به گزارش دفاع‌پرس، «نصرت‌الله محمودزاده» جامعه شناس و نویسنده باسابقه دفاع مقدس در زیارتگاه شهدای هویزه با بیان اینکه راهیان نور یک سیرت و معرفت دارد و یک صورت و شناخت فیزیکی، اظهار داشت: صورت راهیان نور همان دیدار از یادمان‌ها و مناطق عملیاتی است، اما سیرت این حرکت عظیم همان چیزی است که در ذات و هدف شهدا بوده است. اینکه چرا رزمندگان به جبهه آمدند؟ چرا مقاومت کردند؟ و... لذا توجه به سیرت و رفتار‌ها مهم‌تر است و به راهیان نور عمق می‌بخشد.

وی با تأکید بر اینکه حضور رزمندگان و پیشکسوتان در راهیان نور نباید کمرنگ شود، افزود: دوره‌های آموزشی برای راویان جوان باید توسط بازماندگان عملیات‌ها برگزار شود تا حال و هوای آن روز‌ها بی واسطه به نسل بعد منتقل شود.

این رزمنده باسابقه ضمن آسیب شناسی برخی روایت‌ها و برنامه‌های اجرا شده در یادمان‌ها عنوان کرد: اینجا کربلا است، اما نباید به این بهانه فقط اشک مردم را دربیاوریم. سفر راهیان نور باید مخاطب را به یک فرد پرانرژی و امیدوار تبدیل کند و یاد بگیرد در بدترین شرایط هم باید زندگی کرد. همان طور که شهدا با عشق اینجا زندگی کردند و این شعار نیست.
 
برگزیده جایزه کتاب سال دفاع مقدس تصریح کرد: باید تلاش کنیم راهیان نور و روایت شهدا به شغل تبدیل نشود. کار برای شهدا عشق است و عشق همان چیزی است که ما را داوطلبانه به جنگ آورد. پس هرکس باید به رسالت زینبی خود عمل کند نه اینکه خدای ناکرده از مسیر روایت شهدا دنبال خودنمایی باشد.

محمودزاده در ادامه با اشاره به اینکه هویزه برای من بخشی از زندگی است، گفت: بخشی از هویت من در هویزه است لذا آمدنم به اینجا هم برای خودم است. من هنوز بعد از ۴۳ سال به هویزه وابسته ام و می‌آیم تا خاطرات آن سال‌ها را زنده کنم. شاید تنها سفری که حتی اقوام و خانواده هم نگرانم نمی‌شوند همین هویزه باشد، زیرا همه می‌دانند برای پیشرفت و شارژ کردن خودم به هویزه آمده ام. سفر به هویزه برایم تجدید عهد و میثاق است.

همرزم شهید علم‌الهدی و حماسه آفرینان هویزه در پاسخ به این پرسش که در هویزه دنبال چه بگردیم؟ نیز گفت: در هویزه به دنبال جوهر وجودی خودتان باشید. همه چیز درون خود شماست. شهدا بهانه‌ای هستند برای رسیدن به خودمان. «من عرف نفسه فقد عرف ربه» تا خودتان را نشناسید نه خدا و نه شهدا را نمی‌شناسید. آنی باشید که هستید.

محمودزاده اضافه کرد: هیچ وقت ادای شهدا را درنیاورید. شهدا جوهر شما نیستند؛ شهید آن آب حیات بخش برای رشد و جوانه زدن است؛ لذا خودتان را دست کم نگیرید و بگویید من می‌توانم بهتر از شهید علم الهدی باشم. به درون خودتان پی ببرید تا به بهترین‌ها برسید. حسین علم الهدی به هویزه نیامده بود تا شهید بشود. اگر قرار بود برای شهادت به جبهه بیاییم پس کی باید می‌جنگید؟ کی باید می‌ماند تا کشور را نجات بدهد؟

نویسنده کتاب «حماسه هویزه» ادامه داد: شهدا یادمان می‌دهند که چگونه سرعت پیشرفت مان بالا ببریم. اینکه من به راهیان نور بیایم و هدفم فقط علم الهدی شدن باشد، درست نیست؛ خودت و توانایی هایت را بشناس تا شهید زنده بشوی. 

حماسه‌نگار جبهه‌ها که به تازگی نگارش کتابی درباره مرحوم حجت الاسلام ابوترابی را به اتمام رسانده است، درباره تفاوت فعالیت‌های نوشتاری اش در دوران دفاع مقدس و امروز نیز گفت: زمان جنگ یک جور می‌نوشتم و امروز جوری دیگر. زمان و مکان در ارائه یک اثر مهم است و من امروز تمام تلاشم را به کار بسته ام تا کتاب‌های بیشتری بنویسم و به زبان‌های مختلف چاپ کنم. باید فرهنگ شهدا را به جهان صادر کنیم. من باید بتوانم کتاب‌هایی بنویسم برای مخاطبی که هنوز به دنیا نیامده است. این نوع نگاه به آینده باعث ترقی و تعالی ادبیات خواهد بود.

انتهای پیام/