سید مصطفی از زبان شاگردش

آیت ­الله سید محمد سجادی اصفهانی، از شاگردان شهید آیت­ الله سیدمصطفی خمینی در برنامه ضیافت که از شبکه قرآن پخش شد، درباره حرکت عظیم امام خمینی(ره) و نتیجه آن اظهار داشت: امام خمینی(ره) بسیار خالص و متوکل بر خدا بود و همیشه می فرمود ما مأمور به وظیفه ایم و این بود که حرکت عظیمی را ایجاد کرد و امروزه این حرکت چشم عالم را خیره کرده است.

وی در ادامه به بیان برخی ویژگی های شهید آیت ­الله سیدمصطفی خمینی پرداخت و درباره اعتکاف این عالم تصریح کرد: حاج آقا مصطفی در دهه آخر ماه مبارک رمضان سه شب را با سایر دوستان خود در مسجد کوفه به اعتکاف می­پرداختند و شب و روز بسیار با صفایی بود.

آیت­ الله سجادی اصفهانی درباره متواضع بودن حاج آقا مصطفی گفت: از نظر اخلاقی هیچ وقت خود را مقدم بر دوست نمی دانست و بنابراین دوستان خود را جذب می کرد و با طبقات مختلف طلاب متفاوت بود و با این رفتار خود و بالاتر ندانستن از دیگران قابل باور نبود که ایشان فرزند امام راحل است.

وی درباره استعداد فوق العاده آیت­ الله سید مصطفی خمینی(ره) یادآور شد: در بحث و مباحثه انسان گمان می­کرد که ایشان از شب تا صبح درس را مطالعه و دسته بندی کرده بود، این در حالی بود که وی درس را به خوبی گوش داده بود و به حافظه سپرده بود؛ ایشان پس از خواندن درس خارج، مرتب و منظم در بحث ­ها جری بود و اعتماد به حرف خود داشت و با جرأت سخن می­ گفت.

شاگرد شهید آیت­ الله سیدمصطفی خمینی با اشاره به تعداد تألیفات حاج آقا مصطفی اظهار داشت: ایشان از نوابغ شیعه بود؛ اما چون ایشان پسر امام راحل بود، مجهول القدر مانده­ است؛ ایشان 28 جلد کتاب تحقیقی دارند که یکی از آنها تفسیر قرآن کریم است و هنگامی که تفسیر ایشان مورد رؤیت امام خمینی(ره) رسید، ایشان تبسمی کردند و شاد شدند.

آیت ­الله سجادی اصفهانی در شرح صفات اخلاقی حاج آقا مصطفی تصریح کرد: ایشان از نظر سیره، تواضع، اخلاق و زهد، دسته گلی محمدی بود؛ ضمن اینکه ایشان ملازمت به تألیف و تحقیق و تدریس داشتند، جنبه­های دیگر را شامل بودند که یکی از آنها مراقبت از امام راحل بود و خدمت می­کرد؛ ایشان در درس که می­خواست اشکال کند، اجازه می­ گرفت و بسیار مؤدبانه اشکالی که به نظرش آمده بود را مطرح می­کرد.

وی گفت: امام راحل مقید بودند هر شب به حرم می­رفتند و ما نیز همراه ایشان می­رفتیم و در ایام محرم روزانه دو بار به حرم می­رفتند و حاج آقا مصطفی(ره) هم همراه ایشان بود و پیاده­روی­ای که مرسوم بود، سال­ها از نجف به کربلا می­رفتیم و ایشان گاهی اوقات در این مسیر پایشان زخم می­شد و این راه عاشقانه­ ای بود که طلاب می ­رفتند.

شاگرد شهید آیت ­الله سیدمصطفی خمینی درباره تشییع جنازه این عالم گفت: امام در تشییع جنازه فرزندش همانند سایر تشییع جنازه­ ها فقط پنج دقیقه مانده به تشییع جنازه در محل حضور یافت و پس از حرکت دادن جنازه تا محل مشخصی جمع را همراهی کرد و سپس بازگشت و پس از اقامه نماز توسط آیت ­الله خویی، با همراهی جمع عظیمی از شیعیان، وی را در حرم حضرت علی (ع) و در کنار قبر مرحوم آیت الله محمدحسین غروی اصفهانی(ره) معروف به کمپانی دفن کردند.

آیت ­الله سجادی اصفهانی در ادامه به بیان روایتی از امام باقر(ع) درباره برطرف شدن مشکلات پرداخت و گفت: امام باقر(ع) می­ فرمایند که پدرم برای هر امر مهمی دو رکعت نماز می ­خواندند؛ به این صورت که در رکعت اول بعد از سوره حمد، سوره الرحمن و در رکعت دوم بعد از سوره حمد، سوره حشر خوانده شود و بعد از نماز، ذکر «استَخیرُ الله برحمته خِیَرَهً فی عافیه» 101 مرتبه خوانده شود؛ بیماران صعب­العلاجی بودند که با خواندن این نماز خوب شده­اند و اگر بخواهم درباره کرامات این نماز بگویم، یک کتاب می­شود.

برنامه ضیافت در این ویژه برنامه خود مستندی را از زندگی شهید آیت­ الله سیدمصطفی خمینی پخش کرد و همچنین به ارائه سخنانی از علما و بزرگان درباره شخصیت این عالم پرداخته شد که در ادامه به بخشی از این مطالب می­پردازیم:

از نظر اخلاقی و رفاقت، قابل رفاقت و دوستی بود و هیچ وقت خود را مقدم بر دوست نمی­دانست و بنابراین دوستان خود را جذب می­ کرد و با طبقات مختلف طلاب متفاوت بود و با این رفتار خود و بالاتر ندانستن خود از دیگران، ایشان قابل باور نبود که ایشان فرزند امام راحل است.

ایشان تفسیر قرآن خود را به روح امام حسین(ع) هدیه کرد و گفت خدایا اگر این تفسیر ثوابی را دارد، پاداش آن را به امام حسین(ع) هدیه می­ کنم.

شهید آیت ­الله سیدمصطفی خمینی در سال 1309 شمسی در شهر مقدس و مذهبی قم در خانه پاک و بی آلایش دانشمند و مجتهدی بزرگ از فضلای حوزه علمیه، فرزندی چشم به جهان گشود که بعدها منشأ تحولات عظیمی در تاریخ ایران شد.

این نوزاد را به مناسب نام جد شهیدش «سید مصطفی» «مصطفی» نام نهادند؛ او در دامن پدری بزرگواری و مادری پاک سرشت و در محیطی پر از معنویت و صفا و صمیمیت رشد کرد و دوران کودکی را با پایان رساند.

علاقه فراوان وی به اسلام و روحانیت و راهنمایی­ های پدر بزرگوار و دوستان دل سوزش موجب گردید که بعد از اتمام دوران ابتدایی در سال 1324 به صف طلاب حوزه پیوسته و در ردیف سربازان امام زمان (عج) قرار گیرد؛ او در راه فراگیری علوم اهل بیت (ع) تلاشی بی وقفه و فوق العاده داشت و خود را به طور کامل جهت کسب دانش و علم وقف کرده بود، از این رو در اندک زمانی به رشد فرهنگی و علم بالایی دست یافت، و در کمتر از شش سال دروس سطح حوزه را به پایان رسانید.

ایشان در این دوره از اساتیدی مثل آیات بزرگوار شیخ مرتضی حائری، شهید صدوقی، سلطانی و شیخ عبدالجواد اصفهانی بهره جست.

حاج آقا مصطفی بعد از شش سال تحصیل در 22 سالگی حدود سال 1330 شمسی به دوره تخصصی (خارج حوزه) خارج اصول و فقه وارد شده و در فقه و اصول از اساتیدی همچون آیات عظام حجت، بروجردی، محقق داماد، امام خمینی، شاهرودی، خویی، محمدباقر زنجانی و  سیدمحسن حکیم بهره برد.

شهید حاج آقا مصطفی علاوه بر اجتهاد در فقه و اصول، در علوم معقول و منقول نیز دارای تبحر بوده است و دانش حکمت و فلسفه را از اساتید فن و حضرات آیات عظام فکور یزدی، والد محقق، علامه طباطبایی و سیدابوالحسن رفیعی قزوینی فراگرفته و او در 27 سالگی به درجه اجتهاد نائل آم