آدم های قاب تصویر من نمی میرند

به یاد شهید "سعید جان بزرگی "

شهید "سعید جان‌بزرگی "در 12 اسفندماه 1344 در شهرری دیده به جهان گشود. در 15 سالگی شوق حضور در میدان دفاع از کشور، او را به جبهه کشاند   در سال 1362 به عضویت سپاه درآمد و در واحد تبلیغات جنگ مشغول به خدمت شد.

او درهمان  سال در عملیات «بدر» بر اثر استنشاق گازهای شیمیایی مجروح شد و چند ماه بعد و پس از کسب بهبودی نسبی، به جبهه باز گشت.

وی در عملیات والفجر10 در منطقه حلبچه شرکت کرد و در روز 27 اسفند 1366 در حالی که زیر بمباران شیمیایی در شهر مشغول عکس‌برداری از وقابع و فجایع روی داده بود خودش هم شیمیایی شد . عکس‌های سعید از حلبچه، یکی از تلخ‌ترین تصویرهای جنایات جنگی است.

او در خاطراتش می‌نویسد: با خودم می‌گفتم، لحظات ثبت شده توسط دوربین من باعث خواهد شد تا مردم دور دست در مورد مردانی که سال‌های جوانی‌شان را دستخوش شعله‌های نبرد سنگین کرده‌اند، بیندیشند و به این باور رسیدم که آدم‌های درون قاب تصویر من هرگز نخواهند مرد و من به آنان عمر جاودان خواهم بخشید.

وی  بعد از اتمام جنگ، تحصیلات خود را ادامه داد و سال 1375 ضمن کسب عنوان دانشجوی نمونه سال، در رشته عکاسی فارغ التحصیل شد.

سرانجام بعد از چهار مرتبه عمل جراحی در روز 22تیر 1381 در حالی که معاونت فرهنگی لشگر 27 محمدرسول (ص) را بر عهده داشت در بیمارستان  دار فانی را وداع گفت و با ذکر یا ابوالفضل العباس (ع) به دیدار معشوق خویش شتافت.