پنجشنبه 02 فروردين 1403 , 13:34
بهار پشت در منتظر ماست!
با خانواده و فامیل، کنار هم، بر سفره ای با تلاوت آیات قرآن، دعای فرَج و هفت‌سینی به یادگار باقی مانده از پدران، مادران و اجداد مؤمن و اهوراییمان، دست به سویِ آسمان....
فاش نیوز - برادر عزیز، خواهر گرامی، رفیق شریف، اقوام، فامیل و دوستان شفیق، هموندان و هم‌میهنان جان!
ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات در این ایام پُر خیر و برکت و ماه مهمانی خداوند عزیز و با میمنت برای همه‌ی خوبان، مؤمنان و روزه‌داران. همچنین سال نو، «بهارِ» با طراوتِ طبیعت. تحول روحیه، طبع و طینت. به محضر شما سروران، مهربانان و گرامیان صمیمانه مبارک.
- نمی دانم کجایی و لحظات تحویل سال جدید را چگونه و در چه حال و هوایی پشت سر گذاشتی؟
- کربلا، نجف، شام و یا مشهد، قم، شلمچه و یا شاه چراغ، پابوسِ آسمانیانِ زمینی هستی و بودی؟
- با شهدا، خونین بالان و به عرش‌پروازیدگانِ شهر، روستا و یا کنار مزارِ با نور متصل به بهشتشان، تجدید عهد کردی؟
- و یا با خانواده و فامیل، کنار هم، بر سفره ای با تلاوت آیات قرآن، دعای فرَج و هفت‌سینی به یادگار باقی مانده از پدران، مادران و اجداد مؤمن و اهوراییمان، دست به سویِ آسمان بالا بردی.
هر چه بود و نبود، می دانم اما، قطعه ای از «زمان» را با تمام خوبی و بدی و بالا و پایین‌هایش پشت سر نهاده و ایام جدیدی را با عشق و امیدواری به آینده آغاز نمودیم.
برخی در غمِ از دست دادن نورِ دیدگان و عزیزان و جای خالی آنان در میانمان، به دور از چشم دیگران، اشک ریختیم و آهسته و زیر لب با قاب تصویرشان حرف زدیم و خدا را برای آمرزش ارواحشان قسَم دادیم.
بعضی نیز بخاطر مشکلات زندگی و ناپایداری دنیا و معیشت، با همان لباس های کهنه و سفره های خالی، اما امیدوار به سالی بهتر و روزیِ بیشتر، از خدا طلب رزقی افزون‌تر شدیم.
بودند ولی عده ای هم که در گوشه‌ی بیمارستان و یا کُنج خانه‌شان، از پدر و مادر پیر و زمینگیر و یا جوان بیمار و ناامیدشان، پرستاری و با اشک جاری و دل‌های پُر از امیدواری، اولیا و اوصیا را واسطه‌ی شِفا قرار دادیم.
خانم‌ها و آقایان جان، عاشورا مرامان، ایرانی‌زادگان، نوروز پیشینگان و تمدن‌آفرینانِ جهان، بیایید سال جدید را با نگاهی «نو» و اندیشه ای ریشه‌دار در فرهنگ و تمدن نیاکانِ مؤمن، صالح و سالممان بنیان نهیم و هر آنچه بویِ ناهمسویی و ناهمگونی با آیین و دین آسمانی و اهوراییمان می دهد را در گذشته دفن نماییم!
با خود و خدایمان عهد بسپاریم، زین پس، هوای «حال» و «دلِ» همدیگر را داشته باشیم. ظلم به خود و هم‌نوعانمان را کنار بگذاریم. برای بزرگتران و تجربه‌اندوزان، احترام ویژه قایل شویم و دست پدران و مادران خوب، بویژه پیرمان را صمیمانه ببوسیم. دو روزه‌ی دنیا را با گنجینه ای از عشق، علاقه، محبت و احترام به اطرافیان، هم‌شهریان و هموندانمان سپری نماییم.
قدر داشته‌ها و نعمت های ارزانی شده و خداییِمان، از جمله نظام عاشورایی و وِلایی، جوانان پُرشور و جان فدا، کشور بزرگ، حاکمیت و حکومتِ ان‌شاءالله پیشاآخرالزمانی، آیین اسلامی، تمدن نیاکانی و سنت های پاک و اصیل آبایی و اجدادی را بیشتر از پیش بدانیم..
و در پایان، روزگاری که ظلم و ستم به ضعیفان و بیچارگان، رویه‌ی ظالمان و ستمگران گردیده و فریاد کمک‌خواهیِ مردمان خسته از جنگ و کُشتارِ هرروزه در گوشه گوشه‌ی جهان، مخصوصا در غزّه‌ی غریب، به آسمان بر خاسته، دست به آسمان بلند کرده و ظهور عاجل آن خورشید عالَمتاب، ذخیره‌ی انبیای الهی و گُل سرسبد اولیا و اصفیا را از پروردگار مهربان مسألت نماییم.
شادی ارواح رفتگان، سلامتی همه‌ی همنوعان، ایرانیان و مسلمانان، بویژه رهبر حکیم، سلیم و فقیه‌مان، شِفای عاجل و کامل دردداران، بیماران، جانبازان و شیمیائیان، مخصوصا منظوران، حلّ مشکلات مردمان، جوانان، دختران و پسران و معضلات کشورِ عزیزتر از جانمان،…پنج صلوات
|| امان‌الله دهقان فرد(اول فروردین‌ماه ۱۴۰۳)
