دشمن درونی، نفاق!

سید مرتضی جانباز و فرزند شهید- در این زمانه دردمان را به چه کسی بگوییم؟ بعد جدم رسول خدا، پدرم به چاه پناه می برد. شب ها درد دلش را با چاه در میان می گذاشت. دشمن استکبار افرادی را در داخل پرورش داده. اسلام می گوید موسیقی حرام. برخی به نام اصلاحات موسیقی را حلال می کنند. حلال خدا را حرام می کنند، حرام خدا را حلال می کنند. مثل این می ماند کلاغ به فرزندانش  نصیحت می کرد از هر کجا هر چه بدزدید عیب ندارد، فقط مال این شیخ ندزدید. فرزندان کلاغ می گویند چرا؟ می گوید فردا میرود منبر، گوشت کلاغ را حلال می کند. یک کلاغ هم پیدا نمی شود. همه کلاغ ها را شکار می کنند. این اصلاح طلب ها خون ما خانواده شهدا و جانبازان را مباح دانستند ولی نمی دانند میز، مقام و ریاست شان از خون بهای شهیدان جانبازان است. 

پیامبر خدا درباره اینها چنین می گوید:

  نفاق، صف بندی درونی و بسیار خطرناک در جامعه دینی است که از داخل، جبهه جدیدی را علیه دین، رهبری و حکومت دینی بازگشایی می نماید. ضربات جریان نفاق بر پیکره‌ اسلام و مؤمنان، همواره بیش از کفار و مشرکین بوده است، به گونه ای که حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به نقل از پیامبر عظیم الشان اسلام (صلی الله علیه و آله) خطاب به محمدابن ابی بکر می فرمایند: “تحقیقاً برای امتم از مؤمن و مشرک هراس و نگرانی ندارم، چرا که مؤمن به واسطه ایمانش تحت محافظت خداست و مشرک را نیز به سبب شرکش، خداوند نابود می‌کند. لیکن من برای شما از هر منافق پنهان و نقابدار که عالمانه سخن می گوید، نگرانم. چرا که می‌گوید آنچه را خوب می‌دانید و عمل می‌کند آنچه را بد و منکر می‌دانید“

 جریان نفاق و منافقین تنها منحصر به صدر اسلام نیست، بلکه در همه‌ زمان ها وجود دارد. رهبر معظم انقلاب در بحث روشنگرانه‌ای پیرامون جریان نفاق می فرمایند: “نفاق و انسان های منافق که در قرآن از آنان به نام “فی قلوبهم مرض ” یاد می‌شود، فقط در صدر اسلام نبودند، در همه‌ زمان ها هستند، ‌از جمله زمان ما و با هدایت قرآن و نور قرآن باید آنها را شناخت.

 همچنین رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص معنا و مفهوم نفاق می فرمایند: “راجع به مفهوم نفاق در قرآن به روشنی صحبت شده و عبارت است از اینکه یک نفر یا جماعتی، یک فکری و یا جهت گیری داشته باشد و خلاف آن را به مؤمنین ابراز کند، در راه خدا نباشد و وانمود کند در راه خداست، مؤمن نباشد و وانمود کند مؤمن است، دروغ بگوید، این معنای نفاق است. نفاق پنهان کردن یک ضلالت، تاریکی و نشان دادن چیزی بر خلاف که در آنها نیست.

 حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله العالی) در دسته‌بندی منافقین، آنان را به سه دسته کلی تقسیم می نمایند و در توضیحاتی پیرامون”دسته اول منافقین” می فرمایند:”دسته‌ اول منافقین، ابتدای ورود پیامبر (ص)به مدینه هستند. کسانی بودند که یا اسلام نیاوردند و یا بعضی ایمانی از روی احساسات به اسلام آوردند. ولی اعتقاد به اسلام و پیامبر (ص) در دل آنان عمقی نداشت و با یک تکان، ایمان ضایع شد. این ها کسانی بودند که در قرآن از آنان با “فی قلوبهم مرض … ” در اول سوره بقره صحبت می شود. اول کار، همه نوعی ایمان آوردند (مگر تعدادی). لکن همه ایمان قوی نداشتند. توده‌ مردم، انسان هایی سالم و بی غل و غش، ایمان مثل نوری در دلشان افتاد و رشد کرد، مستحکم شد. ولی در قلوب مریض، افراد خودخواه، لاابالی و انسان‌هایی که به فکر هیچ چیز نبودند، بذر ایمان در دل این ها پا نگرفت، ایمان آنها ضعیف بود، ‌عمق پیدا نکرد، ارتباط عمیق با یهود هم نگذاشت ایمان آنها مستحکم شود. در باطن ایمان را از دست دادند و یا از اول نداشتند، ولی جرأت نمی‌کردند اظهار کنند. فضای مدینه، ایمان پر نور جوانان، آیات قرآن، وحی، مسائل پر هیجان، فضای مدینه را قبضه کرده بود. کسی جرأت اظهار بی ایمانی نداشت “

 این دسته از منافقین در مدینه در واقع نقش ستون پنجم را برای یهود، کفار و قریش ایفا می‌کردند. آنان با ارتباط عمیق با یهود، ضمن احداث مسجد ضرار (آسیب زننده)، از طریق یک توطئه مشترک با سر کردگان یهود از جمله “ابو عامر ” سعی داشتند انسجام مسلمانان را از درون متلاشی نمایند که خداوند از طریق وحی، پیامبر (صلی الله علیه و آله) را از این توطئه آگاه کرد. پیامبر نیز دستور دادند که مسجد ضرار را تخریب و حتی ویرانه‌ی آن را نیز به آتش بکشانند.

 سرکرده‌ منافقینِ دسته‌ اول در مدینه، فردی به نام “عبدالله ابن اُبَی ” بود که با جماعتی معلوم الحال، به دفعات سعی نمود به حکومت نوپای دینی ضربه بزند. یکی از این دفعات در ماجرای جنگ احد رخ داد و او نیروهای خود را که تقریباً یک سوم جمعیت سپاه اسلام بود، به بهانه ای واهی در شوط (میان مدینه و احد) به مدینه باز گرداند. این انشعاب ضرباتی را به مسلمانان وارد نمود.

 در ماجرای غزوه بنی المصطلق نیز عبدالله ابن اُبَی و منافقینِ همراه او در حال طراحی توطئه‌ی بیرون نمودن پیامبر (ص) از مدینه بودند که نوجوانی از انصار به نام “زید ابن ارقم ” سخنان آنان را شنید و به اطلاع حضرت رساند. پیامبر (ص) “عبدالله ابن اُبَی ” را احضار و توطئه منافقانه‌ او را به وی گوشزد نمودند. او “زید ابن ارقم ” را به دروغ گویی متهم کرد و با قسم های غلاظ و شداد، منکر طرح های توطئه آمیز خود شد. خداوند سوره “منافقون ” را در رابطه با این دسته از منافقین نازل فرمود.

 منافقین محارب “، دسته‌ دیگری از جریان نفاق در دوران تنزیل می باشند که علیه پیامبر (ص) و حکومت دینی اعلام جنگ مسلحانه نمودند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیان دسته بندی جریان نفاق، منافقین حربی را منافقین دسته سوم می نامند و در خصوص آنان می فرمایند: “دسته سوم، ‌منافقینی هستند که در مدینه ایمان آوردند، دچار لغزش های مؤمنانه شدند، خود را حفظ نکردند، رفتند و در یمامه با پیامبر (ص) اعلام جنگ کردند و شدند منافقین محارب “.

 رهاورد نفاق برای جامعه دینی، تخریب و افساد است نه اصلاح. برهمین اساس قرآن کریم یکی از ویژگی‌های منافقان را ادعای دروغین اصلاح طلبی آنان می داند. از این رو یقیناً جامعه ای که دچار پدیده شوم نفاق گردد، شاهد ظهور اصلاح طلبان دروغین خواهد بود. در این هنگام صف بندی سیاسی جدیدی درجامعه شکل خواهد گرفت.

 قرآن می فرماید: “و اذا قیل لهم لاتفسدوا فی الارض قالو انما نحن مصلحون ” و سپس در آیه بعدی تأکید نموده، و می فرماید: “الا انهم هم المفسدون “: هنگامی که به آنان گفته می شود روی زمین فساد نکنید، می‌گویند، ما اصلاح طلبیم، بدانید که این‌ها همان فساد آفرینان هستند.

 در تاریخ آمده است که جریان نفاق جدید (نحله ناکثین)، داعیه اصلاح داشته اند. هنگامی که به حضرت علی (ع) خبردادند که سردمداران ناکثین با داعیه اصلاح طلبی به سوی بصره در حرکت هستند، حضرت در جمع مردم خطبه خواندند و فرمودند: “اینان (ناکثین) مردم را به سوی اصلاح فرا می خوانند “. آنگاه امام از مردم خواستند تا به مقابله با این جریان فساد برخاسته و فساد آفرینی آنها را به اصلاح واقعی تبدیل کنند و می فرمایند: “لعل الله یصلح بکم، افسد اهل النفاق