دوشنبه 12 شهريور 1397 , 08:00
ما اهل ایران نیستیم علی تنها بماند!
و تو خود از این منجلاب آخرالزمان رهایم کن تا قصه جاماندگان از قافلهی عشق برایم پیش نیاید. چه بسا همقطاران خودم که در این روزگار، شهادت برایشان مسخره شده و یا این حرفها را خرافات می دانند و اخیراً شهید جدید هم ساختهاند...
فاش نیوز - و تو خود از این منجلاب آخرالزمان رهایم کن تا قصه جاماندگان از قافلهی عشق برایم پیش نیاید. چه بسا همقطاران خودم که در این روزگار، شهادت برایشان مسخره شده و یا این حرفها را خرافات می دانند و اخیراً شهید جدید هم ساختهاند...
شاید بعضی از ما بارها آرزو کرده باشیم که ایکاش در دوران دفاعمقدّس حضور داشتیم و میتوانستیم از این امتحان الهی مانند شهداء، سرافراز بیرون بیاییم. این نهایتِ آرزوی کسانی است که دل در گرو راه شهداء و امام شهداء دارند.
هر روز، روز امتحان الهی است. فقط جبههها و صحنهها تغییر کرده است. آن روز، شهداء به فرمان روح الله در صحنهی دفاعمقدّس، خوش درخشیدند و برای همیشه تابان شدند و امروز ما در صحنهی دفاع ازآرمانهای شهداء که همان دفاع از ولایت، ارزشها، اسلام و انقلاب است، مورد آزمایش الهی قرار گرفته است.
لحظهای با خود بیاندیشیم که اگر شهدای گرانقدر مانند شول، زنگیآبادی، ماهانی، مغفوری و... بودند، امروز در مقابل فتنهها و توطئهها در کجا قرار میگرفتند؟!
امروز، روزِ امتحان ولایتمداری و میزانِ سنجش، پایبندی به ولایت است.
من میخواهم سرباز با کفایت ولایت باشم. اما نگرانم که در این آزمونِ حسّاس، نتوانم سربلند بیرون آیم و مصداق «مغضوب علیهم» گردم.
بارالها! من به ریسمان محکم «کتابالله و عترت اهل بیت» تمسّک میجویم و از تو میخواهم در این وانفسای انکارِ حقایق و وجدانهای خفته، دستم را بگیری و از درگاه قرآن و ولایت کوتاه نکنی.
ارادهام بر این استوار شده که رهروِ راه شهدا در مسیر امامت و خادم خادمین خیمهی ولایت باشم، ادرکنی یاالله، یاالله، یاالله یوسف زهرا! تو خود از دلم خبرداری و میدانی که جوی محبّت در آن روان است و به سوی تو جریان دارد.
مگر نه اینکه ««عادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم»،پس بیا و «ثبت لی قدم صدقک» و تو خود از این منجلاب آخرالزمان رهایم کن تا قصه جاماندگان از قافلهی عشق برایم پیش نیاید. چه بسا همقطاران خودم که در این روزگار، شهادت برایشان مسخره شده و یا این حرفها را خرافات می دانند و اخیراً شهید جدید هم ساختهاند!
خیلی ها به دنبال جای خالیِ روح اللهِ تو هستند و علیِ تو را یا نمی بینند و یا نمی خواهند ببینند و دم از واهجرتا می زنند که به واقع «أین تذهبون»؟
آقای من! سفرهام پرشده است ازکج فهمی و کوتاه بینی و بی بصیرتی که بارها و بارها طعم تلخ و گزندهاش مزاقتان را آزرده است و هربار عرق شرم من است که...
نمیخواهم روزی برسد که آهِ حسرت دیگران برایم بلند شود که«دیدی فلانی هم برید...»
مولای من! اگر لیاقت «عمّار» شدن را ندارم، مپسند که خدای نکرده «زبیر» امّت تو گردم...
این روزها به معنای واقعی به این نتیجه میرسم که شهداء برندهی واقعی بوده اند و همانها بودند که فارغ التحصیل مکتب ولایت شدند.
مگر مردم کوفه همانها نبودند که دم از امامت علی علیه السّلام می زنند، و در مقابل امام زمان خود ایستادند؟!
وای بر ما اگر هزاران سال دیگر مردم یک دیاری بگویند که ما اهل ایران نیستیم، علی تنها بماند...