شنبه 16 مرداد 1395 , 10:00
یک بام و دو هوا بین حقوق ها!!
معلم جانباز - با اهدا سلام وعرض ادب خدمت کلیه همرزمان عزیزم.
علت کسری بودجه مملکت وخزانه خالی، و کلا مسائل مالی ما هم مانند ضرب المثل" یک بام ودوهواست". هرجا دولتمردان دلشان بخواهد و افراد با نفوذی باشند بودجه هست، هرجا و هر سازمانی مدیرانش مظلوم وکم توقع باشند بودجه نیست!
در کشور ما که سه قوه مجزا و چندین وزارت خانه عهده دار امور کشور هستند نوع عملکردهای مالی با هم فرق دارند. در جایی وفور نعمت ودر جای دیگرقعطی مطلق! عده ای در ناز و نعمت و عده ای در رنج عذاب.
مقایسه این وزارتخانه ها، سازمانها و بانکهای دولتی و شرکتهای دولتی باهم گاهی این نکته تداعی میشود که نکند چند تا دولت فدرالی در داخل دولت مرکزی انجام وظیفه میکنند و هرچه هم تلاش میشود و گاهی عده ای جلوی مجلس و رایزنی با نمایندگان میکنند فایده ای هم ندارد.؟! امروزه دولت بعد از فیشهای نجومی سقف حقوق ها را مشخص نمود که عده ای زیر 10 میلیون وعده ای 18میلیون 900هزار تومان وباز هم جای فرار برای زیاده خواهان گذاشته شده! مناطق ویزه، حکایت خودش را دارد.
حالا سئوال این است مردان تدبیر وامید که نتوانستند مشکلات را در 100 روز حل کنند آیا با خود اندیشیده اند کسانی در این کشور زیر یک میلیون حقوق میگیرند وجانباز وبیمار وعائله مندان چگونه زندگی میکنند؟!
مگر خانواده های اینها نمیتوانند مثل آنها بخورند، یک مسافرت بروند ویا فرزندان آنها آرزوی خریدن یک دوچرخه را به گور نبرند؟ حال میشود از دید مسئولین کارمندان و حقوق بگیران را در طبقات چندگانه قرار داد.
عده ای بخورند، بپاشند و تفریح کنند، عده ای هم فقط بخورند تا زنده بمانند، و عده سوم که در اصل صاحبان کشورند نون خشک بخورند و از درد رنج به خود بپیچند. مانند جانبازان عزیز و بازنشستگان فرهنگی!
ما منکر تخصص وکارائی وشغل بالا نیستیم وحق آنها هست که در حد قانون حقوق بگیرند ولی کف حقوقها را هم دولت محترم باید مشخص میکرد که آنها هم بتوانند زندگی کنند و فاصله طبقاتی ایجاد نمیشد دولت تدبیر وامید یک طرفه حرکت میکند. همیشه برای بالا دستان یک روزه قانون وضع میکند اما برای سایرین هزاران مشکل از نبود بودجه گرفته تا ....بهانه تراشی میکنند.
اینجاست که اشرافیگری و ویژه خواری حاکم بر قانون و ملت میشود و در حکومت اسلامی وعدالت علوی واصول اسلامی با تناقض گوئی روبرو میشویم. در وقت بحرانهای اجتماعی همین طبقه پائین، هم خون میدهد وهم رنج ها را می کشد و هم حضور در صحنه ها (که اشرافیها حضور ندارند)! اما وقت مُزد دادن، با کمال وقاهت ان طیف جلوتر است که مورد حمایت قرارمیگیرد تا جائی که معاون رئس جمهور تمام قد پشتیبانشان است واساتید دانشگاه مطلب مینویسند (جناب زیبا کلام) تا کار دزدان را قانونی جلوه دهند. اما برعکس ما ایثارگران نه حامی داریم ونه مداقع ونه استادی که قلم بزند ونه نماینده ای که اعتراض کند!
شاید ما شهروند درجه سه باشیم که این خیلی فاجعه است! راستی وزرای میلیاردی دولت که هرکدام چندین کارخانه وثروتهای میلیاردی دارند نمی توانند بپذیرند که عده ای پول نان شبشان را ندارند، دخترانشان بدلیل نداشتن جهزیه ازدواج نمیکنند وپسرانشان علاف وسرگردانند تا جذب باندهای کثیف گردند.!؟
آیا دولتیان به فکر جوانان تحصیل کرده ولی بیکار هستند؟ و اگر اینها ازدواج کرده باشند از کجا امرار معاش میکنند؟ آمار طلاق را که دارند، پس چرا کاری نمیکنند؟ اعتیاد وفحشا و ولنگاری اجتماعی تاکی قابل کنترل است؟
آیا بدون برنامه، روزی همین مشکلات، زخمی بزرگ نخواهد شد که دیگر قابل معالجه نباشد؟ دولتیان محترم با این تبعض ها وندیدن قسمتی از جامعه عملا بسوی ناهنجاریها وبزهکاری های اجتماعی گام برمیدارند که خواسته ویا نخواسته هزینه های هنگفتی را بر ملت وکشور تحمیل خواهند کرد.و
امیدواریم دولت برای همه برنامه وقانون داشته باشد. هم کف خواسته ها وهم سطح آنرا معین کنند.
والسلام...
سایه مقام معظم رهبری مستدام باد( امین )
شهدا چه می خواستند؟
همسر و فرزند شهید علی اکبر عابدی
کاریخ شهادت 1361/4/24-شلمچه
