آیا جانبازان و آزادگان حالت اشتغال ایثارگر نیستند؟!

عباس فرخی - بحث در خصوص تبصره 2 ماده 51 قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران است. اصل ماده 51 مقرر می داررد:« کلیه دستگاه های اجرائی مشمول این قانون موظفند به شهدا و جانبازان بیست و پنج درصد (25%) و بالاتر و آزادگان شاغل مبلغی معادل بیست و پنج درصد (25%) حداقل حقوق کارکنان دولت را که هر ساله توسط دولت تعیین میشود، به عنوان فوق العاده ایثارگری به طور ماهانه پرداخت نمایند».

 در حالی که به موجب تبصره 1 این ماده، به درستی دامنه شمول فوق العاده مذکور به ایثارگران غیر مستخدم دولت نیز تسری یافته است؛ لیکن در تبصره 2 طی حکمی ظالمانه و تناقض آمیز، جانبازان و آزادگان حالت اشتغال، از این حق  حق محروم گردیده اند. در انتقاد از این تبصره و  ضرورت اصلاح فوری آن، نکات زیر قابل طرح است:

1- فلسفه ی ایجاد یک «تأسیس حقوقی» ویژه تحت عنوان «حالت اشتغال»، مبتنی بر این امر بوده است که جانبازان و آزادگانی که به دلیل نقص عضو و یا شرایط نامساعد جسمی و روانی، توانایی اشتغال به کار یا ادامه خدمت را ندارند، از خدمت  معاف گردند؛ در عین حال از نظر حقوق و مزایا، شاغل فرض شده تا دغدغه کم شدن حقوق و مزایا را نداشته باشند. به همین دلیل ،حتی مرخصی سالانه آنان ذخیره می گردد.

2- عنوان فوق العاده مذکور «فوق العاده ایثارگری» است، آنچه از این عبارت به ذهن متبادر می گردد، ایجاد حقی است با منشأ ایثارگری؛ از این رو محروم کردن مصادیقی روشن و برجسته از ایثارگران یعنی جانبازان و  آزادگان حالت اشتغال که دچار مجروحیت و نقص عضو و یا عوارض ناشی از تحمل سالیان اسارت هستند، در تناقض با عنوان آن( فوق العاده ایثارگری) بوده و  فاقد منطق حقوقی و استدلال عقلی است.

3- فوق العاده مذکور بابت «کارانه» یا «بهره وری» نیست تا  بتوان آن را منحصر به زمان اشتغال نموده و جانبازان و آزادگان حالت اشتغال را از آن محروم نمود.

4- شمار قابل توجهی از جانبازان و آزادگان حالت اشتغال، کسانی هستند که علی رغم ابتلاء به ضایعات جسمی و روحی روانی ، سالیان طولانی از عمر خود را صرف خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی نموده و فقط چند سال آخر خدمت، منتهی به بازنشستگی، حالت اشتغال می شوند. مضافاً این که در صورت «مستمر» بودن فوق العاده ایثارگری، محرومیت از آن، در حقوق بازنشستگی نیز دارای تأثیر منفی بوده و در واقع آثار این محرومیت، تا پایان عمر ادامه خواهد داشت که از این منظر نیز محروم نمودن جانبازان و آزادگان از این حق، ظلم مضاعف به آنان است.

5- با عنایت به مراتب فوق انتظار می رود که نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی هم چنان که تبصره 2 ماده 39 قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران را در راستای احقاق حقوق جانبازان و آزادگان حالت اشتغال، اصلاح نمودند. به مصداق الاحسان بالاتمام، با قید فوریت نسبت به اصلاح تبصره 2 ماده 51 اقدام فرمایند.  پیگیری این خواسته از سوی نمایندگان ایثارگر مجلس شورای اسلامی، کمیسیون اجتماعی بویژه کارگروه ایثارگران و نیز بنیاد شهید انقلاب اسلامی به عنوان مدافع حقوق ایثارگران و نیز کلیه ایثارگرانی که با مبادی ذی ربط دارای ارتباط و تعامل هستند، مورد استدعاست.