برخی چه لقمه ها که گلو گیر می خورند

رزمنده داوطلب27ماه جنگ مشکانی- دلنوشته ی یکی از عزیزان برای حلما:

‍ حلمای عزیزم! شرمنده ام زمانی که بابای قهرمانت و همرزمانش برای نابودی دشمنان اسلام کیلومترها دور از وطن، خونشان را نثار انقلاب و آسایش هموطنانشان می کردند، عده ای اینجا در کمال آرامش مشغول برداشتن سهمشان از سفره انقلاب بودند و سهم تو از این سفره بی پدری شد.

این آتش فتاده به دنیا گواه ماست
جان مدافعان حرم جان پناه ماست

 حلمای بابا محمد! شرمنده ام از روی تو که هنوز ذهن پاکت آماده ثبت خاطرات نشده بود که بابای قهرمانت تبدیل به خاطره شد قبل از این که خاطره ای از نگاه پر مهرش و صدای دلنشینش بر ذهنت بسپاری، سهم تو از این سفره عکس های پدر شد و اشک های مادر.

حلمای ناز و کوچولو! بابا محمد آنقدر عاشقت شده بود که شنیده ام روز عزیمت به سوریه، سه بار تا سوار شدن به ماشین رفت و بازگشت و دوباره تو را در آغوش کشید و بوسید و بویید و بغض بر گلو نشسته اش را فرو خورد ولی رفت تا دینش را به انقلاب و صاحب این انقلاب حضرت مهدی ادا کرده باشد و سهم تو شد خوردن شیر آغشته به اشک های مادر جوانت که در فراق بابای دریا دلت می سوخت.

برخی چه لقمه ها که گلو گیر می خورند
خوبان ولی به شام بلا تیر می خورند

خانمی که ادعای سهم انقلاب داری! این را بدان سهم تو از انقلاب شد مدارک جعلی خودت و پدرت و حقوق های نجومی و مال حرام ...
و سهم حلمای کوچولو شد افتخار داشتن خون پدری غیور که چون حضرت ابوالفضل فدایی ولایت شد و مادری صبور و بردبار که دانش آموخته ی مکتب حضرت زینب می باشد، بی هیچ مدرک جعلی ...

حلمای نازنین به سهم خویش قانع است که قناعت میراث پدر شهیدش میباشد ولی متاسفم برای قشر شما که هرگز سیراب نخواهید شد. چرا که به فرموده حضرت علی، امیرالمومنین طالب دنیا و طالب شهرت هیچ گاه سیر نخواهند شد.

حلمای کوچکم! سهم تو و امثال تو از انقلاب به راحتی قابل پرداخت نیست
ما را ببخش که راحت سهم کشی کردیم، بی آنکه درد تو را بدانیم

مارا حلال کن....

دل نوشته ای برای حلمای نازنینم دردانه شهید محمد اینانلو