ایرانی که با دست خالی پیروز شد امروز ابرقدرت منطقه است

یک نشریه آمریکایی تاکید کرد ایرانی‌ها 30 سال قبل با دست خالی، پیروز جنگ تحمیلی شدند و اکنون هم قدرتمند شده‌اند و هم متحدان منطقه‌ای دارند.
آمریکن کانسرواتیو با رد سخنان ترامپ می‌نویسد: اظهارات ترامپ در خصوص پیروز نشدن ایران در هیچ جنگی، خیانت و درکی ناآگاهانه و خطرناک از این کشور است. ترامپ نباید توان نظامی ایران را دستکم بگیرد.
توئیت تحریک‌آمیز ترامپ در واقع کلیشه‌ای از دوران استعماری را نشان می‌دهد که ایرانیان را مانند سایر مردمان خاورمیانه، کلاهبردارانی توصیف می‌کند که قصد دارند از غربی‌های صادق، سوءاستفاده کنند. در واقع به سختی می‌توان ترامپ را نخستین مقام آمریکایی دانست که دست به دامان چنین کلیشه‌هایی می‌شود. «وندی شرمن» از مقامات پیشین ارشد وزارت امور خارجه آمریکا و مذاکره‌کننده این کشور در دوران بحث بر سر ایجاد توافق هسته‌ای ایران در سال 2015، به طرز ناعادلانه‌ای گفت که به ایرانیان نمی‌توان اعتمادکرد زیرا آنها فریبکاری در ژن‌شان است.
بر اساس گفته‌های ترامپ، ایرانیان به لحاظ نظامی ناکارآمد هستند، اما آخرین نبردی که ایران در مقابل دشمن داشت، هرگونه تصور ترس و ضعف نظامی آنها را برطرف می‌کند؛ تاریخی که ترامپ و بازهای جنگ‌طلبی همچون «جان بولتون» مشاور امنیت ملی وی باید با آن روبه‌رو شوند و در صورت تمایل به جنگ باید از آن آگاه شوند.
در پی وقوع انقلاب ایران در سال 1979 (1357) ایران با یکی از آسیب‌پذیرترین لحظه‌های خود در دوران مدرن روبه‌رو شد. در جریان تحولات انقلابی، بسیاری از انبارهای تسلیحاتی مورد حمله واقع شد و اسلحه‌هایی در اختیار داوطلبان آماده برای کودتا به نفع پادشاهی قرار گرفت.
«صدام حسین»، دیکتاتور قدرتمند عراقی هم با تمرکز بر هرج و مرج داخلی پس از انقلاب ایران و انزوای خارجی آن، دستور حمله به همسایه خود را در 22 سپتامبر 1980 (31شهریور 59) صادر کرد.
هم‌زمان، بسیاری از شخصیت‌های برجسته انقلاب ایران در ترورها و انفجارها جان باختند، از جمله رئیس‌جمهوری و نخست‌وزیر وقت ایران (محمدعلی رجائی و محمدجواد باهنر). بدین ترتیب، ایران مجبور شد در دو جبهه نبرد در داخل با مخالفان خود و در خارج علیه اشغالگران عراقی بجنگد. اما عقب ننشست.
دولت ایران با استفاده از یک ایدئولوژی قدرتمند، ملی‌گرایی را با غیرت انقلابی اسلامی درهم آمیخت تا صفوف ایرانیان را پشت‌سر خود قرار دهد و صدها هزار سرباز را برای آزادی مرزهای ایران که توسط ارتش عراق اشغال شده بود، گسیل کرد. تا 24 ماه مه 1982 (3 خرداد 61) موفق شد شهر مرزی خرمشهر را آزاد کند.
عراق در جنگ از حمایت ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی، بریتانیا، آلمان غربی، فرانسه و اتحادیه عرب به استثنای سوریه و لیبی برخوردار بود و حتی از سلاح‌های شیمیایی علیه سربازان ایرانی استفاده کرد. این خشونت تلخ 8 سال ادامه یافت و آن را به طولانی‌ترین جنگ قرن بیستم تبدیل کرد.
با این وجود، این نخستین درگیری پس از قرن نوزدهم بود که در آن ایران هیچ قلمرویی را از دست نداد.
امروز، جمعیت ایران بیش از دو برابر جمعیت سال 1980 است (59) و حدود 83 میلیون نفر تخمین زده می‌شود. ایران پس از عدم حمایت نظامی از سوی کشورهای خارجی در طول جنگ ایران و عراق، اکنون توانایی‌های گسترده تولید سلاح‌های داخلی را دارد. همچنین برخلاف سال 1980، متحدان بیشتری در منطقه دارد. به عبارت دیگر، اگر ایران در دهه 80 با چنین شرایط سختی جنگید، امروز به‌طور موثرتری می‌جنگد. این کشور توان نظامی خود را پیش از این در نبرد با داعش در عراق و همزمان در کمک به دولت سوریه نشان داده است. بنابراین آمریکا نمی‌تواند قدرت نظامی ایران را دستکم بگیرد.