چهارشنبه 07 تير 1396 , 11:42
یازده ماه فراق و دوری!
شهید گمنام- روزهای گرم خرداد ماه و روزه های طولانی... شدت تشنگی و گرسنگی و ضعف را بالا می برد ... اما بخش زیبایش اینجا بود که
شهید گمنام- امروز سوم ماه شوال است و دقیقا" سه روز از آخرین روز ماه زیبا و مبارک رمضان می گذرد... ماه رمضان امسال هم با سرعت تمام چمدانش را بست و از میان ما رفت... سفره مهمانی عاشقانه خدا در یک چشم به هم زدن بسته شد!... و ما ماندیم و دوباره 11 ماه فراق !...
... چقدر زیبا بود روزهای آخر نزدیک شدن به ماه مبارک خدا... در همه جا مخصوصا" در دل های همه شور و حال خاصی برپا شده بود! ...همه برای بهتر برگزار شدن این میهمانی، به تکاپو افتاده بودند... از تمیز کردن خانه ها مثل ایام عید نوروز و آمادگی برای سفره های افطاری و ...
روزهای گرم خرداد ماه و روزه های طولانی... شدت تشنگی و گرسنگی و ضعف را بالا می برد ... اما بخش زیبایش اینجا بود که با شروع ماه مبارک رمضان خداوند به شکلی معجزه آسا به تمامی روزه داران و میهمانان این سفره عظیم الهی قدرت و توانی فوق العاده داده بود به گونه ای که بسیاری از مهمانان ادعا می کنند که کارهای بسیار سنگینی را در طی روزه داری انجام داده اند که فکرش را هم نمی کردند!
... در ماه میهمانی ات خدا! ... کار کردیم... درس خواندیم... مهمانی های افطار دادیم... رفتیم و آمدیم و ... خیلی کارهای دیگر ... اما خسته نشدیم... قدر ندانستیم و متوجه نشدیم این قدرت و توان از کجاست!... حواسمان نبود که تو هیچ گاه بندگانت را تنها نمی گذاری بخصوص اگر مهمان خودت هم باشند...
خوب از همه مان پذیرایی کردی!... غوغا کردی!... الان که سه روز از ماه مبارک می گذرد و روزه نمی گیریم، بیشتر متوجه می شویم... که چگونه همه مان را از جسم تا روح، عاشق کرده بودی ! خستگی ناپذیرمان کرده بودی... چقدر در این یک ماه میهمانی ات، بدنمان نفس راحتی کشید از دست بهانه جویی های نفس ما... از شکم گرفته تا شهوت!...
کاش به آن معنای واقعی که تو در این یک ماه روزه ات از ما می خواستی، معنی این سی روز را درک می کردیم!... چه برکتی داشت این افطار و سحر خوردن هایت!... چقدر به خاطر اینکه دست و پای شیطان را بسته بودی، خانه هایمان، روحمان، جسممان، ذهنمان و ... آرام تر بود!
چه سحرهایی که توفیق نماز صبح اول وقت را به ما دادی!... چه پیش از سحرهایی که بیدار نشستیم و با تو بیشتر خلوت کردیم!... چه سحرهایی که نماز شب قسمتمان شد که دیگر خوابش را هم نمی بینیم!... چه افطارهای جمعی و دلچسبی داشتیم!... چه سفره هایی که هرچند خیلی تجملاتی نبود اما رنگارنگ بود... آخ که کجاست سفره نان و پنیر و سبزی تازه و حلوا و خرما و آش و شله زرد؟!....
بعد از یک روز طولانی گرسنگی و تشنگی، نشستن پای خوان نعمت های تو به اندازه زولبیا و بامیه های تازه و شیرین ماه رمضان، شیرین بود... این را الان متوجه می شویم که دوباره شکم و معده مان گاه و بیگاه هوس می کند و بهانه می گیرد ... اما آن روزها آرام بود و انگار او هم در نجوا بود و وقتی برای این بهانه جویی ها نداشت!
شب های قدر را برایمان قرار دادی تا مقدرات خویش را تغییر دهیم... تا بهترین خانه های امید و آرزو را با آجرهای دعا بسازیم... تا قضا و قدر را در دست مناجاتمان بگیریم و زیباترین امضاها را از تو ...
ماه خدا! رفتی و دل ما را هم با خود بردی... رفتی و حسرت مهربانی هایت به دلمان ماند ...و مانده ایم چگونه 11 ماه دیگر را در فراقت به سر بریم!
ممنونم که نمازهای لنگه به لنگه مان را صفایی دادی و سی روز با عشق تو منظم نمازخوان شدیم.
ممنون که یاد بعضی مان انداختی که برای صیقل روحمان نماز شب بهترین دواست.
ممنون که سفره هایمان را پر از رونق کردی و دل هایمان را پر از آرامش.
ممنون که جمع مان را جمع تر کردی.
ممنون که یک ماه به ما فرصت دادی بیشتر شبیه تو شویم... خوب تر شویم
ممنون که یادت نیستیم و یادمان هستی و این را در این سی روز به ما عاشقانه نشان دادی
ممنون که هوایمان را داری هرچند ما هوایمان، هوای دیگری ست!
... خدایا! کمک کن چشم هایمان را ببندیم و باز کنیم و ماه رمضان بعدی ات رسیده باشد!
راست گفتی دقیقا همین روحیه رو دارند . دقیقا همان روحیه تو سری زدن . جرات ندارن مثل حضرت علی با شمشیر و چهره برافروخته برای گرفتن حق یه مظلوم در زیر آفتاب داغ اقدام کنید . آدمش نیستن. مظلومی در زیر آفتاب داغ پناهنده شد بهشون . آفتابش به گرمای تابستان نبود اما بهر حال آفتاب ذاغی بود . می دونی چرا ؟ چون خودشان جواب بی انصافانه ای در زیر آفتاب روز گرم گرفتن نمی ذاره. اما اینقدر شعور ندارن که بفهمن ظالم به حق مظلوم که بیش از همه ادعای دیانت می کرد و نداشت یک نفر نیست یه مجموعه ای است که قبولشون داره . خواهشا کم مرام و منش امامان معصومو بکوبید تو سر ما . آن والا مقامان اخلاق هایی هم داشتند که ما الان با استعانت از آنها نفس ظالما را خواهیم گرفت . بهتره شما هم یه حساب کتاب درمورد وجدانت داشته باش ببین کجای کتاب اخلاق قرار داری ؟ وقتی منفعت خودتون مطرحه این ور اخلاقای امامان را می گیرید وقتی به نفعتون نیست اونور ... ادعادارید دیگه ؟ بیشتر لز این ازتون نمیشه انتظار داشت دیگه ! بریم کار داریم . وقتمونو با شما تلف کنیم فایده نداره . باید نیش و کنایه امثال شما رو به جگر بخریم تا خدا در لطفشو اینجور به روی ما باز کنه . نمیشه که . اگه شرایط ما اینجور نبود خیلی که تغییر می کرد مثل بقیه بی روح و یکنواخت می شد . اما حالا چی ؟ رنج ما فدای سر فاش نیوز . با شما هر چه بگیم فایده نداره . والسلام .
مردی مسیحی، به صورت سخریه و استهزاء، کلمه «باقر» را تصحیف کرد به کلمه «بقر»
یعنی گاو، و العیاذبالله از سر جهل و دشمنی به حضرت امام محمدباقر علیه السلام فرزند رسول خدا(ص)گفت: «انت بقر» یعنی تو گاوی.
امام بدون آن که از خود ناراحتی نشان بدهد و اظهار عصبانیت کند، با کمال سادگی گفت: «نه، من بقر نیستم، من باقرم.»
مسیحی: تو پسر زنی هستی که آشپز بود.
- شغلش این بود، عار و ننگی محسوب نمی شود.
- مادرت سیاه و بی شرم و بد زبان بود.
- اگر این نسبت ها که به مادرم می دهی راست است خداوند او را بیامرزد و از گناهش بگذرد، و اگر دروغ است از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستی.
مشاهده این همه حلم از مردی که قادر بود همه گونه موجبات آزار یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد، کافی بود که انقلابی در روحیه مرد مسیحی ایجاد نماید و او را به سوی اسلام بکشاند.......
سبحان الله
/بحار الانوار، جلد 11، حالات امام باقر، صفحه 83./
به شما برنخورد دوستان خوبم!!!؛ گمان نشود که ما فقط در شعار و زبان شیعه یِ آن امام دانا و حکیم هستیم، نخیر، بلکه ما هم دقیقا همین روحیه را داریم!! باور بفرمایید!!