مرگ در راه خدا عزتی برای مؤمنین است

به گزارش دفاع‌پرس از کرمان، «احمد رحمانی نعیم‌آبادی» دوازدهم دی ۱۳۳۹، در روستای نعیم‌آباد از توابع شهرستان‌ زرند زاده شد. وی در نهضت‌‌ سوادآموزی‌‌ خواندن و نوشتن را آموخت، در کنار درس به پدرش در کارهای کشاورزی و باغداری کمک کرد. دبستان را در همان‌جا به پایان رساند، اما به‌دلیل نبود امکانات و نبودن مدرسه راهنمایی در این روستا ترک تحصیل نمود. سال ۱۳۵۹، ازدواج ‌کرد و صاحب‌ دو پسر شد. راننده تراکتور بود، به عنوان بسیجی در جبهه‌ حضور یافت. سرانجام در بیست‌‌‌و‌‌دوم‌‌‌ اسفند ‌۱۳۶۲، در جزیره‌ مجنون عراق شهید شد. تاکنون اثری از پیکر وی به‌دست نیامده است. مزار یادبود وی در گلزار شهدای روستای جلال‌آباد تابعه شهرستان زادگاهش واقع است.

بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید جاویدالاثر «احمد رحمانی نعیم‌آبادی»:

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ

مپندارید کسانی‌که در راه خدا کشته می‌شوند مرده هستند بلکه زنده هستند و نزد پروردگارشان  روزی می‌خورند.

با درود و سلام بر مهدی صاحب‌الزمان و نایب برحقش خمینی کبیر رهبر عزیز انقلاب اسلامی ایران و سلام بر کسانی  که در راه خدا قدم برمی‌دارند  و در هدفشان ثابت‌قدم هستند و مانند کوهی استوار و محکم در برابر مشکلات و مصائب دنیوی ایستادگی می‌کنند و صابر و شکیبا هستند.

انسان وقتی به دنیا می‌آید دارای اهدافی مشخص و معین است که برای چه خداوند او را خلق کرد و چگونه از امتحان الهی بیرون بیاید، اینجانب از ساعتی که برای  یاری دین مبین اسلام به سوی جبهه‌های حق حرکت نمودم تمام فکرم در جبهه برای رسیدن به اهداف مقدس اسلامی بود و این دنیا  را طلاق گفتم و افتخار نصیبم شد که بتوانم در لشکر امام زمان ثبت‌نام کنم.

 از خداوند منان مسئلت دارم که دراین راه به‌درجه‌ای نائل شوم که برای جامعه اسلامی افتخار و سعادت باشد و مرگی که در رختخواب برای فرد مسلمان پیش‌ آید جز ذلت و خواری نیست.

امروز باید مرگ در راه خدا عزتی باشد برای کلیه مؤمنین درگاه خداوند، امیدوارم خداوند بنده گنهکار خود مورد عفو قرار دهد، از پدر و مادر گرامی‌ام امید عفو و بخشش دارم که برای من زحمت بسیار و رنج زیاد بردند تا مرا به تحویل جامعه دادند.

افتخار پیدا کردم که در راه خدا کشته شدم و از شما می‌خواهم  که در مرگ من گریه نکنید که باعث شادی دشمن می‌شود. بعد از شهادت من به فرزندان اینجانب رسیدگی و آن‌ها را تربیت اسلامی نمایید تا روحم شاد باشد. در خاتمه یاور امام و دعاگوی این عزیز رهبر  باشید و همیشه امام را دعا کنید  و امام عزیز را یاری نمایید تا اسلام در سراسر عالم صادر و حاکم شود.