سند خونین توحش گروهک‌های ضد انقلاب

در کتاب «بیست‌ودو روز نبرد» به نویسندگی مجید نداف که توسط مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس منتشرشده است، روایتی دردناک از روز‌های اشغال سنندج توسط گروه‌های ضدانقلاب است. در بخشی از این کتاب آمده است: 

بهار ۵۹ در اوضاعی که بحران اقتصادی و وضعیتی رقت‌بار بر شهر سنندج حاکم بود و کمبود دارو، روغن نباتی، سوخت، آذوقه و مایحتاج عمومی کمر مردم را خم کرده بود، گروه‌های مسلح غیرقانونی در قامت مدیران تحمیلی حاکم بر شهر سنندج سرگرم جنگ قدرت، فزون‌طلبی و سهم‌خواهی بودند.

آن‌ها ضمن به‌کارگیری ترفند برون‌فکنی، همچنان ضعف‌های اداره شهر را به دوش پاسداران انقلاب و شبه‌نظامیان کُرد که شهر‌های جنوب، شمال غربی و شمال شرقی سنندج را تحت کنترل داشتند، می‌انداختند. گفته می‌شود به دلیل توسعه روزافزون تشکیلات سیاسی نظامی گروه‌ها و افزایش حجم نیروی انسانی آن‌ها، میزان کمک استانی کمتر از ظرفیت یادشده بود و این کمک‌ها کفاف جمعیت فعلی سنندج را نمی‌داد.

با احتمال وقوع جنگ‌های درون جبهه‌ای و گسترش مقابله مجدد با جمهوری اسلامی، این کمک‌ها در انبار‌های متعلق به هر یک از گروه‌ها ضبط‌ شده بود.

یکی از شهروندان سنندجی در بیان خاطرات آن زمان می‌گوید: سه روز بود که شیر گیرمان نمی‌آمد و بچه خیلی گرسنه بود. دیگر طاقت نداشت و همین‌طور بی‌تابی می‌کرد. گریه‌های پیوسته او ناچارم کرد برای پیدا کردن شیر بیرون بیایم که آن ازخدابی‌خبر جلویم را گرفت.

گفتم که می‌خواهم از در و همسایه برای بچه شیر بگیرم. گفت بچه را به من بده تا به او شیر بدهم. بعد به‌زور جگرگوشه‌ام را گرفت و به دهان او شلیک کرد.

سیاوش جوادیان یکی از نظامیان حاضر در صحنه نیز در این‌باره می‌گوید: گرسنگی و بی‌غذایی امان مردم را بریده بود. فشار گروه‌های ضدانقلاب باعث شده بود بچه‌های مریض، بدون دارو و بیمارستان در برابر چشم‌های نگران اعضای خانواده بمیرند و کسی نتواند برای آن‌ها کاری انجام دهد.