جهنمی به نام «اچ 3»

این حمله به پایگاه‌های سه‌گانه «الولید» در منطقه «صحرای شام» و در نزدیکی مرزهای عراق با اردن و عربستان انجام شد. این پایگاه‌ها که در دورترین نقاط از جبهه‌های جنگ تحمیلی قرار داشتند محل ذخیره هواپیماهای دورپرواز عراق از جمله بمب‌افکن‌های «توپولوف» روسیT میگ 23، سوخو 20، تی یو 16 و تی یو 22 بودند.

خلبان‌های ایرانی این عملیات را هفت ماه پس از شروع جنگ عراق علیه ایران انجام دادند. بمب‌افکن‌های ایرانی شرکت‌کننده در این عملیات که با احتساب دو فروند بمب‌افکن ذخیره 10 فروند بودند تماما از پایگاه هوایی شکاری سوم «نوژه» همدان به هوا بلند شدند.

مسیر هوایی معمولی از پایگاه هوایی سوم شکاری همدان به پایگاه‌های هوایی الولید در شرایط معمولی از میانه کشور عراق عبور می‌کند اما بمب‌افکن‌های ایرانی با رفتن به سوی شمال غربی ایران و با عبور رادار خاموش از نوار مرزی ترکیه و عراق از شمال عراق عبور کرده و سپس با رساندن خود به مرزهای سوریه و عراق و سپس حرکت به سوی جنوب غربی عراق، خود را به مرزهای اردن و عربستان رسانده و با دور زدن کامل خاک و فضای عراق این پایگاه‌ها را بمباران کردند.

مسیر تقریبی این پرواز با برآورد فاصله زمینی حدود ۱۸۰۰ کیلومتر رفت و ۱۸۰۰ کیلومتر برگشت بود و چون بمب‌افکن‌های ایرانی برای بمباران این هدف بسیار دوربرد نیاز به سوخت‌گیری هوایی داشتند، یک بوئینگ سوخت‌رسان نیروی هوایی ایران در عملیاتی پیچیده به این بمب‌افکن‌ها در مثلث مرزی سوریه – ترکیه و عراق سوخت‌رسانی کرد.

هشت هواپیمای اف- چهار که در این حمله شرکت داشتند پس از دور زدن خاک و فضای عراق و رسیدن به مرزهای عراق با اردن و عربستان به سه دسته تقسیم شدند و دو فروند به پایگاه اول الولید، سه فروند به پایگاه دوم و سه فروند دیگر به پایگاه سوم حمله کردند.

در این حمله هوایی ۴۸ فروند هواپیمای عراق بر روی باند و داخل آشیانه‌های پایگاه‌های الولید نابود شدند.دولت عراق در آن زمان اعلام کرد که بمب‌افکن‌های ایرانی پیش از حمله،در آسمان سوریه که از ایران در جنگ حمایت می‌کرد سوخت‌گیری کرده‌اند.

بعدها در ایران بر اساس این حمله فیلمی سینمایی تحت عنوان «حمله به اچ- ۳» ساخته شد،اما هرگز به طور رسمی معلوم نشد که خلبان‌های ایرانی دقیقا چگونه صدها و بلکه چند هزار کیلومتر را طی کرده، وارد فضای عراق شده و پس از بمباران پایگاه‌های الولید به خاک ایران برگشتند.

سال‌ها بعد از پایان جنگ ایران و عراق،سرتیپ فرج‌الله برات‌پور فرمانده این عملیات و سایر خلبان‌های ایرانی شرکت‌کننده در این حمله تحت عنوان «اسطوره‌های نیروی هوایی ایران» تجلیل شدند.