سوگنامه دکترعباسپور در رثای پزشکی متعهد

انالله و انا الیه راجعون
از اواسط دهه هفتاد با تبیین سیاست‌های جدید بنیاد در حوزه بهداشت و درمان ضرورت استفاده از توان تخصصی پزشکان در سطوح صف و ستاد جهت سیاست‌گذاری و ارائه خدمات پزشکی به ایثارگران به خصوص جانبازان احساس شد لکن با توجه به شرایط و سختی و اهمیت کار، کمتر پزشکی حاضر به پذیرش مسئولیت بود؛ گواه این ادعا پزشکانی در سراسر کشور بودند که بعد از ماهی یا سالی همکاری خود را قطع می‌کردند.
در این میان پزشکانی بودند که «نه از روی اجبار» بلکه با شوق و ایمان و عاشقانه در این راه قدم گذاشتند و در تمام این سال‌ها در کنار جامعه معزز ایثارگری بودند و در این راه از هیچ تلاشی دریغ نکردند.
امروز به سوگ مردی نشسته‌ایم که از تبار این پزشکان است.
دکتر محمد اسماعیل علی‌پور از پزشکانی بود که در سال 1374 به بنیاد پیوست و در مرکز بهداشت روانی مشغول بکار شد. بعد از چند سال به عنوان رئیس اداره درمان به بیمارستان روان‌پزشکی صدر انتقال یافت و در سال 1384 با راه‌اندازی مجدد مرکز بهداشت روانی به عنوان قائم مقام مرکز خدمت کرد و سرانجام از سال 1386 به‌عنوان مدیرکل پیشگیری و بهداشت روانی خدمات خود به ایثارگران بخصوص جانبازان مظلوم اعصاب و روان را ادامه داد.
این همکار عزیز که متخلق به بسیاری از اخلاق نیکو از جمله مهربانی، صبر، دلسوزی، حسن خلق و..... بود در عرصه کار مدیری دانا، توانا، خوش فکر و پر تجربه بود که تمام آنچه را داشت در خدمت به جامعه ایثارگری در طبق اخلاص گذاشت و سرانجام نیز پس از بیست و شش سال تلاش بی‌وقفه در عرصه سلامت ایثارگران سحرگاه امروز پنجشنبه 13 آبان ماه به دیدار معبودش شتافت.
اینجانب فقدان این عزیز بزرگوار را به همه بازماندگان به ویژه خانواده گرامی دکتر علی‌پور و نیز همکاران ارجمندم در مجموعه بهداشت و درمان بنیاد شهید و امور ایثارگران تسلیت عرض می‌کنم و از خداوند متعال برای آن مرحوم مغفور رحمت و غفران الهی و علو درجات مسئلت می‌نمایم.