سرداری از جنس خضوع

پنجمین روز از شهریور ماه سال 1334 هجری شمسی زاد روز شهید علی آخوندی در شهر مقدس قم است؛ وی همزمان با تحصیل در دبیرستان صدوق، به کار کردن هم مشغول بود و البته علاقه‌اش به مطالعه سبب می‌شد تا همواره از فرصت‌هایی که برایش پیش می‌آید، برای آموختن بیشتر در زمینه مسائل مختلف عقیدتی، مذهبی، سیاسی و تاریخی بهره ببرد.

لذا همین آگاهی‌ها بود که او را در سنین نوجوانی و جوانی به مبارزات انقلابی کشاند تا حضوری فعال در مبارزات علیه رژیم ستمشاهی داشته باشد و چند سال پیش از پیروزی انقلاب و به اصرار خانواده‌اش، ازدواج کرد؛ اما این ازدواج هم سبب نشد تا از صحنه مبارزات انقلاب دست بکشد و کُنج راحتی اختیار سازد.

سال 1358 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد و پس از آن هم با آغاز جنگ تحمیلی، به جبهه‌ها شتافت و در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل هم در هر جایی که نیاز بود خدمت می‌کرد تا اینکه به تدریج، توانمندی‌های او برای فرماندهان ثابت شد.

ابتدا به فرماندهی گروهان رسید و در آزادسازی سوسنگرد مشارکت داشت و در کنار سردار رشید اسلام، مصطفی چمران می‌جنگید. پس از آن هم به ترتیب در نقش فرماندهی گردان و جانشینی تیپ، حضوری فعال داشت و با اینکه گاهی کسالت‌های شدید جسمی هم پیدا می‌کرد، اما هیچگاه از خط مقدم عقب ننشست و همیشه در صحنه حاضر بود.

باید گفت یکی از ویژگی‌های بارز و مثال‌زدنی او، تواضع بی‌نظیرش بود؛ تا جاییکه هرگاه برای چند روز به منزل و نزد خانواده باز می‌گشت، از رشادت‌ها و فرماندهی‌هایش هیچ نمی‌گفت. در تواضعش همین بس که همیشه می‌گفت: "در هر پست و مقامی که قرار گیرم باز هم پاسدار هستم و آماده برای تفنگ به دوش گرفتن."

از سنین نوجوانی نسبت به نماز حساس بود. به تلاوت قرآن و قرائت دعا علاقه وافری داشت و آنگاه که در قم بود به زیارت حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) و حضور در مسجد مقدس جمکران، توجه بسیاری نشان می‌داد. رئوف و مهربان بود و با تمامی افراد خانواده حتی کودکان، برخوردی عاطفی داشت.

جز در ضرورت سخن نمی‌گفت، در مقابل دیگران آرام و ملایم سخن می‌گفت و متانت و ادب او زبانزد بستگان بود. از اسراف، چه در لباس و چه در غذا و چه در امور دیگر زندگی به شدت پرهیز می‌کرد و در استفاده از بیت‌المال به طور کامل مراعات جوانب احتیاط را می‌کرد تا ذره‌ای از آن بی‌رویه و بیجا مصرف نشود.

سردار علی آخوندی از بیکاری، به شدت متنفر بود و هرگاه فراغ بالی به دست می‌آورد، به مطالعه کتاب و مجله می‌پرداخت.

در جبهه و در سنگر نیز در اوقات فراغت، نهج‌البلاغه می‌خواند و دوستانش را نیز از این کلمات نورانی بهره‌مند می‌کرد.

ویژگی دیگر وی، قاطعیت در کار و مدیریت قوی او بود. وقتی تصمیمی می‌گرفت، به طور جدی به آن جامه عمل می‌پوشاند و در این راه، هیچ نیز نمی‌توانست مانعی برای او ایجاد کند.

شهید اخلاقی سرانجام در اسفند ماه سال 1361 و در حالیکه تنها 27 بهار از زندگی را پشت سر گذاشته بود، در حالی که خانواده‌اش همچنان نمی‌دانستند او یکی از سرداران سپاه قم و از فرماندهان جنگ است، به درجه رفیع شهادت نائل آمد و در قطعه سوم، ردیف سوم گلزار شهدای علی بن جعفر(ع) به خاک سپرده شد.