یکشنبه 15 خرداد 1401 , 10:49
۱۵ خرداد؛ راه خمینی کبیر و رسمِ امام خامنه‌ای
وجه ممیزه انقلاب اسلامی با همه حرکت‌های دیگر در اصلاح‌گری و صلاح‌خواهی و سعادت‌طلبی برای همه بود. رسمی که امام خمینی (ره) بنا نهاد و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ما را به زیستن بدان رسم، تأکیدی موکد فرمود تا انقلابی بمانیم.
«غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس و رونامه‌نگار؛ رهبران سیاسی، تاریخ مصرف دارند. می‌آیند، نقشی می‌زنند و می‌روند. با کاریزماترین‌شان هم از این قاعده بیرون نیست. خمینی اما برای ما فقط یک رهبر سیاسی نبود، مرجع دینی و معلم معرفتی هم بود.
ما امام روح‌الله را حقیقتی یافتیم که حق را احیا می‌کرد. با ایمان به او، ایمان خویش را قوام بخشیدیم. با قیام او به درکی تازه از فلسفه قیام رسیدیم و نماز را چنان باور کردیم که هم رابطه امت- امامت را برای مان از نو تعریف کرد.
وهم «تنهی عن الفحشا والمنکر» را در گستره‌ای وسیع برای ما تعریف کرد. ما با امام باور کردیم باید حق را شناخت و پای آن ایستاد. هزار زخم در تن هم نباید ما را از پا بیندازد که باید اراده ما را با توکل برای ادامه راه، غنی‌سازی کند.
امام ما را به روزهایی برد که نه تنها تاریخی شدند که تاریخ را هم ساختند. ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ از جمله آن روزها بود در سپهر اندیشه سیاسی انقلاب که به‌حق می‌توان یوم‌الله دانست. مصداق روشن ایستادن ولایت خدا در برابر ولایت طاغوت. شکوه تحقق «یخرجهم من الظلمات الی النور» که پیش روی مردم رقم خورد تا آنانی که در مسیر ««یخرجهم من النور الی الظلمات» حرکت می‌کردند به بن‌بست بخورند. هژمونی اقتدارشان، خشت‌به‌خشت فرو بریزد تا وقتی سربازان خمینی از اصلاب و گهواره‌ها قد کشیدند، از آن هژمونی چیزی نماند.
ایران با امام از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، یوم‌الله ساخت که همه را به سوی خدا دلالت می‌کرد. بعد از آن هم هر ورقی که بر تقویم می‌نشست، ایستادن مردم را قوامی افزون‌تر می‌بخشید تا به ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ رسیدیم و به پیروزی. امام خط سیر بعد از پیروزی را هم در همان قاعده یوم‌الله تعریف می‌کرد.
در این مکتب بود که آموختیم، زبان‌مان باید پاکیزه و به ستایش حضرت حق و بیان حقیقت‌های انسان‌ساز باشد. در همین مکتب بود که آموختیم قامت دوتا کردن فقط باید در برابر حضرت یگانه باشد و هیچ قدرتی نباید، سرمان را فرود آورد چه رسد به رکوع.
ما در نوفهمی ایمان خویش با روح الله در یافتیم که «لاتیئسوا من روح الله» نسخه شفابخش همه اعصار و برای همه نسل‌هاست. باید با خط کشیدن بر ناامیدی- در هر شرایطی- به امید برخاست که مشکلات و مصائب و دشمنان هرچند هم بزرگ و پر قدرت و صاحب زرو‌زور و تزویر و مشت چدنی بی‌دستکش یا با دستکش، باشند در برابر لطف و عنایت حضرت خداوندگار به مومنان مجاهد کوچکند، بسیار کوچک! امام ما را به این فهم مسلح کرد تا مصلحانه، راه بر مفاسد ببندیم.
وجه ممیزه انقلاب ما با همه حرکت‌های دیگر در همین اصلاح‌گری و صلاح‌خواهی و سعادت‌طلبی برای همه بود. رسمی که امام خمینی (ره) بنا نهاد و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای ما را به زیستن بدان رسم، تأکیدی موکد فرمود تا انقلابی بمانیم. به همان قاعده‌ای که امام فرمود. این که رهبر فرزانه انقلاب می‌فرماید «این انقلاب بدون نام خمینی در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست» به این معنا هم می‌تواند باشد که هرکس می‌خواهد انقلابی شناخته شود باید به منهج نورانی خمینی پایبند باشد.
این که کلیدواژه‌های امام در کلام حضرت رهبر، از پرفراون‌ترین کلمات و مفاهیم است به ما می‌گوید راه، راه خمینی است. خامنه‌ای همان طور که در حروف با خمینی مخرج مشترک دارد در معنا نیز به یگانگی تام رسیده است. چنان پرشکوه که اگر از امام خمینی (ره) سخن بگوئیم شرح حضرت آیت‌الله خامنه‌ای است و هرگاه به تبیین نگاه امام خامنه‌ای بپردازیم، مکتب امام خمینی را شرح کرده‌ایم. راه همان است. باید محکم‌تر قدم برداشت.
