خودرویی که به دست جانبازان نمی‌رسد

فاش نیوز - از ضرورت های زندگی جانبازان برای حضور در عرصه های اجتماعی، فرهنگی، اشتغال و درمان به ویژه جانبازانی که دچار عارضه جسمی حرکتی هستند خودرو است. جانبازانی که دچار مشکل  جسمی، حرکتی هستند و  قادر به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی نیستند، به همین منظور داشتن خودرو از ضروریات زندگی آنان محسوب می شود.

افزایش میانگین سنی جانبازان که نیاز درمانی آنان را نیز افزایش داده است مزید بر علت است. متولیان امر در بنیاد شهید و دولت باید متوجه این امر باشند که داشتن خودرو برای برخی از جانبازان حیاتی است. با نابسامانی که در سال های اخیر در نظام توزیع خودرو داشته ایم و افزایش روز به روز قیمت آن امکان تهیه خودرو  توسط جانبازان با توجه به مشکلات معیشتی آنان امکان پذیر نیست و اجرای قانونی که سال ها مورد بی توجهی متولیان امر قرار گرفته بسیار ضروری به نظر می رسد.

قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران در تاریخ ۲ دی ماه ۹۱ به تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام رسیده است، بیش از ۷ سال تصویب این قانون می گذرد. در ماده ۴۵ این قانون آمده است:

 دولت مکلف است سالانه اعتبار و تسھیلات لازم را برای تھیه خودرو مناسب برای کلیه جانبازان پنجاه درصد ( ٥٠ %) و بالاتر و آن تعداد از جانبازان بیست و پنج درصد ( ٢٥ %) الی چھل و نه درصد ( ٤٩ %) که به تشخیص کمیسیون پزشکی بنیاد از نظر جسمی محدودیت حرکتی دارند، پیش بینی نماید.

تبصره ١ - آن تعداد از ھمسر و فرزندان شاھد و آزادگانی که به تشخیص کمیسیون پزشکی بنیاد معلول شناخته میشوند میتوانند از تسھیلات موضوع این ماده استفاده نمایند.
تبصره ٢ – آیین نامه چگونگی واگذاری، میزان تسھیلات، کارمزد و میزان کمک بلاعوض توسط بنیاد

و معاونت برنامه ریزی و نظارت راھبردی رئیس جمھور تھیه و به تصویب ھیأت وزیران خواھد رسید.
جانبازان و سایر ایثارگران مشمول ماده ۴۵ بیش از ۷ سال است که در انتظار اقدام مسئولین در خصوص واگذاری خودرو هستند لاکن دریغ از حرکتی از جانب آنان.

گویا این خودرو توان حرکت به سوی جانبازان را ندارد. تبصره ۲ این ماده بنیاد و سازمان برنامه و بودجه(معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی سابق) را مکلف کرده است نسبت به تهیه آیین نامه چگونگی واگذاری میزان تسهیلات،کارمزد و میزان کمک بلاعوض در واگذاری خودرو را تهیه و به تصویب هیئت وزیران برساند، اما گویا این دو نهاد متولی به خواب عمیقی فرو رفته اند و ایثارگران را در یکی از ضروری ترین نیازهای آنان  فراموش کرده اند.

جای سوال دارد که آیا تهیه آیین نامه برای یک ماده قانونی که ضرورت آن را همه می دانند و اهمیتش بر کسی پوشیده نیست چرا باید سالها طول بکشد؟ چه پاسخی برای جانبازانی که در انتظار تحویل خودرو خود هستند، دارند؟ آیا در درک نیاز ضروری جانبازان به خودرو با مشکل مواجهند؟و آن را نمی فهمند؟ یا برای قصور تقصیر و کوتاهی خود دلیل دیگری دارند؟ امید است این انتظار بیش از این طولانی نشود و بنیاد و دولت همتی کنند تا این قانون سالها رها شده به سرانجام برسد.

|یوسف مجتهد