فاجعه زمانی است که بندگی را در همین یک ماه بدانیم!

  محمدرضا سابقی- جهان پر از نمادهایی است که می ­بینیم و با هر کدامشان زندگی می ­کنیم. بدترین واکنش ما در برابر این نماد ها این است که فکر کنیم فقط و فقط آنچه که می ­بینیم در همین نمادها خلاصه می­ شود و دیگر هیچ چیز یا هیچ کس دیگری نمی ­تواند معرف مقصود ما باشد.

 لطفا" به دقت مطالعه بفرمائید:

 مثالم را از ماه مبارک رمضان می­ آورم، شما نگاه بکنید به این ماه، آری این ماه را اگر بخواهیم نماد چیزی بدانیم، قطعاً نماد بندگی است؛ اما فاجعه زمانی است که بپنداریم بندگی فقط در همین یک ماه اتفاق می­ افتد و با آمدن عید فطر دیگر تمام می­شود. همه چیز.

و"نماز" و "روزه" یعنی اینکه: معجزه زندگی دیگران باش

در این یک ماه رمضان بندگی را آموختیم و دیدیم خدا را و چشیدیم لذتش را اگر آن­ طور که باید می­ بودیم و می  شدیم. آموختیم نگه داریم دل­ هایمان را از حسد، از کینه، از نفرت، از خودبینی، از بد اخلاقی؛ آموختیم نگه داریم چشم  هایمان را از نازیبایی ها؛ آموختیم قدم­ هایمان را نگه داریم از ناراستی­ ها و نادرستی­ ها؛ آموختیم نگه داریم زبانمان را و گوش­ هایمان را از دروغ گویی ­ها و غیبت­ ها و تهمت­ ها و ناراوایی ها؛ آموختیم دعا کنیم نه فقط برای خودمان که برای همه، آری آموختیم دعا کنیم از ته دل­ هامان برای نجات و رستگاری همه انسان­ ها، دعا کردیم برای شادمانی رفته گانمان، دعا کردیم برای همه ­ی فقیر ها و مریض­ ها و غم­ زده­ ها گرفتار ها و دربند شده­ ها و بدهکار ها از هر رنگی و هر زبانی و با هر فکری، دعا کردیم تا فساد برود از جامعه ­امان؛ دعا کردیم برای خوب شدن حالمان.

اینک آیا رواست فراموش کنیم آنچه را که آموخته ایم از این ماهِ زیبا  و انجام داده­ایم در این ماهِ پر نور؟ بدترین کاری که می­ توان در حق  خودمان و جامعه ­امان و جهان پیرامونمان در برابر ماه مبارک رمضان انجام دهیم همین فراموش کردن و پشت گوش انداختن آموزه­ های این ماه پر خیر است، اتفاقی که برای خیلی از ما با عرض هزاران تاسف می افتد و گاهی فراموش می­کنیم حتی نماز را .

آری این یک فاجعه­ ی بزرگ است که  بپنداریم عید فطر یعنی تمام شدن همه­ ی آن چیزهایی که آموخته ایم از خدا در یک ماه روزه داری. نگاه کنید!  عید نوروز آغاز سال شمسی است و عید غدیر آغاز امامت و اینک عید فطر آغاز بندگی است، درست مثل سلامِ نماز که آخر کار است تا بفهمیم پایان نماز، آغاز یک راه است.

حالا که یک ماه تمرین کردیم بندگی را و آموختیم بندگی را و سبک دینداری دستمان آمده است، به خدا روا نیست فراموش کنیم این همه خوبی را ، روا نیست خوبیِ حالمان را از دست بدهیم به همین راحتی. ما عید فطر را جشن می  گیریم تا یادمان نرود همیشه باید بنده ­ی خدا باشیم، همیشه و نه فقط یک ماه.....

التماس دعا