راه حل هایی برای بیکارها

علی -جیم- مدتی پیش در مغازه میوه فروشی محل بودم دیدم جوانی آمد و به مغازه دار یک کارتن داد وقتی در آن را باز کرد دیدم پر از قارچ سفید وزیبا بود از وی سئوال کردم مزرعه پرورش قارچ دارید ؟گفت مزرعه نه ولی مکان کوچکی  داریم کمی با او صحبت کردم دیدم بسیجی است گفت کارگاه کوچکی راه انداخته ام و از بسیج هم وام گرفتم محصولاتم را به مغازه دارها می فروشم.روزدیگر باز با جوانی برخورد کردم که می گفت من  سبزی از سر زمین کشاورزان می خرم  و آنانرا پس از شستشو و پاک کردن در پاکتهای پلاستیکی می ریزم و به میوه فروشان و سوپرمارکتها می فروشم .

 خانمی میان سالی در همسایگی ما هست که بدلیل مشکلات مالی وبیکاری شوهرش ،سبزی می خرد و آنرا خرد می کند و در پلاستیک هایی به مردم  می فروشد وهزینه خانواده را تامین می کند.دو جوان با مدرک کارشناسی ارشد در آپارتمانی را مشاهده کردم که در حال کارگری وکندن جای سیم های برق بودند . روی تیر برق یکی از خیابانها اطلاعیه ایی را دیدم که نوشته شده بود فروش بلدرچین . تلفن زدم وسفارش دادم جوانی چند تا برایم دم منزل آورد وگفت خودم درمکانی کوچک پرورش می دهم .کشاورزانی را  دیدم با وجود داشتن آب و زمین، درآمد خوبی نداشتن و برعکس کشاورزانی را دیدم هر سال از استانهای دور و نزدیک می آمدند و زمین اجاره می کنند و به این کارشان ادامه می دهند مخصوصا یزدی ها و اصفهانی ها .

 دامدارانی را دیدم که می گفتند سال گذشته حدودا صد گوسفند بچه را به دلیل تب برفکی از دست دادم . یکی دیگر می گفت بیست تا گوسفند از دست دادم ولی ناامید نمی شدند وهمچنان کار می کنند.هر شب مشاهده می کنم افراد جوانی که از روی ناچاری در زباله ها به دنبال پلاستیک مخصوصا بطری آب معدنی می گردند و آنان را جمع آوری کرده و کیلویی می فروشند ومعضلی هم برای شهرداری ومحیط زیست شده اند. مردی را دیدم با پتک یک پایه برق بتنی را که آسیب دیده وروی زمین بود با زحمت فراوان می شکست تا به میله گردهای آن دسترسی پیدا کند.

 تحصیل کرده های زیادی که در تاکسی سرویس ها کار می کنند و مواردی دیگر که شخصا" با آنان صحبت می کنم و شما هم خبر دارید. هدفم از بیان این مطالب این است که میدانیم ادارات و شرکت ها و... دیگر جواب نمی دهند نیروی مازاد زبادی دارند که تقریبا بی کار هستند. باید به جای نشستن و غصه خوردن و نهایتا افسردگی وخدای ناکرده اعتیاد،تلاشی انجام داد. نمی گویم کارگری یازبانم لال زباله جمع کردن، اما همه راه ها بسته نیست  و می توان فعالیت هایی انجام داد ناامیدی انسان را متلاشی می کند.

 باید کاری کرد. افراد زیادی از رزمندگان هستند که کشاورز زاده می باشند ولی به دلایلی (غیر از کمبود آب )آن را رها کرده اند و به شهرها آمده اند و پدرانشان نیز دست تنها هستند. می توانند برگردند به روستاها و کار گلخانه و دامداری وکشاورزی را انجام دهند در شهرها. اگر فن و تخصصی کسب نکنی چیزچندانی  نصیبتان  نمی شود و هرروز وضع بدتر از گذشته می شود. جمعیت تحصیلکرده ها هر سال افزایش می یابد .

 شنیدم دو نفر شهری یک خانه بزرگ در روستایی خریدند و از تهران به آنجا در تردد بودند و شترمرغ پرورش می دادند . چه اشکال دارد افراد مهاجرت کنند. بنده با توجه به تجربیاتی که دارم به رزمندگان عزیز توصیه می کنم اگر امکانی مالی دارید در اولین فرصت اقدام به خرید یک قطعه زمین کشاورزی ( همراه با حقابه) خریداری کنید. ضرر نمی کنید البته حتما برای خرید با کارشناسان مشورت  کنید و مشاوره بگیرید تا گرفتار دادگاه ها نشوید.

بنده در رابطه با مسائل حقوقی خرید ملک کشاورزی و غیره تاحدودی اطلاعاتی دارم که می توانم به دوستان کمک کنم .تحصیلکرده ها و غیره اگر کارهای کشاورزی نمی توانند انجام دهند. درخانه نشینند و اعصاب خود و همه را خراب کنند. باید بروند مراکز فنی و حرفی ای و آموزش ببینند. اینترنت هم خود دریایی از اطلاعات است که خیلی می تواند کمکتان کند.

موفق باشید.