07 ارديبهشت 1403 / ۱۷ شوال ۱۴۴۵
شناسه خبر : 75386
دوشنبه 19 خرداد 1399 , 13:21
دوشنبه 19 خرداد 1399 , 13:21
فاصله ما تا جهنم تروریست‌ها!
میلاد رضایی
اوضاع این رژیم حسابی بیخ پیدا کرده است
جعفر بلوری
عقب‌نشینی‌ها تا کجا ادامه دارد؟
عبدالرحیم انصاری
رسانه‌ی نوظهورِ پهپاد-موشک
سید مهدی حسینی
سفر ترکیه ما
سارا آذری
ولی فقیه عروةالوثقی و رمز پیروزی
امان‌الله دهقان فرد
صد رحمت به توپ میرزا آقاسی!
حسین شریعتمداری
۴۰ دستاورد عملیات تاریخی «وعده صادق»
ابراهیم کارخانه‌ای
موضوعات اجتماعی استراتژیک را در سینما نادیده گرفته‌ایم
یک تهیه‌کننده سینما و تلویزیون گفت: سینمای ایران موضوعات استراتژیک را فقط در حیطه سیاسی و نظامی می‌شناسد، در حالی که بسیاری از موضوعات اجتماعی در این حوزه قرار می‌گیرد.
ابراهیم اصغری، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون، در گفتوگو با ایکنا، با بیان اینکه مدیران سینمایی موضوعات استراتژیک را درک نمی‌کنند، اظهار کرد: سینمای استراتژیک دربرگیرنده موضوعاتی است که اهمیت آن از دیگر حوزه‌ها بیشتر است، حتی در بسیاری از مواقع منافع ملی و دینی با آن گره خورده؛ مثلاً ترسیم قدرت نظامی ایران از جمله اتفاقاتی است که متأسفانه فعالیت چشم‌گیری درباره آن انجام نشده است.
وی افزود: انفعال سینمای ایران در شرایطی است که آمریکا بیشترین بهره‌برداری را از هنر هفتم در راستای اهداف استراتژیکش دارد و برای دستیابی به این مطلوب از هیچ سرمایه‌گذاری فروگذار نمی‌کند و دولت و نهادهای نظامی هم از این آثار حمایت جدی به عمل می‌آورند. آمریکایی‌ها بسیاری از برنامه‌های آینده‌یشان را در آثار سینمایی تبیین می‌کند، مثلاً قبل از حمله آمریکا به عراق و افغانستان آثار بسیاری تولید شدند که در آن این دو کشور را خطری جدی توصیف می‌کرد و همین تصویرسازی سبب شده در شرایط حمله به این کشورها افکار عمومی نیز با آن‌ها همراهی کند. این بهترین کارکردی است که برای موضوعات استراتژیک در هنر هفتم می‌توان متصور شد. مثال دیگر درباره آثاری نظیر «ده فرمان» است. در این تولیدات به گونه‌ای جریان‌سازی شده که سرزمین فلسطین در اصل متعلق به رژیم اسرائیل بوده و به همین جهت هنگامی‌که کشوری جعلی به نام اسرائیل تشکیل شد بخشی از دنیا نیز با آن همراهی کرد.
وی افزود: انفعال سینمای ایران در شرایطی است که آمریکا بیشترین بهره‌برداری را از هنر هفتم در راستای اهداف استراتژیکش دارد و برای دستیابی به این مطلوب از هیچ سرمایه‌گذاری فروگذار نمی‌کند و دولت و نهادهای نظامی هم از این آثار حمایت جدی به عمل می‌آورند. آمریکایی‌ها بسیاری از برنامه‌های آینده‌یشان را در آثار سینمایی تبیین می‌کند، مثلاً قبل از حمله آمریکا به عراق و افغانستان آثار بسیاری تولید شدند که در آن این دو کشور را خطری جدی توصیف می‌کرد و همین تصویرسازی سبب شده در شرایط حمله به این کشورها افکار عمومی نیز با آن‌ها همراهی کند. این بهترین کارکردی است که برای موضوعات استراتژیک در هنر هفتم می‌توان متصور شد. مثال دیگر درباره آثاری نظیر «ده فرمان» است. در این تولیدات به گونه‌ای جریان‌سازی شده که سرزمین فلسطین در اصل متعلق به رژیم اسرائیل بوده و به همین جهت هنگامی‌که کشوری جعلی به نام اسرائیل تشکیل شد بخشی از دنیا نیز با آن همراهی کرد.
عامل موفقیت فیلم‌های استراتژیک
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شور شیرین» با بیان اینکه برای دست یافتن به سینمای استراتژیک باید به زمان هم توجه کرد، گفت: یکی دیگر از مشکلات سینمای ایران این است که درک درستی از شرایط وجود ندارند، چون می‌گذاریم ابتدا به ما حمله شود و آنگاه دفاع کنیم، درصورتی‌که دستاورد آثار تهاجمی به هیچ وجه قابل قیاس با آثار تدافعی نیست. بهترین مثال درباره این موضوع مسئله تسخیر لانه جاسوسی است، هالیوود تاکنون درباره این موضوع چندین فیلم ساخته است اما ما اثر شاخصی نداریم.
تهیه‌کننده فیلم «به‌کبودی یاس» درباره مسئولیت حمایت از آثار استراتژیک تصریح کرد: دولت به عنوان نهاد صاحب بودجه به عنوان مهم‌ترین رکنی است که انتظار می‌رود از این تولیدات حمایت کند. این به آن معنا نیست که خود دست به تولید فیلم زند، هرچند این اتفاق هم خالی از اشکال است، بهترین راهکار این است که تمام نهادهای دولتی و نظامی که بودجه فرهنگی دارند در این حوزه فعال باشند. این اتفاق تا حدی در دهه ۶۰ رخ داد، اما نمی‌دانم چرا دیگر مدیران این مراکز اولویتی برای فعالیت فرهنگی قائل نیستند. نکته بعد به مدیران سینمایی بازمی‌گردد. آن‌ها قادرند با تسهیلاتی که برای آثار استراتژیک فراهم می‌کنند، مشوق هنرمندان باشند تا بدون دغدغه در این حوزه ورود کنند.
این تهیه‌کننده تأکید کرد: برخی بیان می‌کنند نبود امکانات، اجازه پروژه‌های عظیم را نمی‌دهد درباره این موضوع باید گفت: سینمای ایران با ساخت فیلم‌های بزرگی نشان داده است، هرگاه نیاز بوده توانسته آثار فاخر خلق کند و فیلم استراتژیک ساختن تنها فیلم‌های پرخرج نیستند، زیرا با یک فیلم شهری هم می‌شود در این حوزه قدم برداشت. این موضوع در حوزه سینمای کودک نیز اهمیت خاص خود را دارد، اما متأسفانه تلویزیون کاملاً در مقابل آثار خارجی تسلیم شده است.
تهیه‌کننده فیلم «به‌کبودی یاس» درباره مسئولیت حمایت از آثار استراتژیک تصریح کرد: دولت به عنوان نهاد صاحب بودجه به عنوان مهم‌ترین رکنی است که انتظار می‌رود از این تولیدات حمایت کند. این به آن معنا نیست که خود دست به تولید فیلم زند، هرچند این اتفاق هم خالی از اشکال است، بهترین راهکار این است که تمام نهادهای دولتی و نظامی که بودجه فرهنگی دارند در این حوزه فعال باشند. این اتفاق تا حدی در دهه ۶۰ رخ داد، اما نمی‌دانم چرا دیگر مدیران این مراکز اولویتی برای فعالیت فرهنگی قائل نیستند. نکته بعد به مدیران سینمایی بازمی‌گردد. آن‌ها قادرند با تسهیلاتی که برای آثار استراتژیک فراهم می‌کنند، مشوق هنرمندان باشند تا بدون دغدغه در این حوزه ورود کنند.
این تهیه‌کننده تأکید کرد: برخی بیان می‌کنند نبود امکانات، اجازه پروژه‌های عظیم را نمی‌دهد درباره این موضوع باید گفت: سینمای ایران با ساخت فیلم‌های بزرگی نشان داده است، هرگاه نیاز بوده توانسته آثار فاخر خلق کند و فیلم استراتژیک ساختن تنها فیلم‌های پرخرج نیستند، زیرا با یک فیلم شهری هم می‌شود در این حوزه قدم برداشت. این موضوع در حوزه سینمای کودک نیز اهمیت خاص خود را دارد، اما متأسفانه تلویزیون کاملاً در مقابل آثار خارجی تسلیم شده است.
اهمیت پژوهش‌های استراتژیک
وی افزود: برای تولید یک اثر فاخر اول باید متن خوبی در اختیار داشت و متن خوب را به تنهایی یک فرد نمی‌توان تولید کند بلکه نیاز است تا یک گروه در نگارش فیلمنامه دخیل باشند. برای نمونه فیلمی با محوریت عملیات فتح‌المبین نیازمند یک گروه خبره در حوزه جنگ است. گام دوم به فیلمساز مربوط می‌شود. اگر فیلمساز به موضوعی که به آن می‌پرداخت معتقد نباشد نمی‌تواند حق مطلب را ادا کند.
اصغری در پاسخ به اینکه چند فیلم استراتژیک در چهار دهه اخیر ساخته شده است؟ گفت: تعداد آثار تولیدشده اندک است، اما همین تعداد اندک هم به واسطه برنامه‌ریزی مدیران تولید نشده، بلکه دغدغه‌های شخصی سینماگران بانی این آثار است. فیلم «بازمانده» یکی از آنهاست. این فیلم سینمایی هنوز بعد از سال‌ها جذابیت دارد، اما اگر همت و تلاش سیف‌الله داد نبود این اثر هرگز تولید نمی‌شد. فیلم «آژانس شیشه‌ای» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا نیز دقیقاً با دغدغه‌های کارگردان تولید شده است.
وی در پایان تأکید کرد: بیشتر این مثال‌ها آثار سیاسی یا نظامی‌اند اما یک موضوع اجتماعی استراتژیک هم وجود دارد که مسئولان سینمای ایران از آن غافل‌اند، این نکته مهم پیر شدن جمعیت کشورمان در ۲۰ سال آینده است، اما این اتفاق چندان جدی گرفته نمی‌شود، در صورتی که اگر این مسئله بسیار حساس است و آینده کشور را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. البته سینما و تلویزیون قادرند روشنگری کنند، ولی این امر هم مثل موضوعات دیگری نادیده انگاشته می‌شود.
گفتوگو از داود کنشلو
نظری بگذارید
