نامه ای به مرد بگم بگم و مرد تکرار!

آقای احمدی نژاد برای ثبت در تاریخ لااقل شما چیزی بگو! تا 25 سال حق بهره برداری از یکی از بهترین و بزرگ ترین و مهم ترین میادین ایران به فرانسه و چین داده شد و این یعنی بعد از 40 سال اعلام کرده ایم دانش، توان، مهندس و متخصصِ اکتشاف و بهره برداری و توسعه یک میدان را نداریم و ناچار باید دستمان را به طرفِ فرانسوی ها دراز کنیم.

آن هم با این امتیازدهیِ عجیب و شرم آور. آن آقا که فقط مردِ تَکرار می کنم هست و ظاهرا" این گونه قراردادها و این خفت ها کمترین تکدرخاطری برایشان ایجاد نخواهد کرد.

آقای تکرار می کنم اما گمان می کند که همیشه می تواند در آرامشِ خاطر گوشه ای بنشیند و فقط تکرار کند؛ زود، خیلی زود او باید پاسخ گویِ تکرارهای خود و اثرِ آن بر زندگیِ مردم باشد.

از دیگران هم اما انتظاری نیست؛ بخش مهمی از آن ها که باید فریاد کنند، تنها مساله شان عدمِ بازگشتِ احمدی نژاد به صحنه است؛ همین ولاغیر! و بخشی دیگر درگیرِ مسایلی هستند که برایشان ساخته می شود تا سرگرم شوند و حواسشان معطوف به مسایل مهم تری چون قراردادهای جدید نفتی نشود.

آقای احمدی نژاد! می دانم امروز شما مسوولیتی ندارید و فرصت و فضایی برای تبیین نیز ندارید؛ می دانم رسانه ای ندارید و هیچ کدام از اصحاب قدرت و ثروت با شما نیستند. می دانم در چه وضعیتی هستید؛ می دانم رسانه ها کمین کرده اند تا با کوچک ترین موضعی که می گیرید چنان حمله ای به شما کنند که کما فی السابق، عبرتِ همه شوید که مبادا کسی به سرش بزند و بخواهد واردِ حیاط خلوتِ نفت و گاز شود. می دانم وضعیتِ امروزت به خاطرِ آن است که واردِ حریمِ ممنوعه یِ نفت و بانک شدی؛ و آن هایی هم که فکر می کنند تمامِ مصیبتِ تو صرفا به خاطرِ فلان عضو دفترت و فلان اظهار نظر بوده هم دارند کم کم متوجه می شوند که مسایل مهم تر و عمیق تری رخ داده است.

آقای احمدی نژاد! با همه یِ این اوصاف، در خصوصِ قراردادهایِ حیرت انگیز و تاسف بارِ جدیدِ نفتی فقط شما و فقط شما می توانید چیزی بگویید. لطفا برای ثبت در تاریخ و برایِ آن که طرفِ فرانسوی و غربی گمان نکند هیچ کس در این سرزمین چند هزار ساله نفهمید چه بر سرش آمد، صدایی بلند کنید و چیزی بگویید و بنویسید.

صدیقه قنبری همسر شهید علی اکبر عابدی