دوشنبه 19 بهمن 1394 , 10:02
33 سال مرا ندیدید!
رضاامیری فارسانی- اینکه سخن بگوئی تاعمل کنی تفاوت اززمین تاآسمان است.تئوری تاتبدیل به عمل گردد فرآیندش را بایدطی کند همیشه اینطور بوده دربنیادشهید به جز درزمان دکتردهقان حقیر سی وسه سال است که فرزندانقلاب بوده ام وانقلاب مرا با شناسنامه بنیادمعرفی کرد.
درطول این مدت همیشه تناقضات تبعیضات وجودداشته. مثلا سال 63 بنیاد به خانواده شهداکه تعدادشان کم بود یک دستگاه پیکان کار لوکس یا دولوکس میداد. درشهرمن چهارخانواده شهید بودند. آن روزسه تای آنها خودرو راگرفتند و ماپول نداشتیم بیست هزار تومان بدهیم. همان شدکه این سهمیه دیگرنصیب ما نشد.
بنیاد به فرزندان شهدا مبلغی به عنوان هدیه ازدواج پرداخت می کرده. من فرزندشهیدم. پیرمردشدم وهدیه راهنوزندیدم. سال 61با 15 سال سن رفتم جبهه. درس مدرسه حوزه علمیه همگی رارهاکردم وباخودم عهدکردم که اسلحه پدرم رازمین نگذارم. این رسم از زمان جنگ است که شهیدمی گفت نگذارید اسلحه ام روی زمین بماند. با افکار سرشار ازغرور در معیت امام راحل با عناوینی چون بسیجی فرزند شهید درمدرسه عشق بسیج مانور میدادم.
سال 64 دچار عوارضات شیمیائی شدم. صادقانه بیست سال تو منزل بودم. یکی نیامدبگوید چکارمیکنی! تااینکه همرزم پدرم سردار عظیمی فرمانده سپاه شهرم می شود وهمان ابتدای کارسراغ ما رامی گیرد وبه بنیاد میگوید هماهنگ کنید. هفته دفاع مقدس برویم سرکشی خانه شهید. وقتی آمدوضع من رادید، تارفت شاید ده برگ دستمال کاغدی برداشت وهی اشک پاک می کرد.
گفت تلویزیون جلوبچه هات سیاه وسفیداست؟ این صفحه تلویزیون که چشم های همه راکور می کند. گفتیم آقا مگرماازپابرهنگان فدایی امام نیستیم؟ زیاده گوئی نمیکنم. این نشست نتیجه اش این شدکه من فردابروم پرونده ام راتکمیل کنم، بروم دنبال مجروحیتم. بارفت وآمدهای چندماهه پرونده به کمیسیون رفت وما 15درصدجان بازشدیم. وسال آینده اش هم مستمری بگیرشدم. و دیگر باهمین درصدومستمری ماندیم که ماندیم.
الان باهمان درصد درحال دربدری وزجرکشیدن هستیم وبیست نامه به همین آقای شهیدی نوشتیم. آقا به قرآن این درصدواین مستمری (صدقه 300)هزاری به اندازه هزینه تکمیل سه تامرغ نمی شود.من سه دانشجودارم وپنج نفریم. بااین درصدومبلغ چکار کنیم؟ تاامروز که نزدیک به سه سال ازدولت تدبیرمی گذرد کسی به من جواب نداده. این عدم رسیدگی در بنیاد رسم شده. نمیدانم چه موضوعی پیش آمده که بچه های جنگ و آنهائی که درحقیقت بااین کلمه (جان باز)هستند را هم مانندجانبازان درصد کیلوئی نگاه می کنند. به نظرنمیرسدکه کارگران شهرداری که سال 64شروع بکارکردندالان بازنشسته شده اند امامن که 64مجروح شده ام درهیچ برنامه ای ازبنیادجایگاهی ندارم. امیدوارم مسئولین توجه کنند.
محسن عزیزم الهی قربونت برم من کی باشم که التماس دعای توراجواب بدم توعزیزی توجان بازی توخاشعی تومتواضعی توبچه گردانی توبایدداداش سراپاتقصیرت رادعاکنی بواسطه قلب پاکت که زودتربه پدرم وبرادرم برسم به دوسانم برسم دربسترنمیرم محسن جان دردوبلات بجونم امشب شب جمعه است هرطورصلاح میدانی ازخدایت بخواه که مرگ مراشهادت قراربدهدمحسن جان داداشم این قفس تنگ است توان ماندن ونفس کشیدن درآنراندارم.دوستانم کمک کنیدباتوسلی ازجنس همون توسل های سه شنبه های دلگیرسنگروسوله.محسن جان دوستتدارم .
خدا شاهد است که قلبم مالامال از عشق به شهدا و دوستی رزمنده های عزیز است. در پناه خدا موید و مثل همیشه بزرگوار باشید.
از درد و رنج جامعه ایثارگری هر چه بگویم نمی توانم ذره ای از مشکلاتی که حقشان نیست را بیان کنم.
التماس دعا دارم عزیز همرزم