شنبه 29 فروردين 1394 , 15:00
پاسخ به یک مطلب لوزانی!
علی(جانباز 70درصد آزاده 8.5 سال اسارت) - ابتدایک سوال می کنم بعد یک پیشنهاد؛ سوالم این است که چرا علی رغم تاکید بزرگان مملکت از شخص اول مملکت تانمایندگان واحزاب سیاسی وبعضی از مراجع مبنی بر انتشار گزاره برگ وزارت خارجه طفره می رود وبه تازگی وزیر خارجه فرمودند یک گزاره برگ تهیه شده وریاست جمهور خودشان شخصا" خدمت آقا می برند.
دوم پیشنهاد می کنم دوستان گزاره برگ یکی از سازمان های امنیتی امریکا که تمام متون توافق وپیشنهادات را مطالعه بفرمایند بعد درمورد دستاورد غنی سازی که یکی از دلائلی که تحریم جدیدی تصویب نشده موافقت با غنی سازی 5درصد که به لطف اقایان 3/6درصد شده ودر خصوص سایت غنی سازی فردو تبدیل به یک موزه می شود که فقط 1000سانتریفیوژنسل اول درآنجا می ماند ومرکز تحقیق وپژوهش نمی دانم چه نوعی است که دردانشگاه ها نمی شود.
درباره سایت نطنز هم آنجا بعنوان انباری مورد استفاده قرار می گیرد که 5000سانتریفیوژنوع اول باغنای 3/6باقی بماند وتحقیقات در همین سطح باقی بماند وتحقیق بر روی نسل های جدید آنقدر محدودیت قائل شده اند که عملا" بسیار مشکل آفرین است وتاسیسات اراک را هم با بازطراحی جدید وتعویض قلب راکتور آب سنگین آنقدر سطح تولید به طریق دیگر که خود همین کار میلیاردها تومن برای مملکت هزینه دارد به غیر از هزینه ووقتی که صرف ساخت قبلی شده بود وفکر می کنم که طرف مقابل بیشتر مایل است در آنجا آب معدنی ودوغ تولید شود تا پلوتونیوم.
حالا می گوییم الان سیاست مملکت ووضعیت مملکت اقتضاء می کند این همه امتیاز که نه همه چیز را در عمل متوقف کنیم، لااقل تحریم ها یکجا برداشته شود که اینها حتی کشورهای اروپایی می گویند تعلیق پله به پله یاتخفیف گام به گام، وتازه مشروط براینکه آژانس برراستی آزمایی وبازرسی های نامحدود اعلام وتایید کند تا تحریم ها بدین صورت برداشته شود.
پس برادر عزیز که جناحی تحلیل می کنی! باید عرض کنم مایادمان نرفته که در دوره ریاست جمهوری یکی از سران فتنه که جناب روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی بودند آن افتضاح پروتکل الحاقی را قبول وتمام تاسیسات ما به مدت دوسال پلمپ شد بدون کوچکترین عمل به تعهدات طرف مقابل، که الحمدلله با تصویب مجلس ودستور حضرت آقا همه تاسیسات باز شدند.
در مورد وضع تحریم ها هم باید عرض کنم با شروع انتخابات 88امریکا وشرکایش مذاکرات را تعطیل واکثریت تحریم ها بعد از فتنه 88 وضع شد ودر مورد سکه هم باید عرض کنم که خود بعضی از مسئولین عامل این کار شدند. برای نمونه شهرداری چندین میلیارد تومن سکه خرید کرد تاموقع گران شدن بفروشد که مثلا" شهرداری سود ببرد و...البته با عدم نظارت دولت در تمامی امور مسائل ومشکلات بزرگی برای مملکت شد ولی بی انصافی است یک طرفه به قاضی بروید.
ودر انتها خواهش می کنم گزاره برگ این سازمان امریکایی که تمامی متن توافق را برای وزارت خارجه دیکته می کند مطالعه بفرمایید ببینید چه دستاوردی بدست آورده ایم. ولی در کل تمامی مسئولین، چه دولت قبل وچه حال نقاط قوت وضعف دارند که انشاالله باز فریب این شیطان بزرگ رانخورند. چه کلام زیبایی از امام: " شیطان بزرگ"!
موفق وسلامت باشید.
۱- می‌گویند مطابق بیانیه سوئیس، قرار نیست که تحریمها "لغو" شود بلکه قرار است تحریمها فقط "تعلیق" شود.
اولاً اینطور نیست! تمام تحریم‌هایی که طرف مذاکره‌کننده اختیار لغو آنها را دارد لغو خواهد شد و تحریم‌هایی که در حوزه اختیارات کنگره قرار دارد تعلیق خواهد شد. اما نکته مهم‌تر اینکه حساسیتی که از سال‌ها پیش در رسانه‌ها و نزد بسیاری از مقامات ایران روی دوگانه "لغو" یا "تعلیق" بوجود آمده، به گمان من، حساسیت درستی نیست.
این حساسیت ناشی از این برداشت نادرست است که "لغو" ماهیتی "دائمی" دارد و تعلیق یک امر موقت است. حال اینکه، در عمل (و نه از منظر "سازوکار حقوقی" که ظاهراً معیار قضاوت‌هاست)، تفاوت چندانی میان لغو و تعلیق وجود ندارد. اگر فضای سیاسی نامساعد شود، همان نهادی که تحریمها را به اصطلاح "لغو" کرده می‌تواند به آسانی همان تحریمها را مجدداً به سرعت وضع کند و تحریم‌هایی نیز بر آن بیافزاید. پس در عمل، "لغو" می‌تواند کم و بیش به همان موقتی‌ِ "تعلیق" باشد.
دست‌کم، در کنگره و اتحادیه اروپا، سازوکار وضع مجدد تحریم (پس از لغو) چندان پیچیده نیست و تنها نیازمند یک اراده سیاسی است. در شورای امنیت البته ایجاد اجماع برای وضع مجدد قطعنامه‌های لغو شده مشکل‌تر است ولی باز هم - از آنجا که عملکرد شورای امنیت نیز تابع شرایط سیاسی است - غیرممکن نیست.
پس حساسیت بیش از حد در مورد دوگانه لغو یا تعلیق به گمانم کمی گمراه‌کننده است. آنچه اهمیت دارد این است که با یک عملکرد درست و یک دیپلماسی هوشمند فضایی پدید آوریم که در آن از نظر "سیاسی" و "مصلحتی" امکان وضع مجدد تحریم از جریان‌های متخاصم گرفته شود. توافق جامع، بستری فراهم می‌آورد که در آن بتوانیم چنین فضایی را ایجاد و نگه داریم.
۲ - می‌گویند با اجرای توافق، بازرسان آژانس به تمام تاسیسات هسته‌ای، معادن، تاسیسات تولید سوخت و نقاط مختلف سراسر ایران دسترسی گسترده‌ای پیدا خواهند کرد و این یک ضعف امنیتی و حتی یک ننگ برای کشور تلقی میشود.
حقیقت این است که ۱۴۷ کشور جهان - با تصویب یا امضاء پروتوکل الحاقی و پروتوکل‌های مشابه - به بازرسان آژانس اتمی اجازه چنین دسترسی‌ای را داده‌اند. بنابر این، با پذیرش بازرسی‌های گسترده، در قیاس با سایر کشورهای جهان، ایران خود را در موقعیت استثنائیِ ویژه‌ای قرار نداده است. البته، میزان دسترسی بازرسان آژانس به اماکن مختلف در ایران نسبت به میزان دسترسی آنها در گذشته بیشتر خواهد شد. اما باز هم در مقیاس جهانی موقعیت ایران چندان جای دلواپسی و ترحم ندارد.
۳- می‌گویند صدور قطعنامه جدید فصل هفتمی برای تایید توافق، ایران را در معرض اجرای ماده ۴۲ فصل هفتم (یعنی توسل به زور) قرار خواهد داد و این نیز یک خطر امینی است.
کسانی که این انتقاد را مطرح میکنند از این نکته غافل‌اند که پرونده هسته‌ای ایران هفت سال است که در شورای امنیت تحت فصل هفتم منشور باز است و از آن موقع ایران - که هیچ‌یک از قطعنامه‌ها را اجرا نکرده - در معرض اجرای ماده ۴۲ قرار دارد. پس، برخلاف ادعای منتقدین، قطعنامه جدید خطر یا ریسک جدیدی متوجه ایران نمی‌سازذ.
بر عکس، قطعنامه جدید تنها تعهداتی را برای ایران ایجاد میکند که بر خلاف تعهداتی که قطعنامه‌های قبلی ایجاد می‌کردند تعهدات "یکسویه و تحمیلی" نیستند و ایران نیز در تعریف تک‌تک آنها طی سال‌ها مذاکره نقش داشته است. در نتیجه، احتمال نقض این تعهدات از جانب ایران بسیار کمتر است و به تبع امکان رجوع به ماده ۴۲ نیز منتفی است.
ضمن اینکه سازوکار حل اختلافی نیز با مشارکت ایران تعریف خواهد شد که به طرفین توافق این فرصت را می‌دهد که مسائل‌شان را در آن چارچوب - پیش از توسل به ابزار قهریه سازمان ملل -حل و فصل نمایند. از طرف دیگر، صدور قطعنامه جدید، توافق جامع را برای همه کشورها الزام‌آور می‌سازد و این امتیاز خوبی است برای ایران که خود به تنهایی از ابزار حقوقی و عملی برای اجرایی کردن (Enforcement) توافق برخوردار نیست.
در تاریخچه سازمان ملل بی سابقه است که کشوری پس از نقض شش قطعنامه الزام‌آور شورای امنیت، با اعضای دائمی این نهاد به مذاکره بنشیند، بر سر لغو دستورات شورای امنیت به توافق برسد و با مشارکت این شورا تعهدات جدیدی برای خود و ۱۹۳ کشور دیگر جهان بازتعریف نماید. این کار تیم مذاکره کنند ایران یک شاهکار در تاریخ دیپلماسی است و با هیچ منطقی چنین دستآوردی قابل اعتراض نیست!
در هر حال، این نکته نیز مهم است که تمام محدودیت‌هایی که ایران پذیرفته (یا احیاناً خواهد پذیرفت) حساب‌شده، موقت و تا حدود زیادی قابل برگشت است. در نتیجه، لازم است افکار عمومی نسبت به جوسازی‌ها، عوام‌فریبی‌ها و موازی‌سازی‌ها مغرضانه و بی اساس میان این توافق و معاهدات تحمیلی تاریخ‌مان - که این روزها در فضای مجازی باب شده - به شدت هشیار باشد.
وقتی زیر " پاسخ به این نظر " جواب طولانی می نویسیم پاک میشود و مطلب دیگر برنمی گردد ! البته اگر زیرِ نظری بگذارید ، مطلب طولانی بنویسیم پاک میشود ولی دوباره برمی گردد { امیدوارم متوجه شده باشی - و گیجت نکرده باشم بزرگوار }
فرآیند تصاعدی فشار بر ایران ادامه می‌یابد
خبرگزاری تسنیم: عضو هیئت علمی دانشگاه تهران تأکید کرد: با توجه به تجربه‌‌ای که از رژیم‌های تحریم‌های آمریکایی داریم در آینده فرآیند تصاعدی فشار علیه ایران ادامه خواهد داشت.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: در تاریخ روابط بین‌الملل و فضای منطقه‌ای آنچه را من پیش‌بینی میکنم این است که روند آینده بیش از آنکه معطوف به انعطاف‌پذیری درباره برداشته شدن تحریمها باشد در خصوص افزایش تحریمها یا انتقال تحریمها به فضاهای دیگر است و شاهد تضادهای بیشتری بین نظامیان و سیاسیون خواهیم بود {البته زمان همه چیز را مشخص میکندمانند دوسال پلمپ بودن تمام تاسیسات اتمی ایران ازاده 8.5سال جانباز 70درصد}ویک مطلب هم خدمت برادر عزیزم حمزه عزیز دلم ایا حاضری شکمت سیر شود تازه اگر شود هر کاری را انجام بدهی والله ماهم شکممان همچی سیر نیست ولی ما در جبهه ها بودیم بخاطر عزت اقتدار سربلندی و....نه سیرشدن به طریقی
ولی شما همونایی هستید انگشتاتونو تا بند آخر کردید تو گوشاتون حتی صدای رهبر رو هم نمی شنوید ...
هم من شما رو خوب می شناسم هم تاریخ صد وچند ساله ایران مظلوم !!!!...