برای خرمشهر دستها و پاها داده شد!

زیبا بود و واقعیتی تلخ!

اری خرمشهر ازاد شد ولی در ازای خون دل عزیزان رزمنده وجانباز و ازاده وشهید داده مینویسم برای آن جانبازی که پایش را در میدان مین جا گذاشت وان که قظع نخاع شد ویا دیگری که با ریه های لانه زنبوری وسرفه های خونی وبدن پر از تاول ویا گرفتار موج انفجار برگشت ویا رزمنده ای که مجروح شده ومدرک همزمان ندارد وبا انواع بیماری سروکله میزندهمه اینها در سن پایین رفتند وحالا دیده نمیشوندوبدلیل مشکلات فراوان نمیتوانند زندگی عادی داشته باشند وحالا بعضی ها که روزی شعارهای آسمانی میدادند از افسانه های عدالت میگفتند در نهایت بی عدالتی با فرزندان قهرمان جنگ برخورد کردند طوری که امروز حتی درمان وبیمه وتهیه تجهیزات پزشکی برایشان به کابوس تبدیل شده اری بلافاصله بعد از جنگ ما، ما را به وادی دروغ و دزدی واختلاس بردند و نسل های بعد از ما را از پیش بدهکار دزدی ها و بی لیاقتی هایشان کردند، با این همه درد تو امروز میسوزی ومیسازی در خلوت خویش با این ناسپاسیها . رزمنده گرچه می دانم کسی تورا درک نمیکند میدانم حتی اهت را بلند نمیکشی تا بگوش دشمن نرسد چون ایثار تو نظام را تثبیت کرده ولی از دوستی که در حقت جفا میکند به که باید شکایت ببری. چه میدانند دیگر دارو ومسکن بر درد هایت اثر ندارد این دارو کلیه را به هم میریزد ان یکی روده ها ومعده جراحی شده را مرهم که نیست زهر است از ریه ها که نگو مادر درد هاست از سرفه های همیشگی که هر کدامش جاهایی که عمل شده را همزمان به درد میاورد ازستون فقراتت که همه اش شده پیچ ومهره وقدرت ایستادن ونوشتن را از تودریغ کرده از سردرد ها نگو که امانم را بریده اری من اگر پیدایم نیست از زور درد است چه کسی میداند جمع این دردها چیست انکه درد کشیده .اقایان با ناسپاسی هایتان بر زخم هایمان نمک نپاشید م رک عزیز سلام