مسئولین تماشاچی سختی مردم اند یا بی تفاوت؟!

رضا امیری فارسانی - خوش به حال شهدا که امروز در این برهه حساس از زمان دیگر تحت آزمایش نیستند.

درد بزرگی است جا ماندن از خیل شهدا و درد کشیدن با همه جسم و جانت، وقتی دوران دفاع مقدس را مرور و موارد و مسائل پیش آمده را به یاد می آورید، آن وقت به اصل موضوع پی خواهید برد که شهدا چه برد بزرگی داشتند.

 اگر چه از چند جهت و منظر برای کسانی که همه هستی و جان شیرین خود را در طبق اخلاص گذاشتند و برای جانفشانی در راه خدا، عدالت، اقتدار و آرامش ملتشان از هیچ کوششی دریغ نورزند، سخت است که بعد همان ملت را ببینند که برای تکه مرغی در شرایط بد جوی، با هجوم یک ویروس که آن هم داستان خودش را دارد، در صف های طویل ساعت ها بایستند تا بلکه یک مرغ یا نصفه مرغی سهمشان شود و برای ارتزاق خانواده شان ببرند.

تازه این هم داستان دارد و اصل موضوع و داستانش این است که آیا پول تهیه همین نصف مرغ را دارند؟ صادقانه اگر بخواهیم به اصل مطلب نگاه کنیم خدا گواه است که اینگونه مسائل و برنامه ها اصلا جزء قوانین منشور انقلاب نبوده است.

وقتی ما که در دهه چهل به دنیا آمدیم و در دهه شصت در دوران جوانی تحت فرمان امام راحل در معیت شهدا بودیم، آن ایام سراسر مخاطره و تهاجم دنیا را مد نظر قرار می دهیم، متوجه می شویم که چگونه در وضعیت جنگ و ناملایمات آن دوران، دولت و امام چقدر در فکر معیشت مردم بودند.

بر این اساس هیچ کس نمی تواند بگوید که در ایام دفاع مقدس که همه دنیا درب هایشان را بر روی ما بسته بودند، خانواده یا خانواده هایی وجود داشت که برای امرار معاش و تامین معیشت این دردها را بکشند.

آن هم در آن برهه‌ی حساس که فکر نمی کنم نیازی به شرح موضوع باشد. چرا که کودکان کلاس اولی هم کاملا به این موضوع واقف هستند. ما در بحث دفاع از سرزمینمان دردهای فراوانی کشیدیم و خون دل ها خوردیم و امروز این اقتدار محصول آن دردها و رنج ها و شهادت ها است که زبانزد همه دنیا، چه دوستان و چه دشمنان است.

اما متاسفانه دولت جناب آقای روحانی این اقتدار و عظمت به دست آمده به واسطه خون شهیدان و جانبازان ویلچرنشین را خدشه دار کرده است و هیچ توجهی هم به این موضوع نمی شود که چرا باید این گونه باشد.

آیا شرایط اقتصادی امروز کشور خراب است یا دیروز که هیج کشوری حاضر نبود حتی فشنگ به ما بدهد و با ابتدایی ترین تجهیزات در مقابل مدرن ترین سلاح های روز  مقابله و اقتدار آفرینی می کردیم.

از این جهت باید بگوئیم خوش به حالتان شهدا که امروز نیستید که اگر بودید مجبور می شدید در کنار ما به خصوص دولتمردان کدخدا دوست متحمل دردها و مشقات فراوان شوید. خوشا به سعادت تان که خدای تبارک و تعالی شما را مصداق آیات و جــــــاهدوا و هـــــــاجروا فی سبیل الله قرار داد و هم در این دنیا و هم در آن دنیا ابدیت نصیبتان شده است.

وای بر احوالات ما که نه افتخار حسینی بودن را داشتیم و نه توانستیم زینب گونه باشیم و رسالت را به سرانجام ممکن برسانیم و در این بیراهه مادی در خودمان ماندیم.

واسلام من اتبع الهدی