انتظارم از شهردار ساری بیشتر بود!

مرتضی قنبری وفا- بنده مرتضی قنبری وفا جانباز 70 درصد جنگ تحمیلی و از خانواده محترم شهدا در تاریخ 19/2/94 در ساعت 4 بامداد در خیابان فرهنگ ساری با خودروی خود با جدولی که به تازگی مورد بهره برداری گرفته شده بود برخورد کردم و بدون اینکه دچار خسارت جانی قرار بگیرم دچار خسارت مالی زیادی گردیدم .
افسرکشیک و محترم تصادفات پرونده، در گزارش مکتوب خود ضمن رسم کروکی نظر کارشناسی دادند که شهرداری ساری بدلیل نقص در چند مورد از جمله نقص نقش هندسی جدول، نبود نور کافی و کوتاهی در نصب علائم هشداردهنده در نهایت 100 درصد مقصر می باشند و لازم است خسارت را به بنده بپردازند.

 اینجانب با در دست داشتن مدارک لازم از شهرداری ساری به شعبه 4 دادرسی دادگستری ساری شکایت نمودم و دادگاه نیز تشکیل و ما در آن جلسه به سئوالات قاضی محترم پرونده جواب داده و اعلام درخواست خسارت دادیم .

 پس از تشکیل دادگاه، دادگاه پرونده را جهت اعلام نظر کارشناسی به کارشناس رسمی دادگستری ارجاع نمودند و کارشناس محترم پس از مطالعه پرونده و مدارک موجود و حضور در صحنه تصادف به همراه بنده ، نظرشان را صادر نمودند.
خلاصه نظر کارشناس این بود که شهرداری 50 درصد مقصر است و با صدور حکم دادگاه شهرداری باید نیمی از هزینه های خسارت، به همراه هزینه دادرسی که مبلغی حدود 10 میلیون تومان می باشد بپردازد.

 متاسفانه شهرداری ساری به نظر دادگاه اعتراض و مطالبی مردود در اعتراض خود لحاظ کرد که شایسته نام شهردار خوشنام شهر ساری نمی باشد.
دائره حقوقی شهرداری نبود نور کافی را از کوتاهی اداره برق برشمرد و توپ را به زمین اداره برق انداخت. جالب است که در ابتدا، شهرداری وقوع حادثه را در ابهام قرارداد و اعلام کرد اصلا" تصادفی رخ نداده اما مدارک مستدل ما نظر دادگاه را به احداث واقعه راضی کرد.
اما بادام تلخ این ماجرا بندی بود که دائره حقوقی شهرداری ساری در آن اشاره کرد که راننده به دلیل نقص بدنی قادر به کنترل خودروی خود نبوده در حالیکه طبق گواهینامه مشروط بنده ماشین دنده اتومات و فرمان هیدرولیک بوده و راننده در این شرایط قادر به کنترل خودرو بوده. منظور این ست آیا جالب است برای فرار از پرداخت های یک تصادف عادی، مقامی چون شهرداری به نقص جسمانی جانبازان اشاره کند؟؟؟

 آیا برد در دادگاه ها به هر قیمتی ؟ به هر دستاویزی؟
من هیچ انتقادی از شهرداری ندارم فقط میگویم چرا یک جوان کارمند شهرداری چنان به شغل خود مقید است که فکر می کند الان تعهد اخلاقی ام، به من حکم می کند که این پرونده به هر قیمتی مختومه شود و جای تاسف است که شهردار خبر ندارد در دائره حقوقی نام و نشان ایثارگران هیچ شانی ندارد، نه به خاطر فرار از پرداخت خسارت، بلکه به دلیل اینکه این مجموعه در دست یک فرد ارزشی است و من توقع دارم در این مجموعه یک ایثارگر حتما" به حق و حقوق خود می رسد و حداقل به ارزش های او ارج می نهند.

 همین جا اعلام می کنم اگر شهردار محترم و محبوب شهرم به من بگوید همین فردا اعلام رضایت داده و شکایت خود را پس می گیرم . نه پول می خوام نه پوزش فقط به کرامت و ارزش ها بها دهند تا نحوه عملکرد شهرداری ساری یک الگوی امروزی باشد برای دستگاه های که هیچ نشانی از شهدا در آن نیست، ما از شهردار خودمان توقع دیگری داریم، چون تا به حال چهره متفاوتی نشان دادند و ما دلخوش همین حرف ها بودیم.
حال این هم درد دل ما بود. هرکس خواند خودش قضاوت کند تازه این خلاصه کلام بود چون از یک پرونده 16 ماهه می شود 16 صفحه نوشت.
خداوند به همه خیر دهد به ما قدرت درک.