جایگاه فرهنگ در بنیاد شهید؛ از شعار تا شعور!

فاش نیوز - بنیاد شهید و امور ایثارگران نهاد مقدس فرهنگی است که گویا فرسنگ ها از مسئولیت انقلابی خود دور افتاده است. هر چند که هر یک از ایثارگران خود یک عنصر و نماد فرهنگی هستند و باید باشند.
خوشبختانه دولت بودجه و امکانات زیادی را به سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران اختصاص می دهد و الحمدالله کارهای زیادی انجام شده است. اما با این وجود و در عین حال هنوز نه امور مادی و نه امور معنوی و فرهنگی ایثارگران سامانی نیافته است
با این عنوان کلی و پر طمطراق بنیاد شهید و امور ایثارگران -که همه مسئولان در زبان مسئولیت رسیدگی به مسایل و مشکلات ایثارگران و امور معنوی و فرهنگی آنان را وظیفه خود می دانند- اما متاسفانه تاکنون هیچ رضایتی را نه از ایثارگران و نه از مردم جلب نکرده است و با این راه و روش نیز جلب نخواهد کرد.

این نقیصه نه تنها در امور مادی، بلکه در امور معنوی و فرهنگی نیز بر روی ایثارگران و حتی جامعه تأثیر بسیار منفی گذاشته است؛ به طوری که هم ایثارگران به تبع این سیستم غلط اداری بنیاد شهید و امور ایثارگران در ورطه دویدن دنبال مسایلی همچون دارو، درمان، بیمه، معیشت و عادت به مطالبه گری شده اند و

  و هم بخشی از مردم، متاسفانه بر اثر این سیاست های غلط، قاطبه اعضای جامعه ایثارگری را با این ویژگی می شناسند و ایثارگران را در زمره  افرادی که مدام دنبال مطالبه گری برای افزایش خدمات و امکانات مادی هستند قلمداد می کنند.
همچنین دلیل بخش عمده ای از این که کارها و اقدامات فرهنگی بنیاد نه تنها نتیجه نمی دهد، بلکه گاه نتیجه عکس هم دارد، همین سیستم اداری و ساختار معیوب سازمان بنیاد شهید است؛ طوری که حذف و اصلاح بخش عمده ای از این سیستم، خود به مثابه یک اقدام بزرگ فرهنگی به حساب می آید! چنین است که ایثارگران به کارهای فرهنگی صورت گرفته از سوی این نهاد باصطلاح فرهنگی روی خوش نشان نمی دهند. 

بنیاد در آن واحد مرکز تلاقی امور مادی و معنوی و فرهنگی جامعه ایثارگری‌ست؛ اما این دو موضوع با هم جور در نمی آید و باعث تضاد و تزاحم و تعارض می گردد؛ چرا که این دو مقوله اصلا از یک جنس نیستند و سنخیتی با هم ندارند. چه انتظاری هست، همان فردی که کار خدماتی می کند و توان و تخصصش در حد تقسیم ارزاق و تجهیزات پزشکی و درمانی‌ست، مسئولیت کارهای فرهنگی هم با او باشد که اگر در یکی نقصی بروز کرد، به دلیل عدم سنخیت، از چشم دیگری دیده شود و بالعکس؟
بنیاد شهید و امور ایثارگران که نهاد مقدسی باید باشد و مسئولیتی بزرگ، در حد عنوان فرهنگ ایثار و شهادت را یدک می کشد، اگر بخواهد واقعا در مسئولیت ویژه فرهنگی اش، که ابعاد تأثیرگذاری اش می تواند بسیار فراتر از ایثارگران و حتی ایران باشد، موفق گردد، باید هرچه زودتر پیرایه های مادی مالی و خدماتی را از سر خود باز کند و هر کاری را هم به اهلش بسپارد.
نهاد بنیاد شهید و امور ایثارگران باید با گشودن وزنه های اضافی از دست و پای خود و سپردن آنها به بخش خدمات عمومی و نظارت دقیق بر آن، نقش واقعی و اصلی خود را به صورت تشکیلاتی سبک و مختصر و مفید و تأثیرگذار باز یابد.

این نهاد انقلابی بایستی بر اساس نقش و مسئولیت ذاتی خود، با به کار گرفتن عناصر فرهیخته و فرهنگی -که توان مهندسی و برنامه ریزی فرهنگی را دارند- با استفاده از مزیت وجودی ایثارگران که هرکدام حداقل بالقوه عنصری فرهنگی و معنوی هستند، حق فرهنگ ایثار و شهادت و عناصر فرهنگی منتسب به آن را به درستی ادا کند.

نه این که با عنوانی مقدس و فرهنگی، بخش عمده ای از تشکیلات عریض و طویل خود را - که باید گفت بیشتر مرکز اشتغال و سرگرمی ایثارگران و... است - خود به عنوان بزرگترین مانع ترویج و تعمیق فرهنگ ایثار و شهادت عمل کند.

برخی معتقدند کل مسئولیت های فعلی بنیاد، منهای بخش فرهنگی آن که عنوانی بیش نیست، چنانچه به ستاد کل نیروهای مسلح و زیرمجموعه های آن (سپاه و ارتش و...) سپرده شود، بدون نیاز به اینهمه ریخت و پاش و تشکیلات عریض و طویل فسادزا، خیلی بهتر، کم هزینه تر و  و راضی کننده تر اداره خواهد کرد. جالب است که در حال حاضر حتی عملکرد سپاه در بخش امور فرهنگی و فرهنگ ایثار و شهادت نیز بسیار بیشتر و تأثیرگزارتر از بنیاد شهید می باشد!

متاسفانه بنیاد به کارکردی ضد فرهنگی و معنویت‌زدا رسیده و خود را به مسایل مادی و خدماتی مشغول کرده است؛ و فرهنگ و معنویت آن هم در حد نام و عنوان به بخش فرهنگی تقلیل یافته و قاطبه مسئولان فرهنگی‌اش نیز در حد نام و عنوان انتخاب می شوند و در بهترین حالت بلدند خمیازه های فرهنگی بکشند، کنگره برگزار کنند سخنران دعوت کنند و مجالسشان را به قدوم فلان مسئول و شخصیت کشوری و لشکری مزین سازند و جایزه بدهند و پول پخش کنند و آن را در بوق و کرنا بدمند. 

همه اینها حتی باعث نشده که خود ایثارگران و کارکنانش هم که شده نسبت فرهنگی و معنوی با بنیاد و اقدامات فرهنگی و غیرفرهنگی‌اش برقرار کنند؛ تا جایی که می توان ادعا کرد فرهنگ ایثار و شهادت در ساختار سازمان  بنیاد شهید و امور ایثارگران بیشتر از هرجای دیگر مظلوم واقع شده است.

سخن آخر اینکه در حال حاضر مهم ترین اقدام فرهنگی بنیاد شهید و امور ایثارگران می تواند این باشد که در ابتدا بخش های اقتصادی و خدماتی را از خود منفک کند و عطایشان را به لقایشان ببخشد.

خیر و برکتی که فقط همین یک اقدام می تواند برای ایثارگران، بنیادشهید و فرهنگ ایثار و شهادت داشته باشد، قابل توصیف نیست؛ چه رسد به تاثیرات دیگری که در اصلاح ساختار و امور سازمان بنیاد شهید خواهد داشت؛ که در بهبود امور مادی و معنوی ایثارگران موثر خواهد بود.

  بنیاد شهید و امور ایثارگران باید مسائل اقتصادی و خدماتی را به دولت -که مجری اصلی چنین اموری است - بسپارد و خود در شکل یک ستاد برنامه‌ریز، سیاست‌گذار و تصمیم‌ساز و ناظر برای سامان امور مادی و ارتقاء معنوی ایثارگران ایفای نقش کند.