شناسه خبر : 77830
چهارشنبه 02 مهر 1399 , 12:30
اشتراک گذاری در :
عکس روز

خواستیم نسل بعد ما را وطن‌فروش نداند!

می‌دانی چه می گویم؟؟ آری جنگ آمد. ما به دنبال جنگ نرفته بودیم.. او آمد..

یک رزمنده - دلنوشته زیبای یک رزمنده برای نسل‌های بعد...

ما می‌خواستیم محکوم تاریخ نشویم و نسل بعد ما را وطن‌فروش نداند.....

و جنگ آمد.......

می‌دانی چه می‌گویم؟؟ آری جنگ آمد.
ما به دنبال جنگ نرفته بودیم..

او آمد..

تعدادی از ما تحت امر امام و ولی مان جنگیدیم..
رزمنده شدیم. ..
عده ای رنگ رزمنده گرفتند..
عده ای نیز رنگ رزمندگی به خود پاشیدند..
 و تعدادی نیز رنگ جبهه را ندیدند و راوی جنگ شدند...

عده ای رفتند...
عده ای ماندند.

اما یا زخم برتن یا داغ بر دل...
و عده ای نیز داغ بر پیشانی زدند.

عده ای مفقود
عده ای مظلوم
عده ای مغموم...
وعده ای نیز مذموم.

تعدادی آمده بودند تا بروند.
قرار را بر رفتن گذاشته بودند..
عده ای نیز آمده بودند تا بمانند.
چاره ای نبود.
شهیدی گفته بود.."از یک طرف باید بمیریم تا آینده شهید نشود. و از طرفی باید شهید شویم تا آینده زنده بماند.....
راستی چه باید می‌کردیم؟؟؟

عده ای آمده بودند تا از خود حساب بکشند..
عده ای تا حساب های خود را تسویه کنند..
عده ای آمده بودند تا آدم حسابی شوند..
عده ای نیز حساب باز کردند..
عده ای نیز آمده بودند تا حسابی آدم شوند...

عده ای آمدند تا بی‌پیکر شوند...
عده ای نیز پیکر تراش..
عده ای نیز پیکره ی یک "بت".
عده ای ویلچری ..
تعدادی ویلایی..

عده ای حاضر...
تعدادی ناظر...
قومی نیز غافل.

و اما..

دیوانگی"جوانی" ما با جنگ مصادف شد.
در ما میل به زیستن زنده بود .
حس عاشقی و معشوقی نیز جریان داشت...
اما جنگ آمده بود. چه باید می‌کردیم؟؟؟؟
آیا جز جنگیدن چاره ای داشتیم؟؟

ما هم آینده را برای خود ترسیم کرده بودیم...
اما جنگ نزدیک‌تر از دور بود.
جنگ بود .
باید این نزدیک را پاسخ می‌دادیم..
و نزدیکمان دور شد و دور و دور و دور به ساعات ۸ سال.....باید می‌رفتیم به دنبال این قافله.
مگر چاره ای جز جنگیدن داشتیم؟؟

 

برای ما هم جان عزیز بود.
 از توپ و تفنگ و ترکش می ترسیدیم.. باید جرأت می‌افتیم...
و جنگ بود.
مگر چاره ای جز جنگیدن داشتیم؟؟؟

عشق و عاشقی و معشوقه را به امید دفاع از تمامی عاشقان و معشوقانی مانند شما رها کردیم.....و رفتیم....چه باید می‌کردیم؟؟؟

ما به‌دنبال حاکم شدن نرفتیم.
خواستیم محکوم تاریخ آینده نشویم..
خواستیم فردا از نگاه تیز وشماتت بار شما فرار نکنیم..ـ...
پس چه باید می‌کردیم؟؟؟

ما خونخواری نیاموخته بودیم..
باور کن از رنگ خون می‌ترسیدیم..
اما به خونخواهی رفتیم.
خونخواهی سرهای به ناحق بریده شده......مگر چه باید می‌کردیم؟؟؟

از جنگ به بعد شکل عاشقی ما نیز تغییر کرد.
عاشقی ما با دلتنگی و دلبستگی به محبوبه‌های شب..
محبوبه‌های شب عملیات..
محبوبه‌های جامانده در ارتفاعات "ماووت"و جاماندگان در زیر خاک ریزهای "مجنون"...
و رفیقان رفته تا دهانه‌ی خلیج....

باور کنید قطار قطار رفتیم.. واگن واگن برگشتیم...
جوان جوان رفتیم..پیر پیر برگشتیم...
راست راست رفتیم. شکسته شکسته بر گشتیم...
گروه گروه رفتیم .. دسته دسته برگشتیم...
دسته دسته رفتیم...و تنهای تنها برگشتیم....اما ایستادیم....
آری من وتو حق داریم همدیگر را نشناسیم...
از دو نسل متفاوت...
دوستان ما آن سوی دردها و رنج‌ها به ساحل و ما این سمت چشم دوخته به افق‌های نامعلوم...

راستی اگر نمی‌رفتیم چه می‌کردیم؟؟؟

باور کنید ما هم دل داشتیم..
با دل رفتیم...بیدل برگشتیم.

با"یار"رفتیم..با"بار"بر گشتیم...

با"پا"رفتیم."بی "پا"بر گشتیم.

با "عزم"رفتیم ،با"زخم"برگشتیم.
پر "شور"رفتیم ،پر"سوز"برگشتیم..

ما"پریشانیم..اما"پشیمان نه.
شکسته ایم. اما نشسته نه.
دلخسته ایم..اما دست بسته نه..
اما.....
و
ما همان سر بازان پیاده ایم...
 سواری نیاموخته ایم.....
سوای شما نیز نیستیم..

ما همان دیروزی هستیم..
تعداد ما می‌دانید در ۸سال چه تعداد بود؟؟
۳ونیم درصد از جمعیت ایران...
اما مردم تنهایمان نگذاشتند.


آری همه ی ما ۸ سال بودیم...
با هم در کنار هم..
تو هم بودی..
آری همه بودند.
نگاه محبت آمیز آن دوران به ما....
هدایای مادران و پدران شما به جبهه...
گذشتن از شام شب و هدیه به جبهه.
گذشتن از فرزند و اعزام فرزند دیگر.
تحمل بمباران..
تشییع رفیقان ما..
دیدار و عیادت و دلجویی از جانبازان ما..

آری مردم بودند..ایستادند.. مقاومت کردند. تلخی چشیدند اما به رخ ما نکشیدند....

ما هنوز مدیون لقمه های سفره‌های شما هستیم که بی دریغ به سنگرهای ما هدیه کردید...

ما هنوز به آن سو و این سو بدهکاریم...
طلبی نداریم.....

اما بدانید... قرار "دیروز "آنچنان بود....
از امروز شرمنده‌ایم...
ما غارت را آموزش ندیده بودیم.
غیرت را تجربه کردیم..

به خدا، به خدا و باز هم به خدا!!:
 اینان از ما نیستند.
اینان از ما نیستند..
اینان گرگانی هستند که صد پیراهن یوسفان را دریده اند.. از ما نیستند.

بنده ناقابل: رزمنده دیروز
از امروز شما شرمنده ام

اینستاگرام
به همین ایام مقدس قسم ، حقّاً ، اشک ریختم واز کنترلم خارج شدم ، تیترهای آخر غیر قابل روُیت بود .ولی قبول کردم .۵۲۳۲
سلام و عرض ارادت به محضر همرزم دیروزمان وهمدردامروزمان راست گفتی جنگ نزدیک بود ومابهش رسیدیم ننشستیم بگیم باشه فردا هفته وماه دیگه سخنانی که امروزمجلسیان وپاستورنشینان به قولی داغ بر پیشانی که دیده شود اما داغ دل ما نه تنها دیده نمیشه که همان داغ وزخم راهم نوادگان اهل کوفه نمک پاشیده واونایی که منصبی دارند فقط یاد گرفته اند ازنزدیک وهفته وماه بگن واین نزدیک که الانشم دیرست مثل ما نبودند که نذاشتیم انتظار نکشیدم نزدیک شوند بلکه ما بودیم به استقبال شان و دورشان کردیم دور دور، وای برشما منصب نشینان.
نظری بگذارید
نام خود را وارد نمایید
متن نظر را وارد نمایید
مقدار صحیح است
مقدار صحیح وارد کنید
بدون ویرایش از شما
آخرین اخبار
تبلیغ کانال فاش در ایتابنر بیمه دیفتح‌الفتوحصندوق همیاریخبرنگار افتخاری فاش نیوز شویدمشاوره و مشاوره تغذیه ویژه ایثارگرانسایت جمعیت جانبازان انقلاب اسلامیانتشارات حدیث قلماساسنامه انجمن جانبازان نخاعیlogo-samandehi