شنبه 17 مهر 1395 , 11:18
آیا امام حسین سگ می خواهد؟
آیا امام حسین سگ می خواهد؟ |
مداحان و سخنرانان مجالس مذهبی و هم چنین مردم عاشق امام حسین (ع) و مسلمان، آیا باید منتظر بمانیم تا دست غیب آسیب های عزاداری را از جامعه تشیع بزداید. |
به گزارش روضه نیوز ؛یادداشتی که در ادامه با موضوع «آسیب های عزاداری یکی از آسیب های اجتماعی جامعه» می خوانید برگرفته از شماره 131 نشریه موعود می باشد. آسیب های عزاداری یکی از آسیب های اجتماعی جامعه ما نیاز به توجه و رسیدگی دارد. مداحان و سخنرانان مجالس مذهبی و هم چنین مردم عاشق امام حسین (ع) و مسلمان، آیا باید منتظر بمانیم تا دست غیب آسیب های عزاداری را از جامعه تشیع بزداید. آیا ما خودمان نباید به اندازه سهم خودمان با انحرافات و کج روی های برخی دین نما از قبیله خوارج مبارزه کنیم: در ارتباط با مداحی و روضه خوانی که هویت شیعه، به همین عزاداری ها و اشک ها و مصیبت خوانی ها گره می خورد، علاوه بر مطالب گفته شده در خصوص معضلات تبلیغ (در بندهای 1 تا 11)، چند موضوع دیگر نیز نیاز به بررسی دارد:
1- طالب ازدحام جمعیت بودن گاهی با تفاخر بیان می شود که فلان مجلس دو هزار نفر را اطعام کرد: «کَمْ مِنْ فِئةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَتْ فِئةٍ کَثیَرةٍ (بسا گروه اندکی بر جمع بسیاری غالب می شوند. سوره بقره، آیه 246)»، جمعیت در تقبل اعمال و تقرب به خدا چه اندازه ملاک است؟ اصلاً هدف چیست؟ یا گفته می شود فلانی یخش نگرفت! (کنایه از عدم توانائی وی در منقلب کردن مجلس). توقع شور و کربلا به پا کردن به هر قیمتی که ارزش ندارد. به قول استاد مطهری (ره): «از راه قصابی کردن مردم اگر یک دریا هم اشک بگیرند و داد بکشند، فائده ای ندارد، انتظاری که برای کربلا شدن داریم، خودش دروغ ساز است.»
2- اصوات و اشعار ناموزون و سبک های مبتذل شهید مطهری (ره) در باب شبیه خوانی می فرماید: «شبیه خوانی ما شکل مدرنش، نمایش هایی است که برای عرفا و فلاسفه می گیرند. مجلس سَماع با چهار رقاصه و مطرب! که آنچه سرشان نمی شود معانی عرفانی است. یک مجلس شهوت رانی می شود شأن مولوی!» عبارات موهن و مخرب (چشات مه و ملیحه! آخر از عشق خودت کار می دی دستم! عاشق ودیوونتم!…) با اصوات و الحان غربی و سبک های مفسده انگیز، ظاهراً به نام امام حسین(علیه السلام) است و باطناً به کام دشمنان آن امام شهید! خانم جلسه ای به بهانه «یَفرَحُون بِفَرَحِنا (شیعیان، در شادی ما شادند)» با چند قلم آرایش و لباس آن چنانی، دایره به دست، چنان اُرجوزه می خواند انگار نه اینکه چشم های صدها دختر، بناست از او الگو بگیرند. مصیبت اینجاست که سی دی آقایان در شمارگان وسیع پخش می شود و حتی مداحان شهرستانی هم ناآگاهانه از این روش ها تقلید می کنند. وظیفه مداحان ارزشمند این است که سره را از ناسره معرفی کنند و اجازه گستاخی و مسموم کردن فضای معنوی مجالس را به جهال ندهند. آیا نسل شیفته اهل بیت(ع)، باید با این ترانه های طاغوتی با مکتب آل الله(ع)، خو بگیرند؟ حافظ اگر قدم نهی در ره خاندان به صدق بدرقه ی رهت شود همت شحنه ی نجف
3- توهم پردازی ویل دورانت در جائی می گوید: «هیچ دینی به اندازه ی اسلام، پیروان خود را به عقلانیت و علم و تجهیز و تقویت بنیادین توصیـه نمی کند.»، اما در جای دیگر می گوید: «هیچ تمدنی از لحاظ اوهام و خرافات به پای تمدن بابلی نمی رسد.« شهید مطهری (ره) می فرماید: «هراندازه خیال بافی شود و از جن و خواب و دستورهای خصوصی و … گفته شود، نهضت حسینی بی مصرف می شود.» اگر به جای تعقّل در شعر و فراگیری آدابِ آن، تابع این احساس باشیم که مردم این گونه می پسندند و نباید آسایش مردم را برهم زد، نتیجه این می شود که زمینه ی رشد عقیده های بی اساس فراهم گردد. جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بِنه چون ندیـــدند حقیقت ره افســانه زدند
4ـ تحقیرغیرعمد شخصیت معصومین (ع) در اشعار و مطالب من درآوردی آید به جهــان اگر حسیـــن دگری هیهــــات برادری چو عبـاس آیـــد حضرت عباس (ع) را بالا می بریم یا معاذالله امام حسین(ع) را پائین می آوریم؟ قدح به شرح ادب گیر…
5- اهمیت افراطی به بعد رثاء و مصیبت شما ببینید شخصیتی چون حضرت علی اکبر (ع) با آن همه مصائب و وداع جانسوز و با آن بصیرت مثال زدنی، وقتی از پدر بزرگوار خود شنید که همه یاران در کربلا شهید خواهند شد، عرض کرد: «اِذن لانُبالی بِالموت (پس هیچ باکی از مرگ نداریم)» آن حضرت در روز عاشورا چنان حماسه آفرید که دشمن چون روباه از مقابل او فرار می کرد و در بعضی نقل ها بیان شده که تا 180 نفر به دست او کشته شدند. ظاهراً ما مظلومیت را مترادف با زمین گیر شدن و ضعف می دانیم، در حالی که به قول استاد مطهری (ره): «می گویند حسین بی تقصیر کشته شد، خُب روزی 1000 نفر بی تقصیر نفله می شـوند. نفلـه شدن یک آدم بی چاره بی دست و پایِ مظلوم که دیگر گریه ندارد! باید پرتوئی از روح قهرمان (حسین) در روح شما ایجاد شود. ما نمایشگر قهرمانی های جنایت کارانه پسر معاویه و پسر سعد هستیم!» با مهمل گذاشتن بُعد حماسی عاشورا، کم کم از افتخارات نامی و صلابت در رفتار، فاصله می گیریم.
6- اغراق در مدح، و غلو در شخصیت ائمه(ع)
7- حلقه مرید و مرادی
8- سخنرانی مداح نه هرکه چهره برافروخت دلبری داند نه هر که آینــه سازد سکنــدری داند
9- پوشش نامناسب
10- به کاربردن کلمات بسیار زشت و غیر اسلامی آیت الله العظمی تبریزی (ره) از دست یکی از همین جهال، روی منبر گریه کرد و فرمود: «می گویند من سگ امام حسینم، اباعبدالله مثل حبیب و مسلم می خواهد عارف به دین و به معنای حقیقی انسان» عده ای نه تابع نقل و حدیث و فتوا هستند و نه عقل. به کاربردن الفاظ و نسبت های مؤهن به خود و اهل بیت(ع)، صرف نظر از تخدیر و بی مایه کردن مجالس، بازتاب بسیار منفی در رسانه های دشمن دارد. رادیو فردا با خوشحالی، از آسیب های وارده به مداحی دفاع کرده و می گوید: «اگر تا پیش از این مداحان همواره از پیشوایان دینی با القابی چون حضرت، امام و… یاد می کردند، استفاده از زبان عامیــانه به آن ها این امکان را داده که درباره ی نخستین امام شیعیان می گویند: بگو علی و با زندگی صفا کن! این رادیو حرف های سخیف برخی را از عامل جذب مردم معرفی می کند، اصطلاحاتی چون: میِ، دیوونه، سگ، خوشگله، مردونگی…« مناسب است ما ضمن تدوین روضه های مستند و آموزش مداحی و آداب عزاداری، به دنبال برطرف کردن ضعف خود در فرهنگ گفتگو باشیم و با انتقاد در فضای دوستانه، از تخلف در عرصه ی مذهبی جلوگیری کنیم.
11- آلودگی اخلاقی یکی از برآیندهای منفی معنویت منهای اخلاق، سوء رفتار با خانواده است. کدام محبّ اهل بیت(علیهم السلام) است که نداند شکایت همسر و فرزند و والدین از عدم حضور یا حضور خنثی و بعضاً منفی در خانواده، عامل رکود در آزمون عشق است؟ پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «این که مرد در کنار خانواده اش بنشیند (از سر عشق و تبادل مهر)، از اعتکاف در مسجد من بهتر و بافضیلت تر است.» به راستی اگر از اهل و عیال ما نظرخواهی کنند، چه نمره ای در بها دادن به عواطف و نفقات غیرمالی به ما می دهند؟ مبادا خدای نکرده، مداحی که بین جوانان محبوبیت دارد، سر از قهوه خانه و مجالس مختلط دربیاورد.
سایر زمینه هایی که محتاج بازنگری هستند، عبارت است از: برهنه شدن (با خوف رؤیت نامحرم) و هَروله کردن در تاریکی؛ خطر انزوای جوانان از مسجد و تقابل آن با هیئت و خدائی نکرده سر از خانقاه درآوردن؛ اِضرار به نفس؛ رقابت های منفی و غیرخدائی؛ گم شدن هدف در کم و کیف اطعام؛ ترجیح عزاداری و خدمات بر واجبات؛ درآمدزایی آنچنانی به نام اهل بیت(ع)؛ ریشه گرفتن خرافات نظیر تابلوهای عریض و طویل؛ عکس ها ازجمله چاپ عکس مداح و واعظ بر روی بنرها و پوسترها، از آن حواشی است که ما را از متن دور می کند، استاد مطهری (ره) می فرماید: «اسلام شعائر تصویری ندارد)؛ اطاله مجلس تا پاسی از شب و تأثیرات سوء آن برای جوانان و خانواده ها؛ ادبیات خاص داش مشتی گری و محاوره چاله میدانی( به خیال یک رنگ بودن و بی ریایی)؛ اسراف و تجمل و هدردادن اموال؛ اختلاط دسته های عزاداری با نامحرمان؛ برنامه ریزی ناصحیح؛ تبعیت از هوا و عدم اخلاص؛ و… در پایان جمله ای از استاد مطهری (ره) باشد که الحق اندیشه او، در تنویر اذهان و بیداری نسل ها، مؤثر بوده و خواهد بود: ما اکنون بیش از هر چیزی نیازمندیم به یک رستاخیز دینی و اسلامی، به یک احیاء تفکر دینی، به یک نهضت روشنگر اسلامی. اگر فعالیت های مذهبی مسیحی ها را در نظر بگیریم که از خطابه و مقاله، به عمل و احسان و تبلیغ رسیده، خواهیم دید که ما هنوز اندرخم یک کوچه ایم! نوعی خطای دیدِ ناقص در بینش ما وجود دارد. یک دست به مُصحفیم و یک دست به جام گه نـزد حلالیـــم و گهی نـزد حــرام امام حسین(ع) در روز عاشورا فرمود: اِرجعوا الی عُقولکم یعنی: به عقل و خردتان مراجعه کنید. عهد ما با لب شیــرین دهنان بسـت خدا ما همه بنــده و این قوم خداونــــدانند |