا می‌داند که به قول اماممان «راه و رسم شهادت کورشدنی نیست» و امروز راه شهادت از قدس می گذرد.

امروز باید روایت فتح دیگری را از فتح قدس نوشت. حالا فتح خون آوینی به حقیقت پیوسته است. یاران حسین در کربلای غزه در مصاف شمر زمان به خون نشسته‌اند و اگرچه می‌گویند «لا یوم کیوم یا اباعبدالله»! ولی غزه کربلایی دیگر شده است.

زن و مرد و پیر و جوان و کودکان و نوزادان، همه و همه خونشان در هم آمیخته است و قدرتی برابر قدرت چند بمب اتمی به اسم سلاح‌های عادی و متعارف جنگی بر سر این مردم می‌بارد، اما عزت این مردم در خاک و خون غلطان به آن است که سر پیش ظالم خم نمی‌کنند.

ایستاده‌اند. مقاومت می‌کنند. فریاد می‌زنند و تاریخ دیگری را از نبرد خون با شمشیر رقم می زنند و عاقبت خون بر شمشیر پیروز خواهد شد.

و خداوند خواسته و می‌خواهد که بر مستضعفین روی زمین منتی بگذارد و آنها را امامان و پیشوایان روی زمین و وارث وارثان الهی قرار دهد.

امروز غزه در خون است و خون تقدیری جز پیروزی بر شمشیر ندارد. قدرت خون، الهیست.

و این شمشیرها که از نیام قوم صهیون برآمده، جز بر پیکره طاغوتی خودش، آسیبی نتواند رساند.

 امروز وقت مقابله و رویارویی حق و باطل است و به قول سید مقاومت، «هی اوهن  من بیت عنکبوت».

این عجوزه بزک کرده دامن آلوده عروس نما، دیگر حنای دستانش همانند موهای آشفته اش رنگی ندارد.

اسرائیل دیری نمی‌پاید. اسرائیل که در عذاب آن بود که آیا بیست و پنج سال بعد خود را می‌بیند، اکنون خودش دست به انتحار زده است.

این عقرب جراره، طبیعتش خودزنی است و نیش خود را در خود فرو می‌کند! آخر اقتضای طبیعتش این است.

اگر زمین را عرصه نبرد کنند کسی از آنها روی زمین باقی نخواهد ماند!

آری به زمین بیایید تا روانه جایی کنیمتان که «یهودا اسخر یوطی» رفت. همانی که مسیح را به کفار معرفی کرد و در آخر او را جای مسیح به صلیب کشیدند.

و به قول قران

«65» وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئِینَ‌

قطعاً شما از (سرنوشت) کسانى از خودتان که در روز شنبه، نافرمانى کردند (و به جاى تعطیل کردن کار در این روز، دنبال کار رفتند) آگاهید، ما (به خاطر این نافرمانى) به آنان گفتیم: به شکل بوزینه باشید در حالی که مطرود هستید.

|| ابومهدی