شنبه 13 آذر 1395 , 09:39
خاطره ای از کم تجربگی های ابتدای جنگ
خمپاره ای که بیرون نیامد
خاطره جانباز غلامرضا نوروزی از کم تجربگی های ابتدای جنگ؛ جمال گفت: آخرین گلوله ای که در لوله(قبضه) رها کردم صدای شلیک خمپاره را نشنیدم و احتمال می دهم گلوله همچنان در لوله باشد.
ماههای اول جنگ در جبهه آبادان و در محور ذوالفقاری مستقر بودیم. دشمن بعثی همه نوع جنگ افزار را درخدمت داشت و در مقابل در محورها ,ما از سلاح کمتری برخوردار بودیم.ما هم کلا یک قبضه خمپاره۶۰ و یک قبضه M81 داشتیم.که البته قبضه 81زاویه یاب نداشت به همین خاطر دقت لازم و ثبت تیر هم نداشتیم علاوه بر این سمبه مخصوص تمیز کردن قبضه هم نداشتیم و با استفاده از پارچه و برگهای بلند نخل نظافت آن را انجام می دادیم . در یکی از روزها شهید جمال گودرزی پای قبضه خمپاره M81 بود و من هم با در اختیار داشتن یکسری کد و رمز جدید بومی نقش دیده بان او را بازی می کردم.
تعدادی گلوله که شلیک شد جمال بلافاصله با استفاده از یک سری ازاصطلاحات بومی اعلام کرد مشکلی پیس آمده است. لذا کارمان تعطیل شد. رفتم نزد جمال .درپاسخ سوالم گفت: آخرین گلوله ای را که در لوله (قبضه) رها کردم صدای شلیک خمپاره را نشنیدم و احتمال میدهم گلوله همچنان در لوله باشد.
طبق آموزشهاشروع کردم لگد زدن به قبضه بلکه بر اثر ضربه گلوله شلیک شود که نتیجه ای نداشت. بعد از آن دوپایه را از لوله جدا کردیم و آنرا آرام بردیم روی خاکریزهای پشت سرمان و سرازیرش کردیم( توضیح اینکه کلا می ترسیدیم توی لوله خمپاره را نگاه کنیم).با این اقدام هم خبری نشد.این بار تصمیم گرفتیم توپی پایین لوله را باز کنیم ، درهمان حال روی خاکریز این کار را کردیم .سپس با همان سمبه ای که از برگ درخت خرما(صف )درست کرده بودیم و در نوک آن هم یک پارچه بسته بودیم تصمیم گرفتیم که از ته لوله آن را وارد کنیم. سمبه را در لوله وارد کردیم و با احتیاط آن را فشار دادیم.
جمال گودرزی که روی خاکریز بود یکباره گفت: پارچه در آمد. بعد از این بود که جرأت کردیم از ته لوله درآن نگاه کنیم. هیچی نبود.خالی بود. حدود ۳۰دقیقه با ترس با قبضه ور رفتیم آخرش هیچ .
از جمال سوال شد،چه شکلی متوجه خروج گلوله نشدی؟
که با خنده بلند همه دوستان در خط همراه شد.
