نامه ای به رئیس انجمن جانبازان نخاعی!

اینجاب جانباز و فرزند شهید، جواد اسگندری- خدمت برادر بزرگوار جناب آقای اسرافیلی و خداقوت و آرزوی توفیق برای جنابعالی

به استحضار برادر بزرگوار جناب آقای اسرافیلی می رسانم که اینجانب از سال۶۴/۱۱/۲۱هم جانباز هم فررند شهید هستم و۳سال هم حضور در جبهه دارم. در سال ۶۷ به علت مشکلات خانوادگی توان ادامه دادن نبود چون که تاریخ شهادت پدر بزرگوارم هم زمان با مجروحیت بنده بود و بعد از پدرم سرپرستی خانواده بر عهده بنده شد.

حالا برادر عزیز جناب آقای اسرافیلی! بنده که درطول این چندسال هیچ گونه ازبنیاد شهید ادعایی نداشته و نکرده ام و با زحمت های پی درپی شما با نمایندگان مجلس ماده ۳۸،۳۹به نفع جانبازان شده است ولی هنوز ما ایثارگران نسبت به همین ماده چیزی راندیده ایم واقعا ازما ایثارگران و خانواده های شهدامظلوم تر هم پیدا می شود که هرچه مظلومیتی هست برسر ماایثارگران هست؟

 اگه ماده ای هم ازطرف دولت محترم به تصویب رسید، مسئولیت بقیه ی مسئولان هست که در به اجرا درآوردن آن! که واقعا" کوتاهی می کنند و عمل نمی کنند مثل همین ماده ۳۹،۳۸ الان 2یا 3 سال است به تصویب رسیده است ولی هنوز به طور کامل اجرا نشده است البته درمیان ایثارگران هست بلی ازماده ۳۹،۳۸ استفاده می کند ازبابت این موضوع.

واقعا من که خوشحالم و خدا را هزاربار شکر ولی جناب آقای اسرافیلی! بقیه ایثارگران چی که واقعا ازنظرحقوق آن هم بااین وضع گرانی چه کار کنیم؟ مثلا" شخص خود بنده که الان هشت سال است به طور کامل زمینگیر شدم و توان حرکت ندارم جز حقوقی که از بنیاد شهید دریافت می کنم. ازجای دیگه درآمدی را ندارم. با حقوقی که از بنیاد دریافت می کنم.

خود جنابعالی قضاوت کنیدکه زمین گیرم ازطرف دیگه با پنچ سر عائله مستاجرم. فرزندانم ادامه تحصیل می دهند. آیا بااین حقوق بنده می شود مشکلات زندگی را حل کرد؟ حقوقم به مبلغ ۱۵000000ریال است. واقعابااین حقوق میشود زندگی کرد؟ قسم به خون شهدا اصلا" انصاف نیست که ماایثارگران و خانوادهای شهدا با چنین وضع زندگی کنیم. لااقل حقوق یک آبدارچی که دریک اداره مشغول به خدمت است برای ماایثارگران داده شود. لااقل حقوق یک کارگر را برای ما بدهید به عنوان کارگر حساب کنید.

 جناب آقای اسرافیلی! ای کاش سری به زندگی ما ایثارگران و خانوادهای شهدا بزنید و اوضاع و حالمان خبردار می شدی که درچه وضعی هستیم؟ برادر بزرگوار امیدوارم که باگفتن چنین حرف هایم.بنده را ببخشید اگه ناراحتتان کردم چون که باوضعی که دارم بنده زیاد دوام دراین دنیا نخواهم آورد. هشت سال است زمین گیرم. یکی از مسئولان بنیاد سری به بنده نزده اند ولی درخلاصه پرونده ام که درسایت بنیاد هست میتواند ازخودشان حرف هایی بنویسند و بگذارند که روحم خبردار نیست!

 مثلا ریاست بنیادشهید شهرستان در پرونده بنده نوشته که۱۲باربه دیداربنده اومده است که خداراشاهد می گیرم کمی نمونده شاخ دربیارم البته بلی اومده ولی نه ۱۲بار. سه بار اومده است. اون هم به نفع خودش بود. همراه باامام جمعه محترم وفرمانده سپاه دیگه هنوز که هنوز است روی ریاست بنیادشهید شهرستان را ندیده ام ولی در پرونده بنده۱۲بار نوشته است. خود بنده همراه با همسر چندین بار به دیدار ایشان و مدیرکل رفته ام و ازمشکلاتم. هردو ایشان را درجریان مشکلاتم گذاشتم. یا مسخره کردند یا وضعی که دارم برایم خندیدن.

 واقعا بنده اهل مسخره شدن و یا خندیدن هستم؟ در آخرین بارم که پیش مدیرکل استان آذربایجان غربی رفته بودم همراه همسرم حرف هایی به همسر بنده گفته بودکه الان هم درجریان نیستم. دیدم همسرم باچشمان پرازاشک از اتاق مدیرکل اومد بیرون. هر چقدر پرسیدم چی گفت؟ همسرم گفت من که قبلا" گفتم آدمی نیست مرا نفرست پیش مدیر وبنده هم نتونستم.برم پیش مدیرکل.

 جناب آقای اسرافیلی برادربزرگوارم! این وضع ما ایثارگران هست درشهرستان ها واستان ها. چطور می شودکه ریاست شهرستان یا مدیرکل با مشت فرزند شهید یاجانباز را بزند؟ درکدام قانون چنین نوشته شده است که ماایثارگران فرزندان شهدا بی خبریم وخبرندارم؟ جناب آقای اسرافیلی لااقل که درشهرستان واستان خودمان ارزش نداریم. جنابعالی یابقیه مسئولان که دربالاهستن به داد ماایثارگران رسیدگی کنید. شما رابه روح امام راحل مان قسمتان میدم، به روح شهداقسم تان میدم و به خدای بزرگ قسمتان میدم به دادمان برسید؟ برادر بزرگوار جناب آقای اسرافیلی آیاماده ۳۸،۳۹امسال به اجرا گذاشته خواهدشد یا نه امیدوارم که هیچ کدام از مسئولان رابا نوشته هایم وگفته هایم ناراحت و دلگیرنکنم وبنده حقیر به بزرگواریتان ببخشید. والسلام.

درآخر ازخداونده متعال برای جناب عالی وبقیه ی همکاران تان آروزی توفیق و سربلندی رادارم
قبلاازتمام زحمتتان تقدیروتشکرمی کنم