محمد به عرش رفت!

نخاعی دردمند- دیگر مگو که فرصت دیدار یار نیست!   

دنیا چه کوچک است و خبر از بهار نیست

ای خنده روی! گو تو چه دیدی در آینه؟      

مرد صبور! آینه را هم قرار نیست

ازخود گذشته ای! چه بگویم برای تو     

جانباز مهربان! به که گویم که یار نیست؟

افتاده ام تو دست مرا هم گرفته ای      

ای جان نثار! یار کجا؟ همجوار نیست!

از سال شصت و دو چه بلایا کشیده ای     

جز صبر و عشق از تو هم انتظار نیست

یاران چه در سکوت، قبادی ز دست رفت!         

در این فراق گو چه کسی سوگوار نیست؟

درروز جمعه بود و محمد به عرش رفت!        

بر فرشیان بگو که دگر جان نثار نیست  
    
او رفته است سوی شهیدان این دیار           

یادش بخیر! اهل قلم بی شمار نیست!

جعفر بنال در غم هجران همسفر                 

دیگر برای یار به گیتی حصار نیست!