انتقام سخت خون مظلومان عالم از سردمداران آمریکایی

حامد افروغ؛ تقریبا اول همه گرفتاری‌ها و رنجیدگی نوع بشر از زمانی آغاز شد که وجود قاره آمریکا برای مهاجران اروپایی مکشوف شده و آن‌ها خود را در میان سرزمینی گنجور و دورافتاده در دست قومی گمنام به نام «تاسمانی» یافتند. قوم تاسمانی که بومیان قاره آمریکا بودند، اولین انسان‌هایی شدند که طعم تلخ و شوکران‌گونه حقوق بشر آمریکایی را چشیدند و تا چشم به هم زدند، این مهمانان نابه‌کار که چونان هجوم ملخ‌ها به مزارع می‌ماندند، مزرعه حیات این نژاد را به تاراج بردند و همه را به بردگی و استضعاف کشیدند.

قرن‌ها از آن دوره می‌گذرد و هرچه پیش می‌رود، آمریکا در توحش و عصیان‌گری‌اش بی‌پرده‌تر و البته سنگدل‌تر می‌شود؛ گویی که هیچ‌کس را در مقابل خود نمی‌بیند تا پاسخ‌گو باشد؛ البته آواز قوی این تمدن بر خون بنا شده و اشغالگر قاره آمریکا، چندی است که به اذعان اندیشمندان ریل‌گذارش در حوزه اندیشه و فرهنگ، بلند شده و فواره عیش و عشرت عمر منحوس آن رو به سرازیری نهاده است.

در چند دهه اخیر، البته ایران شاه‌بیت دشمنی و آزار و اذیت آمریکایی‌ها بوده است، از کودتای ۲۸ مرداد گرفته تا تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷. آنچه که پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای اهل نظر و اندیشه مشخص شده، گویی انقلاب اسلامی مانند سنگی آسمانی از منقار اباییل سرنوشت بر سر ارتش ابرهه‌مسلک تمدن پوشالی غرب فرود آمده و هر آینه در حال انتقام کشیدن از این تمدن دروغین است.

در این مسیر ملت ایران رنج مبارزه با شیطان بزرگ را حتی با تقدیم فرزندانش در راه حق به جان خریده، اما نگذاشته است تا کسی پس از انقلاب اسلامی بر سرنوشت مردمش استلا یابد. امروز، اما سالگرد شهادت فرزندانی از این کشور است که با خیالی آسوده بر فراز آب‌های نیلگون خلیج فارس به پرواز درآمدند، اما با موشک‌های آمریکایی تا ابد جاودانه شدند و لکه ننگی را برای همیشه تاریخ بر پیشانی کوتاه این هژمونی نحس نشاندند.

آمریکا هر چقدر هم با رسانه‌های دجال‌صفت خود تلاش کند تا فوران خون مظلومانی را که در جهان و خصوصا ایران کشته از دید جهان بپوشاند، باز ناتوان از ایستادگی در برابر بیدار دل‌های مردم جهان است. دل‌هایی که با خون مظلومان کشته شده در تپش‌اند و روزی بسیار نزدیک انتقام همه به‌ناحق کشتگان را از آن رژیم سفاک خواهند گرفت.