خبرنگارانی که جاودان شدند

از مطبوعات و رسانه به عنوان رکن چهارم دموکراسی نام برده شده و می‌شود و بخش عمده این رسالت به دوش خبرنگاران متعهدی است که همیشه چشم و گوش بیدار جامعه بوده‌اند و با حساسیت و دقت نظر مسائل و اتفاقات روز را رصد و پیگیری می کنند.

خبرنگاری جز مشاغل سختی است که همیشه با خاطرات و خطرات زیادی مواجه است تنها در سال گذشته میلادی (2018) تعداد 63 روزنامه‌نگار حرفه‌ای هنگام انجام وظیفه و پوشش خبری رویداد‌ها جانشان را از دست داده‌اند. 17 خبرنگار غیرحرفه‌ای و دستیار رسانه‌ای نیز به دلیل فعالیت اطلاع‌رسانی و خبرنگاری در سال 2018 کشته شده‌اند که در مجموع تعداد کشته‌ها به 80 نفر می‌رسد. همچنین در سال گذشته 348 خبرنگار در سراسر جهان بازداشت شده‌اند و 60 نفر نیز به گروگان گرفته شده و 3 خبرنگار مفقود شده‌اند.‌

رسالت خبرنگار انجام ماموریت‌هایی است که در واقع جامعه را به سوی آگاهی و بیداری هدایت می‌کند و با دور شدن از زشتی و پلشتی‌ها مدینه فاضله را جستجو می‌کند.

امروزه تکنولوژی اوضاع و احوال دنیای خبر و رسانه را نسبت به گذشته متفاوت کرده است و علاوه بر خبرنگاران حرفه‌ای، شهروند خبرنگار‌ها هم دست به کار شده‌اند و در انعکاس اخبار و اطلاعات دنیای پیرامون خود نقش ایفا می‌کنند و این خود ارزشمند است. شبکه‌های اجتماعی هم باعث شده‌اند که همه به نوعی در خبررسانی و اطلاع رسانی فعال باشند و در این حوزه فعالیت کنند.

نمی‌توان در خصوص خبر و خبرنگاری صحبت کرد، اما یادی از روایتگران و خبرنگاران هشت سال دفاع مقدس یادی نکرد. همان‌ها که یک دست اسلحه و در دست دیگر قلم داشتند. امید مخابره می‌کردند و حماسه‌ها و رشادت‌های رزمندگان را روایت می‌کردند؛ و کسانی هم که دوربین و میکرفون به دست بودند همانند شهید رهبر که با انرژی و با حرارت فضای حماسی جبهه را به تصویر می‌کشیدند. شور و اشتیاق و امید را در رگ هموطنان جاری می‌کردند.

ما بحران جنگ هشت ساله و دفاع مقدس را پشت سر گذاشتیم. جایی که خبرنگاران و روزنامه‌نگاران مطبوعاتی با کمترین امکانات لازم اتفاقات و وقایع جنگ را ثبت و ضبط می‌کردند و در تلاش بودند در کمترین زمان ممکن اوضاع و احوال جنگ را به سمع و نظر مردم برسانند که واقعا کار بسیار خطیر و سترگی بود. آن دوران مثل امروز خبری از مولتی‌مدیا (چند رسانه‌ای) نبود. و هر چه بود همت و غیرت افراد رسانه‌ی آن روزگار بود که سنگ تمام گذاشتند.

بسیاری از خبرنگاران در زمان جنگ و در ماموریت عظیم خبری و اطلاع رسانی جانشان را از دست دادند و بسیاری همانند شهید مرتضی آوینی که روایتگر حماسه‌ها در «روایت فتح» بود بعد از جنگ به شهادت رسیدند. شهادت جمع زیادی از خبرنگاران و عکاسان خبری در پرواز c130 هنوز پس از گذشت نزدیک به 14 سال، داغی است که برای اهالی رسانه تازگی دارد.

عشق به نوشتن و روایت کردن همیشه دمخور و دمساز خبرنگار بوده و هست، دغدغه و پیگیری خبرنگار همیشگی است و تمامی ندارد. به قوی سعدی شیرازی:

      من از بینوایی نیم روی زرد       ................       غم بینوایان رخم زرد کرد

نمی‌شود از روز خبرنگار گفت و از شهید نابغه حسن باقری که هم روزنامه‌نگار دلسوز بود و هم فرمانده‌ای دلیر، یادی نکرد. نمی‌شود از روز خبرنگار صحبت به میان آورد و از شهید صارمی که روز شهادتش باعث و بانی روز خبرنگار شد، چیزی نگفت.

در واقع روز خبرنگار با نام یک شهید رسانه‌ای (محمود صارمی خبرنگار ایرنا) که در افغانستان به شهادت رسید. گره خورده است که حاکی از این است که خبرنگار شاهدی است بر آنچه که باید روایتگر واقعی آن باشد و افکار عمومی را روشن کند. خبرنگاران صدیق و متعهد در هر حوزه‌ای که باشند ارزشمندند و نمی توان تفکیک کرد که کدام حوزه خبری مهمتر است. ولی همواره خبرنگارانی که در راه اعتلای وطن شان علاوه بر رسالت مهم خبرنگاری، جانشان را هم در طبق اخلاص گذاشته‌اند، جایگاه ارزنده و ویژه‌ای دارند.

روز خبرنگار روز تجلیل و پاسداشت از همه کسانی است که در راه اعتلای کشورشان قلم و دوربین به دست گرفتند تا سرنوشت بهتری برای مرز و بوم‌شان و حتی آیندگان رقم بزنند.

باید اذعان داشت همان تصاویر و مطالب ارزشمندی که روزنامه‌نگاران و خبرنگاران در دوران دفاع مقدس از رزمندگان ما ثبت و ضبط کردند و به یادگار گذاشتند، گنجینه‌ای ارزشمند برای نسل سوم و چهارم انقلاب و آیندگان شد و چراغی است که در این آب و خاک همواره روشن است. یادشان همیشه گرامی باد.