تلویزیون، یک دانشگاه عمومی

مهران مدیری از دهکردی پرسید چرا از کرخه تا راین تو این قدر ماندگار شد ؟ او گفت چون بعدش مجموعه عوامل طوری با هم مچ نشدن که آثار دیگرم به ارزش این فیلم بشه و بعد جنگ مردم دیگه فیلم گریه دار دوست ندارن ؟
اما این حرف دهکردی خطای محض بود . زیرا مردم بعد جنگ دیگه فیلمی به زیبایی از کرخه تا راین ندیدن . در آن فیلم زندگی یه جانباز تا شهادت روی روند طبیعی خودش مطرح شد . جلف بازی و دلقک بازی توش نبود که اثر گذاری فیلم کم بشه . به همین دلیل همین حالا هم اگر دوباره تکرارشو بذارن مردم نگاه می کنن .
مثلا ببینید من آنچه پیرامون خودم رخ داده رو سند می گم . حاجی قلابی داره از دفاع مقدس می گه یهو یه نفر با شوخی لوسی همه ارزشها رو مسخره می کنه . آدمای تو گروهشم همه سن هستن . دیگه کسی به ابهت حماسه دفاع مقدس فکر نمی کنه . همه جذب آن کاربر لوس می شن . بعد میان به من میگن تو جاذبه نداری ؟
بخدا من همتونو با همین دله شکسته ام از جفای شما ، دوست دارم . طاقت دیدن ترس و نگرانیتونو ندارم . شما نمی دونید امروز چه روزی داشتم با حاجی قلابیه . فکر اینکه نکنه حاجی قلابی از ترس سکته کنه باعث شد یه کار عجیبی انجام بدم . اما بعدش فکر کردم حاجی خودمونم باشه . او شاهد باشه که دلم همیشه پرتاب کننده آتش کینه و انتقام نیست . از گذشت و دلسوزی هم بهره دارم . اما هر گذشتی نتیجه خوب نداره . والا من که بیست سال از حقم گذشتم . چی عایدم شد ؟
خلاصه می خوام بگم هیچ کس خوب بلد نیست چهره حماسه و رنج یه جانباز رو برای مردم ترسیم کنه . تلویزیون هم فقط کاری به هر باری انجام می ده . خود جامعه هدف هم خطاکارن در این عدم توفیق . یه نمونشو براتون گفتم .